Alle inzendingen over drijfveer

Als de hoop is overleden en de stilte boekdelen spreekt, niets nog een drijfveer kan bieden, als elk woord geen betekenis heeft. Laat ons dan spreken met ons lichaam, laat ons voelen laat ons zijn. Geen discussies oude ego’s, laat ons zweven op de tijd. Laat ons praten zonder woorden, ik wil voelen dat ik leef.…

De droom van het eens iets zullen worden, iets nieuws te gaan doen, me te onderscheiden, het verschil uit te gaan maken; de droom als drijfveer, de ambitie als onuitputtelijke bron van levenskracht, als anker, kapstok waar de tegenslag van onderweg geparkeerd kan worden, die droom als baken, als hersenspinsel handreikend naar een betere…

tot drijfvlucht gedreven en nét buiten de roedel inmiddels volwaardig zowaar, vooraanstaand zelfs gesluierde drijfveren, klaar voor ontleding, ontbinding in donkerpaarse wolken boven niemandsland lentestorm, ontworteling revolutie zonder wenteling het klinkt heel raar en het oogt zwaarlijvig sterker nog; tijd voor verlossende…

De juiste visie Als het kind in mij rust met het doel dat inzicht het water mee laat stromen op de drijfveer van mijn handelen rust het geweten en laat de nacht mij in kalmte verwijlen Het juiste handelen Mijn handen dragen het vuur dat zojuist het wapentuig tot ploegscharen had omgesmolten met als doel dat liefde doet oogsten en…

wat houvast in liefde zou beleven abstracten, als antwoord teruggekomen uitgesproken, wat het leven wou sleutelen, de drijfveer vol debuut en spanning, terwijl het leven als muze in mij ongewijzigd blijft. De kunst van art ..een hart.. fascinerend, de ontwikkelingsgang de rust, van realisme.. die mij alleen beviel.…

ik vind het toch hoopvol golft het in mij als een geschenk komt het voorbij wat eens was, zal ik, wil ik niet vergeten het verleden hangt als een amulet, een juweel op het midden van mijn hart het rust in verknochtheid het heden stroomt vol dynamiek en euforie mijn levensader nipt vraagt en ontvangt vindt de richting, de drijfveer…

de lente ademt de winden drijfveer van haar vruchtbaarheid over mij en haar vogelen stembanden zingen blij in onze grijpende oren neer en de zon lacht een opening in zijn wenende en grommende gordijnen ook de paddestoelen verdwijnen in de humuslaag van hun begin de geldgeile mensenklauwen grijpen alles van zand tot kraaien nog…

na een flitsende start van puur extase bemerk je niet de wisseling plaatsmaking voor gewenning eentonig drammen wil je alleen nog doorgaan wanneer alle lust verdwenen doorgaan als lol nog slechts herinnering doorgaan met puur drang als drijfveer steeds maar al denk je diep van binnen nog één keer daarna wordt het anders vandaag…

Ik schrijf de woorden Die mijn hart fluisteren Zinnen vol betekenis Gestuurd vanuit mijn ziel Over de liefde de pijn Voelbaar in elke vezel Van mijn lijf mijn hart Zoekend naar een weg Ik ben het zelf de woorden De innerlijke gedachten Dagdromer in de nacht Emoties als drijfveer Ik lees mijn eigen leven Wil woorden wissen Letters…

Ik schrijf de woorden Die mijn hart fluisteren Zinnen vol van betekenis Gestuurd vanuit mijn ziel Over de liefde de pijn Voelbaar in elke vezel Van mijn lijf mijn hart Zoekend naar een weg Ik ben het in woorden De innerlijke gedachten Van verlangen het gemis Emoties als enige drijfveer Ik lees mijn eigen leven Wil de woorden wissen…

verstilde liefde lichamelijk stopteken verkramptheid verstilt verdraaide liefde liefdestralen naar buiten waar draait het echt om verdreven liefde de kernwaarde als drijfveer waar drijft het naar toe verbonden liefde de basis om te geven puur verbondenheid verdwenen liefde verloren door hoofdzaken verlangen naar rust verdwaalde…

Het ontbreken ervan is pas gek Immers de drijfveer van het leven waar we met z’n allen aan hangen bestaat grotendeels uit verlangen…

mocht ik in een dichterslied de juiste tonen voor je schrijven gelijk vogelgeluk in oktoberbomen of wensbootjes vouwen als een kleine drijfveer voor je nog verborgen dromen wist mijn oog in een wenk het ontluikende te vinden mijn hand de juiste streling was mijn mond bij machte in verstaanbare woorden te spreken als een heling…

Allen zien wij wij van het stof naar de verbetering voor onszelf een vergeten geest Allen denken wij wij door het duister naar innerlijke controle voor onze geliefden een vergeten leven Allen voelen wij wij met de pijn naar de drijfveer voor ons geluk een vergeten genot Allen horen wij wij uit de klank naar algehele zin voor…

bent geen toverbal maar kent wel de magie van onderscheid en harmonie in het ton sûr ton van menselijke degelijkheid het fluïdum geeft zachtheid in een huidreactie die lijkt op lenteraken met zon en regen om voorjaar meer vruchtbaarheid te geven in de kleine universele evolutie die aan jou hangt zijn ook de goddelijke drijfveren…

ongekende klasse een suggestie of blik een goed getimede lach verwacht respons in nemen of geven zijn de lijnen nooit vaststaand beschreven het is het spel begrijp jij mij in de voorzet die ik geef nou ik de jouwe wel flitsend wordt communicatie gevoerd waarbij lichaamstaal andere monden snoert verborgen zijn emoties en drijfveren…

De derde helft als drijfveer, na weer een vermoeiend duel. Nog zo blij als een kind, als er toevallig wordt gescoord. De scheids wordt uitgemaakt voor blind, als die een mooie aanval verstoord. Als u getuige wilt zijn van bloed zweet en tranen Sta zondags dan aan de lijn en moedig ze aan, deze veteranen.…

Lang deelde je met mij je lief en leed Deelde ik met jou mijn hele leven Begreep je soms meer, maar vaak ook minder Van drijfveren, van de reden voor beslissingen Ik heb aan alle kanten geprobeerd Gronden te doorzien, pijnen te verlichten richting aan te geven Maar zag nooit ècht de echte moeder Onder al die lagen en verpakkingen Nu kan…

De geest van de vrek die woekert met zijn aardse tegoed; heeft de drijfveren van het hebben die hem doen vergeten hoe die leven moet. De geest van de vrek kent drie historische fasen die 's nachts bij hem aankloppen om empathie, dat hem nimmer deed verbazen.…

Wat kan toch ooit de drijfveer zijn geweest Om plaats te nemen aan mijn schrijftafel Er is niemand die mijn geschrift ooit leest Ook mijn naam als dichter komt nooit ter tafel Ach, het zal mij om het even wezen Of iemand mijn verzen interesseert Men moet zelf weten of men ze wil lezen Ofwel dat men mijn inspanningen weert Ik ben geen Vondel…

wij lopen samen in de meersen langs de grote plas meerkoeten glijden op gesmolten lood dat rimpelt van verveling of komt het door het lanterfanten van de wind het wandelpad ligt opgedroogd bladeren vallen monotoon een solitaire ekster huppelt zonder drijfveer heen en weer heesters koketteren met rode en zwarte bessen op donkergroen…

liefdesdichters dichten doorgaans met voorbedachten raden uit hun blote hoofd met overtol aan cellulaire zaden de echte grote lyrische eroten denk aan de zo geliefde Bredero eindigen doorgaans onverdroten op hun straat nummer zus en zo…

weeldebomen kleuren zwart oevers lijken aangevreten gulzig door cyclopen wijn proeft grote afkeer watervallen storten langs gelaat en hartzeer neplicht hangt de strot uit de hemel krijst de sterren stuk wandelen zwenkt doodlopen lief woord is als de lente ontluikend schoon smaakt zoet kus verheft gelijk een drijfveer als dan je ware…

kort voor Amnesty International Zeg maar ik schrijf mee met een clubje van de WesterKerk Vanavond mijn 2e avond mijn 2e brief voor een doorgaans politieke gevangene langdurig opgeborgen en praktisch onzichtbaar Met onze handgeschreven brieven krijgen ze smoelen en doelen we op zicht tot vrijlating En de meest diepe persoonlijke drijfveer…

sterrenvrienden, die de levenskiem in laserlicht verpakten, helder-sober De Blauwe Sferoïde draait en schittert terwijl zij danst rondom de Gele Bron van nucleaire fusie: Koning Zon die zijn verliefdheid in fotonen twittert Hun Blauw en Geel vermengt tot bladergroenen zij zijn op grote afstand heel intiem want Liefde is Gods bindende enzym de drijfveer…

onbetwist als iemand toch de moed had stoute schoenen aan te trekken kwam hij van een koude kermis thuis zij riep gewoon cerberus de hellehond als die zich liet zien deinsde iedereen jouw fluïdum was onmiskenbaar van een hogere orde dan het menselijke jouw verkiezing als veerman had an sich al zoveel tegenstrijdigheden dat de drijfveren…

uw nachtelijke streling langs mijn voorhoofd stemmen overheen met penselen welke kleurenpracht in ogen mij tot liefdesafschrift heeft gebracht nimmer zal vervagen evenzeer wanneer uw bijzijn andere drijfveer wenst dan vermoeid poseren in mijn licht en leven al houd ik hier uw warmtestraling liefgevangen om mij heen beminde Saskia…

Wat was de drijfveer? Geluk is zo kwetsbaar. Geluk is kostbaar. Wie haar uitzaait wacht een grote oogst…

De stemmen overtuigden mij niet meer, maar vormden de basis in mijn drijfveer. Met veel vallen en opstaan leerde ik zelf kleur te geven aan de puzzel die ‘het leven’ heet. Of eventjes zwart-wit gezien.. De kleuren geef je zelf.…

wat is jou drijfveer, liefde of mischien wel haat, maar weet dat in je hart is het nooit te laat. Ook jij kan gelukkig zijn zonder het valse gedoe, leef je je eigen leven en laat die haat niet toe. Ik wens jou alle liefde en licht toe in dit leven, weet dat het niets kost om liefde te geven.…