Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 10.728):

Depressie

weeldebomen kleuren zwart
oevers lijken aangevreten
gulzig door cyclopen

wijn proeft grote afkeer
watervallen storten langs
gelaat en hartzeer

neplicht hangt de strot uit
de hemel krijst de sterren stuk
wandelen zwenkt doodlopen

lief woord is als de lente
ontluikend schoon smaakt zoet
kus verheft gelijk een drijfveer

als dan je ware kracht opwelt
die je bijna was vergeten
verdwijnen wolken voor de zon