Alle inzendingen over drinkebroer in herin

je stroomde net als de rivier nu ben je net als een met de nek naar de grond toe gebogen koe, herkauw- end enkel een paar mooie herin- neringen.…

In Ree en Runstraat liep hij uitgelaten nu nog bij gelegenheid alle cafés zwijgend voorbij soms ging blijkbaar voor bekenden gezeten op terras of achter glas beschroomd zijn hand kort omhoog Ook fietsers passanten weinigen die hem nog herkenden vrolijk zwaaiden naar ooit de tijger zonder sluitingstijd Een vrouw gerimpeld grijs haar…

Het doet de thesaurier van Nippon deugd Om drinkebroers de hemel in te prijzen. Japanse jeugd wordt er - in naam der wet - In ’s landsbelang tot drinken aangezet.…

Februari is de maand van tournée minérale een maand lang zonder een druppel alcohol leven kan zeker een boost aan je gezondheid geven toch denken velen ; het is slecht voor de watergal Grote bierbrouwers hebben elk hun bier alcoholvrij maar echte drinkebroers staan er niet voor in de rij!…

Veel kan hij hopen, wie veel heugt; Veel met zachtmoedig oog beschouwen; 't Herin'ren is een grote deugd.…

Ik wil wodka drinken, vele volle glazen; met drinkebroers klinken en verzuipen in extase in diepe dronkemansdromen zonder pijn of herinnering; laat de kater maar later komen, samen met de rekening die ik gaarne zal betalen voor de verlichting en de troost die ik in de drank mocht vinden; en daarom vrinden: Proost!…

Wat bleef is de herin'ring aan je lach er valt een schaduw over ied're dag.…

drinkebroer zijn jouw glazen eindelijk blijvend leeg geld op vandaar dat jij niets meer kreeg draai je om nare feestganger kijk die hulpeloze Spaanse stieren zij zijn allemaal mede door jou marteldood mens hoe kun je zo gewetenloos de terugreis ondergaan rustig genietend van het melk en pakje brood…

Er is geen plaats in het broederlijk leven, bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij: nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven en hullen in herin'rings grauwe pij.…

Het hart slaat ongestaag in 't zelfde ritme door Gestuwd door bloedtoevoer, doet het dit vele jaren; ook bij de drinkebroer, de groente- en de hereboer, en slome ambtenaren Het hart, de motor van je lijf het laat je organen werken, zoals het werken moet en mag niet aflaten te slaan, gevoed door bloed van vaten tikt het zijn slagen per…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Roem en Gif: disfunctionele broers ontkenners van een gedeeld DNA voor deze jongens is het samen drinken één pot nat geen fijnproevers van huis uit de bekers onafscheidelijk naast elkaar geheven: proost Gif proost Roem de drinkebroers hebben alle wijsheid in pacht ze drinken de zanderige bitterheid weg tijd gaat verloren…

Hij wist bij het naaien nog tweedracht te zaaien: twee drinkebroers werden geboren. Ze riep naar d'r man: 'Attenooije! Wat is onze tweeling een mooie!' Ze heeft 'm - nog dronken - een hijsbalk geschonken om drinkgeld erover te gooien.…

De drinkebroer zit aan de toog te beslissen en denkt wegens droogte: 'Een afzakker maar.' Het is contradictoir, want daardoor krijgt-ie extra de hoogte. De nathals weet amper van wijken. de torenklok echter laat blijken, dat 't waarlijk hoog tijd is, terwijl het een feit is, dat tijd ongemerkt kan verstrijken.…

Adieu mijn kleine drinkebroer; vaarwel mijn grote vriend. Dit afscheid valt mij zwaar, jij hebt dit niet verdient. De mens gaf niets om jou, geen moer. Je praatjes en je lach, die ik zo van je mag; ik blijf er van verstoken. Maar er werd zo mooi gesproken. Ach, als jij jou vrienden nu eens zag.…

Drinkebroer, laat me nu maar los, we hebben genoeg feest gevierd, het boeren wordt te erg, mankepoot, Korsakov staat voor de deur en wil naar binnen. Ik heb me genoeg in jou verdiept, kom op, dichters onder elkaar, ga nu maar bij een ander de boel op stelten zetten of liever nog, donder op naar de hemel, deprimongool!…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

men zevert en zuipt en men lalt en bedruipt er het eindeloze falen drinkebroers verhalen  en geile Bas hengelt met gore poten de as uit zijn glas en dan is daar nog Trees die feest als een beest dat overvloedig tot zich neemt en ook veelvuldig wordt genomen men schenkt in hoofdzaak blond en maakt het elke nacht te bont valt er nog…

Langzaam zie ik kleuren leven naar een nieuwe jaargetij een eenzame vlinder fladdert nog in mijn tuin snoept nog de laatste nectar uit de laatste hemelsleutel. Een roos staat nog in bloei en hier en daar herinnert een gele plant nog aan zomer tijden gaan door en seizoenen volgen in gestaag tempo op in jaarlijks wederkeren. Het stervend…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

dodenrijk vergankelijke vreugd schenkt de grimas die alras verdort tableau vivant van genot en gruw deez woeste pantomime onbezonnen vlucht uit een leven in verval verboden vrucht dit intermezzo in gebarsten grime murw van veil vermaak daalt de machochel af in dieper dal de danser eens luimig metgezel doldriest van kannen schuimend bier nu drinkebroer…

Twee drinkebroers uit ESSEN ledigden vele flessen. Toen vielen er plots SCHOTEN, veel bloed werd er vergoten want zij vochten VOORT met messen. De schooljeugd van BEVEREN wilde een prestatie leveren. Met z'n TIENEN vingen ze een MOL, ze hadden zo'n LEUT en lol dat z'er bleven over ZEVEREN.…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…