Alle inzendingen over dromen

Zo zit ik maar een beetje weg te dromen in mijn kartonnen schuilplaats op de stoep. Totdat de wijzen uit het oosten komen met witbrood en een beker erwtensoep.…

ogen mijn eerste stappen aan jouw hand voeten die mijn vrijheid kozen jij wilde dat de bomen hoger zouden reiken dan mijn aards begrijpen zag verlangen in je blik je maakte mij onzeker dat moeten gaf me schrik voelde pijn als ik niet kon voldoen aan wat jij dacht die ik moest zijn ben mijn eigen gang gegaan je latend met je dromen…

droesem wat alles in zich heeft wat het leven geeft en nu nog neemt moet het beste vaak nog komen, convenant van vrijwilligheid, alle volmachten intens overleefd, gloeiend in de ongeremdheid van de zon vernist met liefde in een onovertroffen werkelijkheid, over de pieken en de dalen die wisselden, de houdbaarheid bepalen in de laatste droom…

Steeds weer dat raam, zijn stoel, haar naam het trage rood van de rozenhaag die roze oogt een nooit gesnoeide kersenboom nog steeds niet uitgebloeid zolang haar wangen bloesems dragen ook deze winter zomert zij nog na hij plukt haar uit zijn dromen zodat met het uitzicht op voorbije dagen dit venster zich niet sluit…

In de volheid van mijn dromen zou jij eens weer op mij af kunnen komen. Zomaar in een droom verschijnend voor de komst van het ochtendlicht. Voor een ontwaken mijn droom kan verstoren met een werkelijkheid die niet voor zo'n droomwereld lijkt ingericht.…

Gelukkige dromen zijn nooit goedkoop. Zij zijn geprijsd naar periodes van zware regen. Nochtans komt er ooit een tijd dat zij hun gewicht in goud aan ons leven mogen geven. Tegenslag behoort bij de levensdag. Niet elke roos is geschikt voor een eindkranszege.…

‘Waarom die dromen? - Weer ze uit uw leven!’ Zo hoor ik stemmen. - Wrede werkelijkheid Is 't, die van 't wiegje naar het graf U leidt, Wat kunnen dromen U voor 't leven geven? - En tóch, tóch acht ik ze mijn hoogste goed, Die dromen.…

Ik sluit mijn ogen zie je dan zoveel beter Ik droom nu van jou!…

zuchtend landschap zonder zweet van verwarring argeloze creatieve heimwee toen het zomerde in de stad weer alleen in het verleden in de stralen van de zon met wuivende bomen muziek van natuur beschaving in stilte opnieuw vervreemdende erotiserende schoonheid langs niet bestaande wegen en onwerkelijke geschiedenissen in de dromen…

Ik droom mijn leven in een parallelwereld -- Het is een achtbaan.…

Zij wist een plekje onder oude bomen waar zomer z'n geheim .....bewaard Hij zocht zich een zomers tafereel kleuren van z'n palet Met z'n schildersezel stond hij als aan de grond genageld Hij voelde zich even..... in 'n ongemakkelijk pakket Ze heeft 'm even aangestaard toen verscheen de tover van 'n glimlach ze werd…

Surrealistische dromen hebben de nacht in hun macht. Zij lijken een uitleg te geven waarmee de realiteit niet lijkt te kunnen leven. Zij geven aan de psyche een magische kracht. Soms verklaren zij een noodzakelijkheid van het leven dat aan zijn eigen angsten lijdt; zich te ontdoen van een eigen strijd met de tijd.…

gedachten stoffen ons verlaten huis mijn jeugd herinnert zich de warme delen dozen met en zonder ziel verhuizen mee de sfeer verlaat neemt afscheid bij de deur naar nieuw gevoelloos kaal met droom gevuld…

Wat is het heerlijk onder vrienden te toeven in de schaduw van de moerbeiboom, te genieten van kostbare rijkdom: elkaar in gesprek te ontmoeten en toch de wrange smaak doorstaan van onrustwekkend wereldgebeuren, die mijn ziel verscheuren. Verschrikkingen die eenzame broeders ondergaan, ver van liefde, een onmogelijk leven, wat medelijden…

Dromen regeren mijn nachten. Overdag regeert mijn waan. Wie is het die droomt? Ik gelukkig niet!…

gaat dat,geeft niet zei je zachtjes tegen mij je ogen waren jachtig bewegingen te snel stilte had je niet als vriend onrustig was je wel praten hand in hand wij tweeën op een eenzaam strand we wilden verder samen uit het leven op los zand jij was lucht voor hen ze negeerden je volkomen gebruiken deden ze je ook voor hun morbide dromen…

door weidse deuren geurt de kamperfoelie zoet als de avond valt altijd heb ik je lief op aardse gronden nu de haiku zweeft hart in jouw boezem dromen over verhalen verlangen ligt stil steeds echter voel ik emoties bij anderen mensen zoals jij…

branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar gemak In mijn droom…

bakken regen, nat vandaag maar trek het je niet aan sluit maar goed het raam bespaar maar het geklaag de herfst zal ons verlaten koning winter klopt aan de deur hopelijk een warme zachte dan hoor ik niet te veel gezeur maar iedereen mag hopen dus kies ik voor de lente een moment van zonnestralen verzameld in mijn dromen…

Het huis van mijn dromen had geen deur waar ik kon binnen komen het had geen muren en geen dak en toch was er ‘t gevoel of ik er alles had. Het was een huis van liefde en genegenheid gedekt met de mantel der geborgenheid er was veel warmte en veel licht het had een ziel en geen aanzicht.…

het nest was vol met leven en zo druk door herrie ben je naar de rand gevlucht in stilte gaf je je niet bloot je hechtte moeilijk miste warmte uit de moederschoot je woont nu in je dromen met de wereld in je hand het leven is je overkomen ervaring scherpt je verstand vliegt al zonder vleugels wortels ben je kwijt eens zul…

Ik droomde dat een zwaargewonde zwaan Zich bloedend sleepte naar het struikgewas Zich daar verschool, maar of hij ook genas? Ik liet hem, ook al was ik bang, begaan Wat later kwam hij toch mijn woning in Toen werd ik wakker, enigszins van streek Wat als dat fiere dier alsnog bezweek Wat was van deze nachtmerrie de zin? Plots wist ik het;…

huid maar winter sluit geen compromissen laat hagel springend sissen op bevroren grond ons naar lente gissen hoewel het licht al langzaam eerder komt ik hoor vogels fluiten in de sneeuw die valt, hun liedjes zijn niet vals maar vol geloof in wat zal komen, ik volg hun sprankelend gezang al tijdenlang in het voorjaar van mijn dromen…

Jouw handen zijn als liedjes Muzikale poëzie En ik zie jouw vingers dansen Met de mijne minnekozen Zie ze zingen van de liefde Vingervlug tot ik zal blozen Tot een liedje dat blijft hangen Zoals ik de wereld zie Want jij streelt mijn naakte waarheid In perfecte harmonie En jij speelt met mijn verlangen Zoals Morpheus met mijn dromen In…

verdreven worden door de boerenzonen met hun honden, muizen en wantsen in de bedden voor hun zieken en hun zere rug van het ploegen en het planten wieden, oogsten en malen van het graan Ik ben verder gegaan dan mijn vader, met mijn kudde op weg naar onbewoonde velden maar ik vond ze niet, nergens was het land van mijn dromen…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

Deelbare dromen, strohalmen naar de morgen, echoput van geluk? Uiterste balans, onbetaalbaar wat je kiest, illusie teer als evenwicht. Werelden doorbloed aderen uit beddingen getreden door kloppende harten gevoed. Gedachten zijn van klei, gemodelleerd uit alles of niets toepasbaarheid blijft vrij.…

Je lag naast mij Ik nam jou op, In mijn droom Jij zette mij op stelten Hoog en droog Onderaan wankel Wakker werd ik Jij sliep verder…

Bomen, vergane dromen ...…

Koud zijn mijn gedroomde dromen die als vier seizoenen in één bui uitbarsten met het wispelturige karakter van haar aard voelt de intentie als een geopende roos.…