Alle inzendingen over dronken

Een poesje, bekend van theater Dronk alleen nog maar water Want wist je niet dat Deze lesbische kat Niet slapen kan met een kater…

de blauwe druifjes staan in een rieten mandje op de vensterbank genietend achter het glas dronken van de lentezon…

volle lippen slaapkamerogen schitterogen heupwiegen je maakt me dronken ik slinger mij door straten en stegen, want ik wil je vinden…

Zwanger van emotie Genavelstrengd Door rede Dronken Verdronken ziel Dwaalt Door de diepste dalen Van het lichaam…

Ze was een goede relatie, daarom vroeg ik haar mee Om met mij te eten tijdens het zakendiner In de rij bij het buffet vroeg ik haar of ze ook melk dronk bij haar eten Onverwijld liet ze me weten Dat ze geen melk meer dronk voor het lessen van haar dorst Sinds ze los was van de borst Voor mijzelf koos ik melk in een kan En zei haar dat melk…

Ik zag een prachtige blauwe vlinder hij kwam net van het bloemenfeest fladderde warrig van hier naar ginder zou hij wellicht dronken zijn geweest…

Hier rust Willem Jan van Tol Hij was doorlopend dronken. Maar eenmaal was de maat toch vol, En werd hem eeuw’ge rust geschonken.…

Dronk je maar wat water De nacht van je plezier Almaar werd het later De dorst gelest door bier Nu zit je 's morgens vroeg Met een slecht humeur op bed Je haar stinkt naar de kroeg De koffie net gezet Pijn doet het licht Aan je vermoeide ogen Met een dik gezicht Zit je krom gebogen Was je maar verstandig En dronk je 's nachts wat…

Een traan sijpelt mijn mond binnen de zoute smaak doet me denken aan die dag op het strand toen jij en ik nog ik en jij waren Het was koud maar ik gloeide van trots hoe jij daar liep mijn arm door jouw arm gestoken alsof ik je vriendin was We aten fish & chips ik dronk cola en jij dronk niks je keek alleen maar naar mij en naar…

Een poes die whisky dronk als water, ging uit met een gesneden kater, maar spijtig sprak zij na haar roes: "Zo'n kater is niet voor de poes."…

beelden spinnen zich tot leven het behang golft proostend mee bubbels stijgen dronken op en ik drink uit een bodem zee…

Laat mij dronken, vuil, verlaten Liggen in de lege straten. Laat mij achter in de goot. Ieder probleem is mij te groot.…

Een poes die whisky dronk als water, ging uit met een gesneden kater, maar spijtig sprak zij na haar roes: "Zo'n kater is niet voor de poes."…

Met hoed en wandelstok trok hij door de stad En als hij thuis kwam rookte hij sigaren Ook dronk hij wel een slok maar werd nooit zat…

vegen van zomer een dronken behang voelbaar de liefde van levensbelang droomde van leven een gouden glans de herfst is een streven de liefde een dans ik wil je nog even lief geef me een kans de kilte de stilte de winter brak de kilte de stilte ik huiver ik snak de kilte de stilte en liefde ontstak gebroken ontloken dit laatste…

zie glazen bellen in felle kleuren met glitter glans en verse geuren tussen dennen dans wat katoen gepluis het sneeuwt er thuis een kinderwens in flinterdun glas flits, fliksem flonker lichten aan en uit pinken in de donkerste nacht als de nachtwacht galmt met glazen dronken stemmen 't papier geritsel met scheuren frutsel en flits…

Was ik niet even naast dat eindeloze meisje neer gezeten op wie ik mijn dronken poehäzie verpoogde los te laten zodat ik ledig `t evenredig blauw zat in en aan te blaten alsof ik net die ochtend hete pieperballen had ontbeten Als jij iets langer in je gouden koets was blijven steken was `t diamantje kwijt geraakt in die luxe limowagen zonder…

krakeling breek dan maar je benen niet want je pad loopt grillig langs het stenenverdriet je stemming roest in nevels zurig weer waar je stem verroest en 't braken doet zo’n zeer strompel jij maar voort mijn vriend breek dan maar je beenderen niet want jouw pad dat kronkelt langs het dronkemansverdriet jouw geheugen sterft met elke dronk…

De wind blaast in je oren Rare woorden, mooie kleuren Je fietswiel meld je piepend Dat het koud is in de schuur Het diep heeft diepe rimpels Elke boot weer een verhaal Een vergeetachtige kapitein Kabbelt rustig voort Het konijn springt uit een hoed De aap komt uit een mouw Brood uit je hersens De eenden jamontbijt…

hem na een klant roept om bier " 't is bar man", zegt klantlief hij heeft dronkemans plezier sommigen komen voor de paarden anderen voor het zuipen de gokkers komen voor het gokken om de dag van morgen te bedruipen Beverwijk slaapt zijn roes uit het centrum ligt vol met plastic glazen straten walmen opgedroogd bier we vergeven de dronken…

De Lekkerlandse kerk wordt flink verbouwd, Maar is het wel het eerlijke bedrag, Waar dominee voor collecteren mag, Of zijn de bouwers weer te goed vertrouwd? Een dronkaard heeft, om fraude aan te duiden, Besloten om de grote klok te luiden.…

Het beste is hier: altijd dronken zijn. -------------------------------------- uit: Omar Khayyam (1929)…

Dan, langzamerhand dronken wordend van pop, powezie en pils staat hij uit zijn stoel op zijn tikmasjiene duvelt op de grond; hij weet de rand van de taal bereikt voorzichtig naar een oude boekenkast schuifelend (soms wordt hij eeuwen stof) negeert hij het dode grijze oog bij een aantal tijdschriften en bundels blijft hij staan en probeert…

Met dikke krokodillentranen weent hij tegen zijn beste maat die hij dagelijks tweedubbel ziet de enige die nog met hem praat he makkertje zullen we samen tot de bodem gaan dan maar jij bent mijn enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten…

Volkomen beneveld met trillende handen borrelt mij de nieuwe dag omarm deze drugg en koester haar innig een extra teugje en nog één mag dronken van leven is mijn lot beslist na het volgieten wil ik nog meer terwijl ik zo zat uitschreeuwde IK BEKÉN IK BEN LEEFCOHOLIST…

nu sta je hier als een schim naast mijn ooghoek en je lijkt te wachten ontkurkt kurkdroog is mijn mond en mijn armen zijn mijn benen zijn verdraaid zo verlamd en als verdoofd in mijn hoofd geef ik toe aan je hals die ik smachtend aan mijn lippen zet…

Ik heb al wat Ik bezat Mijn enige schat, Mijn groot hart gegeven. En wat heb jij de liefdedronken Jongen Die ik was, geschonken?…

Zie in mijn ogen liefdes vonken, de zon breekt door het wimperrag…’ Gij sprak tot mij, maar dronken, tot mij, die dronken in Uw armen lag.…

Is liefde dronkenschap, zo ben ik altijd zat; Schreef Jan lest op een lei. Maar Joris schreef er bij, De Liefde hoeft hier niet, 't is waar behalve dat.…

Weckpot Wangen vacuüm vol woorden Aan tafel hun gelach steeds meer zuurstof weggezogen Ooit zo vers, zo vochtig, ja sappig zelfs Zinnen met krakende randen Kijk nu, daar achterin de kelderkast Een weeïge gedachtensoep vergeten door moeder Nee dan de wijn Gist, gist, gist... Tot het glas breekt, En hoe! en de woorden me ontploffen…