Alle inzendingen over duur

We dragen beelden met ons mee soms in een fel laaiend vuur of juist een rustig kalme zee die beelden ze blijven op den duur Verbeelding wat je graag wil kan heel lang blijven hangen of beelden waarnaar je stil met liefde blijft verlangen Die beelden, foto's van ons leven met schaduwkanten of overbelicht koester dit geschenk want het gegeven…

het zit er al langer aan te komen de dagen worden korter gelukkig blijven de uren zestig minuten van zestig seconden duren blijft het licht als ik wakker ben en donker als ik slaap enfin, dat denk ik toch, slapend weet ik het niet de biologische klok tikt verder zonder onderbreken trekt zich niets aan van uur of tijd heeft eigen telling…

Deze liefde is te duur betaald En de klok wijst mij op Duizenden gedichten, Die in het ritme van de seconden Vertellen over zuiver lief. Bed van vrouw En ik mis mijn slapen thuis, De knuffel voor het slapen gaan, De zoen. Een gevoel dat ik, Ook hier, Niet kopen kan.…

Bij de kringloop lag hij daar, op de tapijten, een koeienhuid Vriendin zei, niet duur ‘k keek ernaar en was verkocht. Zag scheurtjes en dacht: heb tape, ik plak Thuis, merkte ik pas zijn geur: tabak Terugbrengen?…

Een overwinning wordt vaak duur betaald Je kan dan wel pronken: 'k heb het gehaald. Een scherp stuk glas, brengt meestal pijn Maar de geheelde wonde aanschouwen... fijn!…

Alle mooie dingen duren te kort, alle leuke dingen zijn te snel voorbij, alle grappen zijn al eens gehoord en alle fantastische dingen vervliegen als damp in de wind.…

Ik herdenk nu stil de uren onze liefde, vol in bloei heeft niet lang kunnen duren geleid door innerlijke groei besloot ik ons te scheiden het genot en het vermaak we danken nu ons beiden onze wederzijdse smaak hoe ik het ook probeerde je raakte mij niet aan bleef bij zedeloos jongleren verlangen naar de maan nachten werden eenzaam…

Genegenheid, een laaiend vuur, maar je betaalt haar soms duur Helaas zijn weinige zaken helemaal puur. Relativeren is de kunst, het lukt echter niet altijd Soms dreig je te falen in deze zware strijd. Mijn lieve lapjespoes, wil ik echt nooit kwijt Ze geeft me onvoorwaardelijke genegenheid!…

had ik jou al niet gevraagd om de hemel gewoon hemel te laten zijn en jouw messcherpe blikken te wenden naar de spiegel, waar jij al lang geleden niet meer zichtbaar in bent jij vertraagde zelfs het verdwijnen van de winter toen in mei de zomer ging bloeien, maar ondertussen likte jij wel aan de ijspegels in mijn hand die ik te duur had…

handvol slaap dek ik de wereld toe wens ieder goedenacht zelfs bloemen sluiten zacht hun knop onwetend nog van duisters pracht in edelstenen fonkelt leven uit de schaduwkant als licht na schemer strandt ook zonder zon bruist pure levenskracht langs oevers van de nacht met open oog en lach zullen de kleine uren weer langer duren…

De Nederlandse troepen in de strijd voor mensen in Khaddafi’s dictatuur leden een zwaar verlies – en ook nog duur: er is een onderwaterrobot kwijt! Hoe kunnen we de afschrijfkosten boeken?…

verlaten kleuren straten drabbig rood nog smeulen vreugdevuren maar dat zal niet lang meer duren de regen klatert en verzamelt zich als smerig water in de goot het dansen is voorbij uit huizen komen katers alleen de hond blaft vrij moeizaam komt de stad tot leven onuitgeslapen en wat bevend zoekt men koffie en elkaar zo…

Wees gevleid dat ik het jou vraag goede raad is duur. Vertel me eens wat je weet Zodat alles wat ik verduur domheid en onwetendheid verzengd wordt door een laaiend vuur. Vertel me eens wat je weet Of doe het niet, en stuur me met een kluitje in het riet van het kastje naar de muur.…

Hoelang zal het duren voordat je schaduw ook verdooft.... Woorden schieten te kort, ik weet niet wat ik zeggen moet, en ik weet dat m'n tranen in de toekomst niet van vreugde zullen zijn.…

(een indruk van de hedendaagse popcultuur) Kleurloos toont zich de zang bij bedachte posen De muziek ontstemt door haar hedonisme in alle toonaarden en clichés te over om slechte smaak duur te verkopen Geen ware kunst die de geschiedenis voorkauwt waarbij ijdelheid en roem als een sloffend beest hun hersenspinsels…

wankel evenwicht tussen traag omhoog en vrije val in vergezicht hangt nog herinnering voordat de film versmalt het duikmoment is slechts zwart wit waarna de beelden strepen pas later komt het zweten kleurt chaos weer realiteit ik weet niet waar mijn geest en lichaam zijn gebleven ben seconden kwijt de tuimeling gaf eeuwig duren…

op ooghoogte dragen benige handen glazen in zalen vol platte figuren, uitgeknipt tussen kleding en meubels ik wil de tijd inhalen maar ben kwijtgeraakt hoe lang het zou duren waar je was en waar je zou zijn te vinden kristallicht en wijn, flonkerende nagels en oogwit jouw blik schiet met een flits uit een kartonnen geheugen, verblind…

Hoe lang was het duren? Kinderen denken ook Dat ze zelf hun stuur besturen…

Bij het zien van de hygiëne die er heerst in keukens van dure ketens supersnel, wil 'k daar niet meer bij horen!…

liep even naar de nieuwe Jumbo aan het einde van de straat sprak onderweg die er ook is de Koerd in zijn avondwinkel die nu bezorgd is door Jumbo over het bestaan van zijn zaak want hij is te klein en te duur en straks moet hij vakkenvullen tegelijkertijd maakt hij zich druk om de strijd tegen IS door de Koerden en of hij zelf daarheen…

en zeeën reizen we, de wegen zijn vrij Wat bijzonder is, nemen we onderweg mee, in lange karavanen Langs de markten langs kusten en ravijnen door steppen, door stormen en rovers Wat goed is voor de buren is nog beter voor ons Het is welvaart Vrije doorgang, vrije handel zijn ons oorlogen waard We lachen om macht en land, die duur…

vogels nauw ze gaan als gauwdieven verzamelend, totdat het grauw van deze tijd verspreid het rijpe fruit inhaalt de dag sluit eerder, nu het meerdere verscheiden onzer zon vanachter grijsheid naar omlaag schijnt daar verdwijnt het schemeruur in als het meezit, rode wolken als de vogels zacht hun zang vertolken tot het duister op den duur…

onder een blauwe lucht wolken als verre herinneringen Tweede Boerendiep 20 bij Musselkanaal duur opgeknapte woonboerderij met een verhaal van bijzondere dingen want hooiopper erbij daarvan de wanden allemaal behangen met zinken teilen in soorten en maten zoals mijn ouders vroeger er één bezaten om in de tijd van toen mijn broertje…

er zijn geen pasteien noch blini's, dubbel gebakken met te duur aangeschafte kaviaar gefileerde tong of erger; tarbot in een saus van witte wijn mierikswortel en geslagen zure room oh nee, denk niet aan chablis, port of de zelf gebrouwen granach aangelengd met een flinke scheut eau de vie op tafel -naast de theepot- wacht slechts…

Er klinkt geen hamerslag er klinken geen machines Er heerst geen bedrijvigheid elke dag valt stil De werf ligt er verlaten bij kranen werkeloos laten hun kop hangen onderhuids het verlangen weer aan de slag te gaan de hamerslag op de huid van dure schepen de maten aanleiding de werf te sluiten Nu ligt het werk stil…

Adviseurs en kabinet met blinde angst besmet volhardden in dure plicht tot de samenleving was ontwricht Wee gij, bijna doden Sterven is hier verboden!…

verlangend prikt de kraai in de geplaatste vuilniszak diverse kleine gaatjes maar oh wee/onder etenstijd geen enkele behoefte aan hebzuchtige maatjes grote bonje daar een enthousiaste ekster echter van korte duur woedend opgejaagd naar het topje van de boom wat zuur meer narigheid twee bedrijvige duiven ook voor hen/…

zo dobber ik dan stuurloos rond daarvan doe ik u steevast kond in verzen nauw verweven tijd verschimmeld op den duur zei ik verschrikt zoëven amechtig klampt de mensheid aan omdat men tóch vooraan wil staan zo gaat dat in het leven…

begin en alles wat zich voortplant gaat dood, alleen de zon de sterren en de stenen hadden geen eind, tot later de oneindigheid werd bedacht het zelfs nooit begonnen zijn zodat de rest, eigenlijk alles dat bekend is, de wereld ooit zal moeten vergaan en, als je durft door te denken, dus ook de ongrijpbare tijd niet zal blijven duren…

Ik wil geen goed begeren Geen snoepgoed en geen landgoed Misschien dan wel een goed land Geen auping maar een bloemenbed Geen vette beurs mijn eigen vet Geen lange tocht maar ademtocht Een uitzicht maar niet duur gekocht Niet rood maar op mezelf te staan Meer op de rit dan oprijlaan Geen patser maar een poverbak Een warmer niet…