Alle inzendingen over duur

geen dure milieuverziekende luchtfietserij in megajumbojets, nee, gewoon per euristar... veilig en voordelig en...inderdaad...vliegensvlug... ________________________________ Wie waren hier tevreden met elkander, Representanten van democratieën Uit Brussel of hun Disney-evenknieën?…

Als ik drink dan ben ik beestig feest ik door de ganse nacht alles vind ik dan erg geestig ben de laatste die nog lacht Lig ik 's morgens in de kreukels kraak ik als een oude schuur braak de stoep vol frit-met-pickles toch nog vind ik de prijs niet duur Nuchter ben ik erg verlegen ben ik stuurs een stroeve vent en ik kan ook nergens tegen weet…

Wetend dat ik je nooit zal zien Wacht ik op je berichtjes De dagen gaan langzaam voorbij En de nachten duren lang Hopend dat ik je vanavond spreek Denk ik, ze wil me niet misschien Achter de pc heb ik het koud Maar je gesprekken maken me warm Ik zeg je dat ik van je hou Maar jij bent al weg Wil de rest van mijn leven met je delen Maar vraag…

Het maakt me onzeker Al dan niet gegrond Blijken de blikken, intieme momenten, teksten, woorden, acties van langere duur?…

Zo hoopten wij dat het zou duren, die innigheid, dicht bij elkaar: die tederheid van mond op mond, van mond op haar. o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht, weer open bloeien als weleer: van mond op mond die liefde teer.…

Ik tel de dagen Ik tel de uren En zit me af te vragen hoelang onze liefde nog zal duren Ver woon je van me vandaan en elke dag ben je in mijn gedachten houden we dit vol wat kunnen we samen van de toekomst verwachten Maar als ik je dan weer zie en je weer kan kussen dan geniet ik en weet ik het zeker dit vuur kun je niet te…

niets is nog te horen alleen de tijd die meedogenloos rimpels van ouder worden achterlaat… Een leegte vult de kamer de woorden van ‘nooit meer zijn’ bonzen ongedurig op de deuren, ik laat ze binnen… De omhelzing van droefenis verstikt me en het steeds maar hoopvol luisteren of de voetstappen wederkeren… tevergeefs… Hoelang zal het duren…

die groeit in dromen onbedacht En, voor de zon de witte morgen vuurt, Om roereloze slaper wacht In al der aardedingen donkere pracht; Dit is de vreugde die zich niet meer bezint: O onverwonderd wonder, heilige macht Van 't dagelijks herboren kind Dat vreugde om vreugde alleen bemint En de aarde tot in de hemel lacht; Dit is de vreugde die duren…

Tijd tikt het laatste zonlicht weg de warme hand op 't koele zand verandert wat veranderen kan op mijn stille eenmansstrand De branding niet meer zo gerust deze wind blaast steeds kouder zwarte angst neemt zijn bezit met'n klauw op mijn schouder Nacht treedt in zijn macht begint een geseling die zal duren de kille hand op 't koude zand…

Kort voor zijn dood noteerde mijn vader zijn toekomstvoorspelling Hij schreef er boven REEKS maar er kan ook staan KEUS Verantwoording op mij nemen schouderpijn hoer in omgeving korte duur vertrek kan met vrouw niet opschieten andere beheerst mij voorjaar verandering finanacieel alles opgelost nieuwe connecties helpen jan(uari) uitstel…

plaatselijk voetbalterrein, begon het met een vriendelijke "goeiedag" al mocht dat van mij gerust wat meer zijn Je droeg een zwarte sjaal, die het door jouw zenuwen leek te begeven, Je was toen al mijn nachtegaal, die ik met Valentijn gerust een nieuwe zou geven, Je goed gevormd figuur, en je spontaniteit, Ik hoopte toen, dit is voor lange duur…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

Dit zal een eeuwigheid gaan duren… Want dan pas, durf ik te spreken, nee, dan pas…durf ik te vragen….…

dat hoe lang mijn leven nog mag duren, ik je werkelijk nooit meer vergeet. de eerste avond die we hadden, was te kort maar toch nog fijn. al droom ik soms over ons, dat alle avonden zo zouden zijn. zo in stilte en zonder mensen, samen zonder wereld om ons heen. maar nu zit ik hier zonder jou, niet met zn tweetjes maar alleen.…

zie en of ik dan mag blijven laat mij dan maar lekker dromen want ik weet wat ik schrijf zal nooit dan dit verder komen of ik het geloven wil of niet ik weet dat je mij toch niet ziet en ik schrijf de langste verhalen over wat doet het er toe je blijft zelfs in mijn hoofd nog dwalen van aan jou denken word ik moe hoe lang zal het duren…

bedreiging, hij mocht wel een handje helpen Om te overleven moest hij zichzelf waard zijn en in dit land de mensen leren kennen Er was geen pad voor hem uitgestippeld Niemand verwachtte iets van hem Al gauw begon hij een eigen zaak Hij werd rijk van de domheid en het eigenbelang van de regenten Hij kocht overtollige oogsten op en bouwde dure…

komen Hun prachtige groene kleuren Zullen langzaam worden ontnomen Onrustig beroeren de bomen hun takken Wetend dat de storm weldra zal beginnen Sommige blaadjes laten zich al goudkleuren En zullen in hun vrije val rond gaan spinnen De bomen fluisteren naar elkaar En kussen de groene bladeren een afscheid Nu zal het wachten niet lang meer duren…

hoeveel ik van je hou je schouder leen voor steun hoe graag ik schrijf voor jou hoe veel ik op je leun als wij er niet meer zijn -laat dat nog even duren- zal ik je dan in hemelsblauw mijn groeten blijven sturen?…

Uw heilig heidens hooglied van volmaakte harmonie Omhult mijn hele zijn in een perfecte symfonie De eerste aarzelende streling luidt een nieuwe ouverture van zacht en teder liefhebben dat mij eindeloos mag duren Maar jouw regie van het libretto trekt onweerstaanbaar mee naar de hoofdact en zijn aria in de triomfboog van uw Elysée Die…

Laat ze over het scherm rollen: voetballers en auto's die hij nooit zal hebben vrouwen in een voor hem te strak vel te jong, te duur. "Wij zitten elkaar niet op de huid laten elkaar in waarde, als jij iets wilt, mag het van mij" De leeuw rekt zich uit in het dorre gras en overziet zijn rijk. Dan drukt hij op de rode knop.…

Er werd gehuild vanwege zijn sterven, maar dit rouwen was van korte duur.. Het was weer tijd om te gaan werven, toegeschreven aan het kerkelijk bestuur.. In het christelijke milieu geen tijd voor gestook. De verkiezing volgt in rust, wat nu rest is witte rook. En een paus, zich van het heden bewust...…

cellen vuren in het centrum hartkleppen kloppen rode stroom vertakt in blauwe vaten in fijne haren intieme plaatsen wat zou het wie houdt het voor mogelijk dit wensen te stuiten zijn handen met kracht op haar huid die begeeft en het warm en het nat en het ineens ineen zijn stilte beweeg niet laat eeuwig het dubbelen duren hou…

ik voelde grond golven wist hun agressie kende vorm en kleur rook nerveuze krachten in onontkoombare hitte tijdens de duur van het vuur patronen schoten uit een archaïsch verleden om te innoveren in heden herkenbaar in hun beproefd strakke regie van populistische eenvoud de eenling verdween in het schuim van de immens rood ziedende…

mond omdat ik schreeuwen wilde met jouw stem, blijf bij me - of ben je mij nu al vergeten wanhoop kleurde woorden rood en als bliksemschichten gierden stemmen door de zwartgerande tekeningen, zover ging de moed verloren dat ik niets meer onderscheidde de mist kwam terug en nam je mee, voorgoed dit keer het zou wel beter zijn, op de lange duur…

samen bergbeklimmen maar thuis de kaarsjes aan en alle lichtjes dimmen met zelfgemaakte chocolademelk een speculaasje van de bakker slapen in m'n eigen warme bed en op mijn eigen tijd weer wakker voor mij ook niet overwinteren in Spanje of een ander warm land maar gewoon een gezellige wandeling samen met jou hand in hand voor mij geen duur…

geen jaren meer te gaan de maanden weken de liefde houdt je wakker telt de donkere uren samen in een verenigd ademen de troost zijn trots te zijn geen winter meer te vrezen de weken dagen je lijf legt zich langzaam af in de armen van de tijd koester je het moment dat eeuwig bij je blijft geen regen meer te drinken de dagen duren…

al richt ik mijn ogen nog zo omhoog en mijn diepste een sterk verlangen kent naar het Hoogste mededogen toch blijf ik zoeken naar aardse hoop sterker nog, ik word juist met de menselijke onmacht meegezogen ik ben van stof ondergeschikt aan de natuur in mij brandt de vergankelijkheid dat dooft na korte of lange duur wat rest is…

Het zal dan ook niet lang meer duren, totdat ik eindelijk gelukkig zijn kan.…

Nog net zie ik jou lopen Verdwijnend aan de horizon De wind trekt zachtjes aan je kleren Lopend door de winterzon Jouw dure schoenen Stappen op de harde kiezels Die kleine barstjes trekken in het soepele leer Je attitude zo rebels Eens begrepen we elkaar compleet Deelden we onze dromen Waren veilig bij elkaar Niet verwachtend dat het…

Het bekertje voor mijn kunstgebit, dat dure potje anti-rimpelcrème, het etui met daarin een vijltje voor mijn door en door verkalkte nagels en een pincet voor de verwijdering van welig tierend haar op plaatsen die mij tegenstaan, heb ik nu maar tussen mijn bril en een apparaat voor het gehoor op het kastje naast mijn bed gezet…