Alle inzendingen over edelsteen

doorstond zijn rots van weeromstuit hagelstormen en orkanen hij brak op ongehoord geluid van ingehouden eigen tranen verdroten droop zijn edelsteen bergaf naar donkere oceanen verschool zich daar in het gemeen van angsten en gebonden wanen soms schittert op het watervlak een glimp van ongetemde kracht ontkent een blauwe hemel strak…

Het is een hilarisch gezicht zoals de aarde wordt verlicht door de zon en door de maan de grote beer die je aan de hemel ziet staan de poolster straalt in volle kracht het is een koude heldere nacht een ster gaat op de vlucht ik geniet van de avondlucht het is een prachtig fenomeen ik vergelijk het met een edelsteen een ster is net een diamant…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

jij weet de stenen kent hun kracht in de lijnen van tijd en macht waar kleur en karaat de waarde bepalen kwaliteit door een mooie setting wordt begeleid pas als het juweel gekloofd en geslepen is na een volle nacht rust kust het eerste licht kleur gepolijst met de ervaring van heden beziet zij de wereld uit haar eigen verleden…

als edelstenen...wat ben ik eigenlijk toch RIJK!…

Ergens liggen nog de juwelen van de verdwenen prinses; zij die hen trachten te stelen gebruiken breekijzer nog mes. Zij zingen totdat hun lippen droog en gezwollen staan, dan stijgen meerminnen op klippen grijs uit de grijz' oceaan. En op haar tillende handen trillen de edelgesteenten, van het verbleekte gebeente der godin afgeroofd.…

je bent schitterend geslepen kaatst kristal helder het licht terug in de kleuren die jij hebt kunnen breken loepzuiverheid is jou gegeven de setting blijft nog even een geheim want jouw karaat moet in harmonie met de tiara zijn jij glanst het magisch licht uit de eerste scheppingsdagen toen volmaaktheid in het paradijs nog door…

ik hoef je niet te slijpen of facetten te polijsten jij edelsteent al naturel een gekozen setting brengt een lach jij houdt wel je eigen schoonheid vast nooit is jouw schittering verblindend in de kleuren die jij straalt het is een warme gloed die in verbondenheid het allerbeste in de mens naar boven haalt…

ooit heb jij jezelf bekeken uit niets is gebleken dat jij bijzonder bent gewikt en gewogen alle maten van boven beneden oké ik zag je op het pad wist meteen hoe jij was want je straalde kaatste licht in warme kleuren als een edelsteen gevat in een briljante setting van joviale jeugd en overmoed jij bent mijn diamant eindelijk…

spelende met mijn liefde zag ik de smaragden tranen die als sprankelende diamanten zich een weg baanden over een zonverbrand gelaat dat met verbaasde ogen mijn versteende blik als een harde bikkel de liefde omarmde die ik jou gaf als een gouden kus op een paar zachte platina lippen die ik kuste. Ik smolt als een klomp…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

O Aarde, Aarde, die in donkre schoot Het goud bergt en het licht der edelstenen En 't erts, zo star, èn... de ogen draagt, die wenen En lachen om wit, ach!…

onder volle maan heb ik mijn heliotroop in het gras gelegd gebed in bergkristal verzamelt zij de krachten uit heelal het groen en blauw gelaagd met rode vonken in oranje vangt kosmisch licht dit schitterend juweel met energieke lading is alle moeilijkheden net teveel…

diepgravend vonden we de steen ruw gebolsterd met geduld en vlijt is facet voor facet nauwgezet geslepen gepolijst om licht van zon te weerkaatsen onze liefde zichtbaar te maken het kleinood fonkelt leven weet in setting van vertrouwen ons haar twinkelende energie te geven…

je vinger ringt het edelmetaal de stenen schitteren hun eigen verhaal de zettingen zijn goudgerand een brede band accentueert je lange smalle hand zij lichten kleuren in je artistiek bewegen mond en ogen completeren dat charmant gebeuren je lach is de ultieme opening naar schoonheid ze maakt me blij de stenen schitteren al je…

je lichtte op in talloze kristallen edelsteende ijs jouw warmte liet ze vallen wit was geen verblijf maar heb genoten van de pracht hoe zon het winters eigen kleuren gaf…

je smeedde snel de setting van jouw diamant kende kleur van de facetten een ring vast aan je hand ze flonkerde in goud omrand lichtte in tevreden zijn maar kunst is een moment een andere lichtval geeft soms vreemden pijn je slijpt nog de oneffenheden polijst naar ieders smaak en bent misschien vergeten dat wat jij draagt alleen…

ik heb de parel zien glanzen nat van je tranen het was eens mijn gift de hoop voor ons samen woorden zijn stil zinnen gebroken de magie is vandaag uit mijn teksten vervlogen neem maar mijn handen de hardheid verloren ze vergaten jouw diepte in oppervlakkig bekoren heb de parel zien glanzen nat van je tranen ik geef je weer zon…

glinsterende dauwdruppels als edelstenen door het weefsel van de nacht de maan werpt zilverstrepen op een zwevende spinragdraad verstrekkende spiralen glanzen zijdezacht een lichtstraal raakt de nevellinten tekent dansende kleuren beschijnt zijn zwart gelaat woorden in eeuwigheid van stil herinneren hij kan in gedachten de wereldtop…

ik hoef de edelstenen van je schitterende talenten niet te poetsen jouw goud en zilver hebben hun hoogwaardige glans al van nature in het kristal van je stem smelten warme tonen tot strelende melodie met de bekroning van een stel stralende ogen komt eeuwige schoonheid boven ik weet je volmaakt in tijdloze liefde geschapen jouw…

de kleine facetten zijn al teder geslepen en gepolijst door de tijd ik heb je diamanten bekeken verblindend kaatst licht dat kiert uit de hemel zijn eerste gezicht maar er zit meer schoonheid van binnen in deze setting gevangen missen jouw edelstenen nog de loepzuiverheid van het volmaakte ideaal waarbij niet de grote maar harmonie…

hoe wist je van het kistje met de liefste dingen uit mijn leven ik had het weggeborgen om ooit te bekijken in tijden zonder zorgen jij hebt al flitsjes gezien van zaken die mij raakten herinneringen dieper maakten wij zijn alles rustig door gaan nemen hebben edelstenen weer nieuw licht gegeven het kistje is niet meer gesloten…

mezelf tegenkomen in de spiegel jouw invloed ontwaren gezicht veranderd in de jaren liefde geeft me een pasfoto gans nieuw je bent mijn edelsteen hou je in mijn schrijn uniek en heel apart het blijft geheim weet me te verblijden in deze rare tijden los van al het goede dat ik kreeg gaf je inzicht, wijze rimpelingen ik koester het beeld…

er waren weer edelstenen gestrooid op het pad dat ik liep ik was verblind maar het kind in mij werd de ogen geopend het kraaide en graaide naar het onverwachte plezier speelde met licht van de zon en kleuren uit het scheppingsgebeuren ik bleef stil door de schat die tweedeling bracht besefte op tijd mijn ongelijk voelde me…

geven heeft weer iets aparts gekregen wordt vaak afgemeten aan het soort cadeau de flonkering van edelsteen het glinsteren van kristal goud en zilver zie je overal hebbedingetjes voor iedereen ik geef vaak een hand met in de ogen kijken probeer ik dan voorzichtig naar iemands ziel te reiken soms ook nog een kus maar die heeft veel…

Schitterend over parelend dauw gevuld met smaragd en edelstenen en aan de kim tegen somber grauw een boog in prachtige kleuren. Ik schilder mijn hemel azuren blauw met schapenwolk en zonnestralen zie hoe grauwheid over de kim verdwijnt als de zon zelfs in mijn hart ook schijnt.…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

Jij, die tussen de brandende stenen liep, beladen met goud, zilver en edelstenen. Jij, die muziekinstrumenten in je eigen lichaam droeg, zou voor altijd koning zijn. Mij zou je meevoeren naar je paleis en kronen. We zouden alle grenzen overschrijden, zei je.…

Fonkelend als een edelsteen. Kun je niet om dit schouwspel heen. Die lichtjes geven ons kracht. Elke nacht zijn ze er weer in al hun pracht. We doen stilletjes een wens. Voor ons zelf en onze medemens. Ontelbare lichtjes schitteren in onze ogen. Dankbaar om dit aanschouwen te mogen.…

Mijn adem wappert na, als spinrag in de kamerhoeken, het web waarin de glinstering van tranen zich edelstenen waanden, alhoewel ik in het heden al voorgoed vertrokken ben, in dat bed hoeft de tijd mij niet te zoeken, op de spiegels van het verleden hangen nog de druppels wasem van mijn stem, één goede schoonmaakbeurt en de ruimte…