Alle inzendingen over edelsteen

Vergankelijke spranken Vergoên geen edelsteen En broze en tere klanken Geen gouden kostbaarheên’.…

Al die energieverspilling Na het teruglezen van mijn creaties Al mijn woede en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik…

met een handvol slaap dek ik de wereld toe wens ieder goedenacht zelfs bloemen sluiten zacht hun knop onwetend nog van duisters pracht in edelstenen fonkelt leven uit de schaduwkant als licht na schemer strandt ook zonder zon bruist pure levenskracht langs oevers van de nacht met open oog en lach zullen de kleine uren weer…

je fonkelde zonder te verblinden in bewonderende blikken van anderen zij lichtten op in de aanwezigheid van warme belangstelling voor jouw sprankelende personaliteit kleine edelstenen en parels maakten zich kenbaar door hun specifieke setting en bijzondere glans in loepzuiver weerkaatsen kwam ik stukjes schoonheid tegen die…

in puin zag hij de edelsteen hij was een kenner, tenminste dat beweerde iedereen het afval dat hij onderzocht bleek van een bekende hij zag haar jong en niet verwend alsof iets haar, voor hem bestemde ze leerden van elkaar de zon de wind en ook verdriet waarderen in het houden van vandaag verlangden ze ook morgen te proberen ze…

Ik droomde van een gouden vogel bezet met edelstenen en vleugels van satijn Zij nam mij mee naar de hoogste sferen om te plukten diamanten smaragden en robijn doch mijn mandje had geen bodem toch bleef ik plukken aards als ik was tot ik vermoeid van onder haar vleugels glipte en naakt terug plofte op mijn harde matras Waarom…

Kijk… daar komt een Liefde aan Op gouden huppelbenen Een hart vol edelstenen Maak plaats geef haar ruim baan Ga lekker liggen op die bank Nee niet daar.. of bent u blind Bonbon een koekje wat u zint Of gaat u liever aan de drank Helaas het was een helleveeg Ze liet me even in de waan Maar was weer rap vertrokken Ja al m’n flessen zoop…

Gelijk edelstenen, trots gedragen, waarachtig prachtig stralen...…

Vagijntjes met een ring versierd, de navels door een edelsteen en eikels -schrijnt dat niet gemeen?- waaruit een glanzend knopje kiert. Ik heb geen sieraad op die plek en val een beetje uit de toon, dus daarom open ik mijn bek en toon vol trots mijn gouden kroon.…

ik zag de strijkstok in bewegen de muziek haar mooiste klanken vleugels geven zacht in liefde parels haar melodie als gift van het licht in de schoonheid van de muzikale edelstenen van het vol bezette orkest ontroerd luisterde het publiek naar de hemelse muziek die gedragen werd door generaties tranen zonder onderscheid…

Saffier noch diamant, laat staan smaragd, of welke edelsteen je maar verzint, met ik weet niet wat voor toverkracht die bij de eerste aanblik elkeen verblindt, ik ontken hiervan geenszins de pracht die zich natuurlijk daarin bevindt, maar die ik toch zoveel minder acht dan de vrouw, door mij bemind. In waarde overtreft zij ieder ding.…

Ik zal een nieuwe toren bouwen desnoods op strand met zandkastelen, hoe die dan bij vloed weer instorten, één worden zal met dat waar alle gedachten vandaan, en hoe elke gedachte opnieuw een bouwsteen, edelsteen, misschien zelfs diamant zal zijn die tomeloos energie geeft op te bouwen kleurrijk en schitterend.…

Zij zorgt ervoor dat het niet dooft Het vuur dat wordt verspreidt, hij met Zich meetorst als hij reist, hem door Het stormen leidt Zij lijkt gemaakt van sterrenstof Zo helder is haar licht, samen Met haar wil hij terug, zoekt hij Gods Aangezicht Dat danst als goudvonk op de zee Boven meer en rivier, in heuvelland Als van smaragd; edelsteen…

jij hebt geen schulden te verhullen toe te dekken met het mooiste gaas en kant of schone schijn van edelstenen te sluieren omdat zij oogverblindend zijn haute coiffure maakt af waar de schepper met een lach ooit begonnen was in dit uiterlijk vertoon vibreert jouw grote droom van de volmaakte minnares ooit zullen wij in het…

een voeding gevend houvast zijn een warm thuis en een veilige haven waar zij haar geluk pijn en verdriet steeds weer tonen kan en delen mag dat zij geënt op de liefde voor elkaar weelderig als de groenste wingerd optimisme en levenslust strooiend een glimmend mensenkind mag zijn dat haar talenten fel fonkelen laat als de facetten van een edelsteen…

‘Een steen rolt ook, en ‘k ben geen edelsteen’. Hij was mijn vriend, al was het vaag en ver, ik was zijn vriend en zag in hem geen wonder, toch dacht ik soms aan een verdoemde ster bij deze ramp zonder een zweem van rouw – Hoop loert altijd. Hij ging volkomen onder in de onbeduidendheid van een geliefde vrouw.…

Daar midden op een witte roos zat een wezentje zo teer en broos, het had een lijfje rank en klein de vleugeltjes als kristal zo fijn en wat een wonderlijk schouwspel bood zij waren als karneool zo rood en daar als agaat een rand omheen het leek werkelijk een edelsteen.…

Haar aanwezigheid maakt bij toverslag de uren tot edelstenen. Haar naam is de mooiste van iedereen, zingt in mij alle dagen, draagt mij door de schaduw heen, antwoord op mijn vragen. Ze is de zon en maan gelijk de sterren aan de hemel. Zij is het die mijn angst verdrijft, de hartslag in mijn leven. Ze is de mooiste die ik ken.…

Geen wegen waar mijn voeten gaan De aarde draagt slechts slijk Dromend ga ik langs eigen baan En ergens ligt een grote stad Ik nader reeds de buitenwijk Waar geen verkeer zich horen laat Bereikbaar over ’t smalle pad De echo geeft haar klanken weer Tussen satijn en goudbrokaat Kaats vanuit ivoren poorten neer Door straten met duizend edelstenen…

Ik heb tijgers zien rennen langs de zilveren schelpenstranden van Myanmar en papagaaien zien fonkelen als kleurige edelstenen gebed in het groen van de jungle. Ook heb ik de bergen van de Sierra Nevada beklommen teneinde te ervaren hoeveel sterren je kunt zien als het ècht heel erg donker is.…

Zijn, Ik ben de dronkene van `s Levens wijn, Die wonderlijk-krachtig mijn spieren staalde Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn, Droevige om `t Zijnde en als edelsteen…

Nieuw leven schittert als edelstenen. Bij het eenmaal komende Eindgericht wil onze Heer groot voorrecht verlenen: "weet dat Jezus' genade allen verlicht!"…

Hoe relatief zijn huwelijkse jaren, want nog zie ik mij in tweeduizendeen met een ongepolijste edelsteen zorgeloos over de Kaagplas heen varen. Het zonlicht dat ons toen magisch toe scheen, maakte al snel plaats voor woelige baren, waar wij bang en bevreesd naar konden staren, kaarsjes brandend dat het stormtij verdween.…

Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn, droevige om `t Zijnde en als edelsteen rein. Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, en op verlokkende zijwegen dwaalde, zou toch mijn strijd niet de allerschoonste zijn, daar ik, staag worstlend, verschopte alle Schijn? 1947…

altijd als ik met jou verkeer voel ik iets van de mystieke sfeer van hemel waarin goed beter en best geboren lijken te zijn en helaas ontsnapten uit de schepping om een eigen rol te spelen jij bent een edelsteen met vele kwalificaties in het topsegment zoals volmaakte schoonheid in getal zeldzaamheid en schaarste in bestaan…

Het is het verhaal van de duizend druppels en een die als geen ander lijkt op een edelsteen Proef je de liefde? Het is het verhaal van de duizend kussen en een die smaakt naar een broodje met Bebogeen En al die verhalen bedoelen te zeggen: duik onder in de mysterieuze wereld van horen zien en voelen ruiken en proeven.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Soms zie ik sterren over de aarde gaan Beschenen door zachte glans van maneschijn Op aarde in zij of fonkelend satijn Terwijl daarboven de hemellichten staan Als edelsteen diamant, robijn of paarlemoer Gracieus, blozend en schitterend als brokaat Geweven uit stof van zilverkleurig draad Zwevend door zalen over gladde vloer Ach ’t schone…