Alle inzendingen over eekhoorn OR geven OR nemen

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

langs de distels van mijn leven plantte jij een roos en ik verkoos die aan jou te geven…

Zo komt er nooit een eind aan ‘t geven: Ik geef maar wat ik geef, blijft mijn… De wondre dingen van dit leven Willen niet weggeschonken zijn. ‘k Zocht u met schatten ongewogen, En ledig keerde ik van de reis.…

Ik gaf je liefde Jij nam de benen…

Eekhoorn komt erbij. Rat vindt dat Eekhoorn niet mag bewegen. Maar Eekhoorn beweegt. Allen bewegen onrustig... Eekhoorn verstart: Muisrat kan zich niet bewegen! Rat kijkt onbewogen. De Beweging heeft zich opgeheven. Ergens rest nog een gestolde rots. Een fabeldier dat zich opricht. Eekhoorn heeft een monument gekregen.…

haar lach plakte plezier op de geschenken kleurde papier dwarrelde linten van alle lengten een verrukkelijke verrassing van vele variaties licht in de vormgeving van een adem- benemende beleving wie dit gaat overkomen zal er nog lang van dromen een ontmoeting op dit paradijselijk niveau krijg je niet zo dat stukje hemel…

gradaties waarin het geven nemen wordt door tal van lustige variaties…

ik zocht mijn schatten in het kleine hebbeding dacht de ander te verrassen maar er schortte iets aan mijn verzameling ik bleef maar op ze passen om iets weg te geven was helaas al lang geen optie meer gebleken ik voelde macht met bling en glitter om me heen dacht me minder vaak alleen ben ineens gestopt zag mijn vrienden zo verdwijnen…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

al jong heb ik mij omgeven met stukjes leven die ik belangrijk vond een lieve blik een leuke lach van een warme mond die ik graag zag zij maakten de dag die ik voor het slapen gaan nog eens liet passeren toch ontbrak er wat iets waar ik geen vat op had liefde uit mijn hart kleine handen namen maar stukjes van mezelf geven…

je dacht dat geven je leven was zij hebben alles genomen je kracht en je lach jij kon het niet meer aan bent er aan onderdoor gegaan jouw bron is na jarenlang wellen droog komen te staan nu zijn er alleen vragende ogen niemand om je heen jij hebt nemen moeten leren met kleine stappen proberen wat anderen geven te accepteren…

een mooi boeket alleen de bloemen spraken niet gekregen maar zonder liefde in een vaas gezet zag je ogen emotieloos langs vorm en kleuren gaan jij nam ze aan een routineus gebaar het kaartje was je totaal ontgaan heb het teruggenomen deze bloemen zullen zonder warmte nooit tot bloeien komen…

mijn uitgestoken hand heb jij gepakt ik zag je levenslijnen je voelde warm aan een kleine palm waarin lange vingers overheersten zij vertelden in beweeglijkheid over je leven de drang om steeds te geven voor nemen maakte jij nooit tijd daar was je niet op voorbereid ik heb je vastgepakt op het keerpunt in bestaan toen jij jezelf…

De dood is geen vriend van het leven het leven niet dat van de dood maar ze zijn wel zielsverwanten Ze neemt, ze geeft, ze relateren in een blijvende broze verbondenheid in een zogenaamd verstandshuwelijk…

vaardige vingers vlechten de madeliefjes tot krans jij hebt mij in geel wit met lente omhangen jouw armen reiken mij zomerse warmte jij hebt geven tot talent van het leven gemaakt bent daarvoor vaak tot op de bodem gegaan streef naar balans geef nemen nou ook eens een kans…

mag ik je vinger zonder meteen de hele hand te nemen naar je kijken met een blik die opening in liefde geeft je stem laten vertellen wat jij allemaal van mij weet en dan je kus beantwoorden zodat je mij nooit meer vergeet…

een handvol licht is snel gebracht in deze donkere dagen flitst op weerkaatst als lach in een gezicht vaak schijnen bloemen onverwachte kleuren in de ogen springt een hart op in geluk en kan de dag niet verder stuk een handvol licht is zo gegeven verrijkt jezelf en een ander in dit leven…

stukjes leven vlocht ik tot mijn matje kleur deeltjes van een ander die pasten bij mijn geur ze leerden me het leven vooral hoe ik moest geven wie ben ik nou is er niet méér te wensen dan de kleur en geur van andere mensen ben ik zelf niets de schaduw slechts van anderen doe ik vandaag nog iets…

dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen verstaan dit niet!…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Alleen de radio nog de verhuizers vertrokken mijn huis een tussenplaats een pauze in de straat Ach de binnentuin eekhoorns, hoge bomen voor het raam staan, warmte op mijn gezicht, in mijn kleren De kamer is nu mooier zonnig leeg en aangeveegd met een vensterbank muziek die ik straks mee zal nemen…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

doelbewust niet verontrust kwam de eekhoorn over de weg aangerend mij tegemoet ben ik niet gewend dat hij dat doet het is de auto die hij ziet de mens er in die moet hij niet ben maar even aan de kant gegaan heb die eekhoorn voorrang gegeven hij wilde de brug over de Ruiten Aa oversteken bleef leven werd niet platgereden over de…

Omhoog tegen de dikke eikenboom. Klauwtjes slaan de brede weg naar dichtheid van koel wenkende, groene veiligheid. Het lover kijkt als een stille bosgnoom. Duizend ogen tussen stam en bladerzoom tonen vele straten, stevig en wijd. Takken noden pootjes, tot alles bereid: teugelloos springen, opeens intomen. De kleine danser ziet hoe nieuwe…

Ik ben gewend weinig ruimte in te nemen Maar dan doel ik vooral op het praktische Het stoffelijke, het materiele Kan heel goed en lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap…

rusten Zij zien al eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…