Alle inzendingen over een op een

Het windstille gedeelte van waar jij eens stond tussen de duinen midden in het zand daar is waar onze liefde een einde vond Het windstille gedeelte van de natuur zo mooi en blauw vertelt mij dat het over is het spijt mij ik hou niet meer van jou Door de stilte van de wind die je niet hoort door je tranen wil je zeggen dat je blijft…

gele boterbloempjes madeliefjes en wat rode klaprozen blauwe korenbloemen tezamen op een groene wei een palet met vele kleuren mijn hart wordt danig blij een schilderijtje wordt geboren aquarel in al zijn vormen liefhebbers zullen dit bekoren ja, op zo’n plaatsen wil ik komen een rustig leventje in ongerepte natuur mijn ogen sluiten…

Mijn leven is maar een wandeling, een rusteloze reisverhandeling. Ik surf op wilde emo-baren van liefheid maar mijn jeugdliefde echoot in reinheid. Ik wandel en zoek immer naar haar om, eens alleen en dan eenzaam, hyperdom speuren naar een nieuw begin. Mijn leven blijft een wandeling.…

Zij dronk een Ricard, de anderen Pinot Noir. Onder het nuttigen van een plateau worst en kaas bleek er één de baas. Ze was zeker tachtig en zo te horen alles machtig. Verstand van zaken, over boeken en glazen van honderden euro's per stuk. Over mahonie kasten en geluk, een liefde die ontluikt, over serviezen, ongebruikt. Over verzekeringswaarde…

Kijk nou eens, hoe of dat gaat: daar rijdt een moeder met kind voorop de fiets netjes op straat! Beter kijkend zie ik dan toch, dat ze aan 't appen is met krankzinnig gevolg! Kijk nou eens wat een gedrag, een vrachtwagenchauffeur die het net op tijd zag, claxonneerde om haar te ontwijken, echter zonder op- of om te kijken, stak…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

opeens zag ik je staan aan het podium op een hei je zong mee, je liet je gaan, en je riep: kom er ook maar bij... we zaten nu samen op de grond luisterend naar hippe muziek de zon zakte stil weg in de avond en maakte plaats voor romantiek we zongen over gouden stranden en maakten vrienden bij de vleet we rookten, lachten en…

oostelijke horizon in vuur en vlam het nachtelijke donker verdwijnt… een piepend stralend licht verschijnt zonnetje lief verstuurt een telegram… reeds vele vogels zingen hun mooiste lied kom op mensen… uit de veren want natuur en dier zullen het ons leren vandaag is er geen plaatsje voor verdriet dus open je ogen en tover een brede lach…

Het water in de rivier neigde tot deinen merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering…

Ik leg mijn hart in de toekomst en wacht… meer doe ik niet. De ander kijkt met een vraag. Hij zegt: ‘ Wat dom, je leeft immers vandaag.’ Ja, vriend dat moet ik ook, maar mijn hart reist al vooruit naar een leven vol van vreugd en blijheid. Door de belofte van een leven… In eeuwigheid.…

Nee, het was geen pad, daar op het pad het was een kreeft, die daar stil zat! Een kreeft op een fietspad, zit daar niet lang zo zeker als wat! Terwijl we kijken naar het dier zet ie z’n poten, ja alle vier dusdanig neer dat oh sapperloot hij omduvelt, haast in de goot! Dus die kreeft daar op het pad, spartelde dat het een lieve lust was…

Laag bij de grond, gras tussen klinkers, gelardeerd met wat peuken met as. Wat doe ik hier? Zonlicht straalt in mijn tas. Ik kijk in mijn bier, en ik zie, dat wat zo-even nog verborgen was. Drek en gier. Flarden van gesprekken waaien langszij. Ja, ook nog een biertje voor mij. De stadsbus walmt blauw en stinkt diesel. Een zwerver zwalkt…

Het is best leuk als lezers reageren Met een vakkundig in elkaar gezet Ambachtelijk en vormvast snelsonnet, Ik daag u uit dat ook eens te proberen. Benieuwd wie deze handschoen op zal pakken, En wat Ton Hettema hiervan gaat bakken…..…

Er was eens het ventje als een duimpje zo klein dat dacht dat hij gans de wereld kon dicteren; Echter verliezen, dát deed hem enorm veel pijn verliezen, ach nee, dat kon hij simpel niet leren Mensen dwingen, dat was zijn ware specialiteit opponenten moesten er doorgaans aan geloven; Onder druk gezet raakte zij gauw hun job kwijt; waarna hij…

Zodra ik maar over Jan Peter spreek Krijg ik weer zin de gek met hem te steken, Maar dat een gek zich op hem denkt te wreken Door echt te steken - dat helpt echt geen steek. Integendeel: mocht hij er ooit in slagen Dan zitten wij straks met premier Verhagen.…

De liefde waarnaar jij verlangt is niet onmogelijk, ik kan 'm je geven, je krijgt 'm maar ik ken je nog niet, dus duurt het nog even. Maar als ik dichter bij je sta en meer van je weet, zal ik van je gaan houden, dat is mijn eed. Ik zag je bewegen dame! wees niet verlegen, jouw situatie is geen beperking maar juist een zegen. Want dat scheelt…

Een pauw kom je veel tegen in glasramen, De oudheid zit daar voor veel tussen. Om geliefden in hun overspel te sussen. Zodat ze altijd terug naar hun vrouw kwamen. Zeus de oppergod was niet monogaam Hij had een minnares zonder schaam Zijn vrouw liet haar betoveren en bewaken door de reus met honderd ogen.. Hij werd vermoord en de minnares…

ZING zegt de merel ik swing als ik zing ik doe elke ochtend en avond 'mijn ding' in vrijheid zwier ik door het strakblauwe zwerk en zie in de verte een specht aan het werk VECHT met zijn snavel van twijfel bevrijd timmert en hamert de bast van een stam "'t bevrijdt m'n gemoed," zegt hij "merck toch hoe…

Als een tijger in het struikgewas zit ik verscholen in woorden en loer naar de kudde metaforen, stampend voorbij rennend. Het is de zweetgeur van hun inspi ratie wat prikkelt. Begluur, bespied, besluip, de beste wordt besprongen, gesleept naar holle woorden, een letterspoor achterlatend.…

Laat mijn armen jou verwarmen zoet je dromen tot mij komen in dagen die te snel vervagen roep ik jouw naam, wil mij verstaan. Hoor mijn welgemeende woorden mijn gebaren in klare taal laten ze jou mogen bekoren liefste voor mij ben jij speciaal. Zolang al wil ik je beminnen 't genot van strelende aanraking intens gevoel zo diep van binnen…

Voor de laatste keer loop ik het bos in. De zon schijnt, de vogels zingen. Het gevoel bespringt me, ik geef me over. Ik ben zó ontzettend blij. Blij met de bomen in het bos. Blij met de geplette egel op het pad. Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin en mezelf nog één wandeling alleen gunde. Ik kan het schreeuwen van de daken, alsof…

Zomaar wat woorden om niet geheel te hoeven zwijgen, maar wat zeggen ze anders dan dat we je nabij willen zijn? Een blik, een hand vasthouden, we zijn zo machteloos, zien en zien toch niet, horen en horen toch niets dan stilte. Wie zegt dat tijd zo snel gaat? Tijd kruipt als een slak die pas morgen misschien enkele meters verder is dan…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

ik kan het niet meer aanzien… het geklungel wereldwijd dan krijg ik ineens zoveel spijt door al dat bedrog en oorlog bovendien ik kan er niet meer tegen… een wereld vol nutteloos geweld graaipolitiek ontstaan voor geld we hebben lang genoeg gezwegen ik wil weg van deze wrede wereld… geef me alsjeblieft een paar vleugels dan kan ik vrij…

de lente voorbij is zomer genieten van vrij zijn en plezier van strand bos en park met ‘s nachts helder de maan aan heldere hemel terwijl warmte briesend het stof van de dag verwaait door blad en bloem van luisterrijk zomergroen waaruit liederen ritselen vliegen vogels en bijen een wolkje eerst alleen vormt zich tot menigte met…

De oude man zat voor zijn avondraam in stille mijmering zijn laatste pijp te roken ’t was bijna Kerstmis, dik gesneeuwd En zijn huisje lag van de dorpskern afgesloten… Zijn verpleegster bracht hem dagelijks ‘n bezoek anders leek hij door mens en tijd vergeten. Voor kerst brachten buurtkinderen hem iets zoets en zij zouden een toneeltje voor…

“Esprit caché des lois / qui d’ ici loin mais fort lié / dans les choses est exprimé” (onbestaande versregels gedroomd op 13/2/2017 tussen 6:30 en 9:00) sluipgeest der wet die ver van hier in strak verband der dingen zin verzet; bloeigedaante, warende doorheen verwelkte bloemen; spookgedachte, vluchtend uit gestalten die vergaan; aggregaat…

chiraal is het de vele schimmen die haar lichaam telt vooraleer haar lichaam raakt het blanke laken waarop het als een teken kwetsbaar ligt te slapen, naakt bij nachtinval. de maan slurpt slierten mist die van de kale takken druipen. heel de dag sleurt zij het mee, het vreemde hier en daar, dat onverwacht gebaar. zij vindt het woord niet…

Mooie Kleine Libelle Vanuit de lucht Je vrije vlucht Zit Je nu met je Wonderlijk mooie tere Vleugeltjes op mijn huid Even landen bij mij met mij…

Terwijl we ruim om Rotterdam heenreden Vanwege een vermeende handgranaat Werden we door de speakers bijgepraat: Prins Bernhard was zoëven overleden Terwijl vergeefs gezocht werd naar het wapen Was een der taaiste strijders ingeslapen…