20146 resultaten.
Restjes Oud
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 515 de zwaarte van
miljoenen zuchten
is voelbaar in de lucht
restjes kerstdiner
worden geserveerd
op kliekjesdag
mensen slepen zich
naar supermarkten
zoeken een vers jaar
verloren illusies
knallen als sterbloemen
dromen bloeien open…
vers geplukt jong gewas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 mijn gemijmer hoort
het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas
een goddelijk panorama als in een prent
van vroeger aan de muur in de klas
ben gelukkig dat ik hier besta
knappp… zegt de krop
ik ruik het vers gemaaide gras
leef het leven om mij aan jou te geven
bestaat er nog iets zwoelers
dan vers geplukt jong gewas ?…
VER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 253 Hier stond hij
Niets kon hem meer raken
Alleen nog slechts breken
Veel was er al verloren
Wellicht nog iets te winnen
Toch was hij een vrolijk mens
Hij was van ver gekomen
Had al veel gezien
Velen waren al gevallen
Voor de hoogmoed en de trots
En toch, hij stond er nog
Fier en flink
Als nooit tevoren.…
Landschap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Kattestaarten in een sloot
van een purper waarbij
zelfs een distel bloost
bramen blinkend zwart
frambozen die bekoren
hondsroos van een schuchter rood
een landweg op een heuvel
een helling vol van peren
een uitzicht kerketorens ver…
Kruimelvelden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Vers breekt het brood
Zijn we jonger dan de tijd
ooit kan dragen
Zwaanloos is de nacht
In de binnenzak
van een zwerver.…
Noir
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Buiten is er zon
maar binnen verse koffie
noir de noir de noir…
Ver
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Ver wil ik vliegen
Zo ver als ik maar kan
Verder dan de horizon
Waar ik de eeuwigheid
Ontdekken kan, het
Verst van allemaal
Waar de lucht het schoonst
Is om mijn longen mee
Te vullen en verse lucht mijn
Gedachten de vrijheid geven kan…
Een handvol veren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Eeuwig zweven
Op een handvol
Veren die gewichtloos
Bij elkaar worden
Gehouden door pennen
Die niet meer dan
Holle scheden zijn -
Tonnen aan schoonheid,
Grammen slechts aan
Netto gewicht waarin
Ik op wil lossen
Ontdaan van mijn
Menselijke zwaarmoedigheid
En zweven wil ik,
Gewichtloos zweven
Tot in alle eeuwigheid…
Meridianen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 wat ons verlicht en wat zich uitbreid
als we de helderste sterren gadeslaan
een gouden stip aan de horizon van
verre kusten, worden afstanden
driedimensionaal overbrugd, dan
ben je zwijgend uit het niets gegaan,
in beide handen contouren van verhalen,
aubade aan momenten waarin we ademhalen
zijn die meridianen van geluk
niet ver…
Een vers, breng ik voor u.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil
met oude veren, ouder dan ik in jaren tel
te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun;
het is mijn wens te spelen van uit een cocon,
kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun
heb graag de warmte in de rug.…
Met andere ogen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.275 een weiland vliedt voorbij, het beeld ver-
schuift een netvlies verder
en ik vlieg mee
in ganzenogen licht
de vroege morgenschreeuw
een weinig slaap, voor even
in een ander leven…
Je bent er niet meer
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 405 Het beeld dat achter blijft
Ergens ver op zolder
Of dichtbij in mijn hart…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.…
rijkdom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 in alle rust slaat hij de deuren
open, laat het weer zachtjes
binnenkomen
zit verstild aan het erfgoed
van de dichter van beeld en kleur
om alledaagse zaken te verwerken
een luchtige plaats te geven…
Instrument
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Mijn lijf is als een instrument
dat bespeeld wil door een musicus
of een leerling,
iemand die er de juiste klanken
uit probeert of weet te halen.
Het hoeft geen bladmuziek,
maar eigen composities.
Wanneer hij één is met zijn klankbord
is er alleen maar melodie,
trillen de kamer en de planten
Daarna kan mijn lijf
weer andere dingen
doen…
Ver-trouw-en.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Het lijkt ver,
maar is dichtbij,
het lijkt trouw,
honds, zeg maar.
En "en" eraan vast
Is het mooiste woord
gemaakt wat er
op de wereld
bestaat!…
spiegeling
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 166 de zon baant zich voor dag en dauw
een weg naar een wolkeloze hemel
eenden liggen nog diep in hun veren
verscholen tussen het riet
een meerkoet duikt onafgebroken in
het rimpelend water
hoe ik deze gewone, aardse beelden
in houdbare woorden verzamelen wil
hoe zij onzegbaar verborgen blijven
mijn schuchter pogen ver te boven…
het spiegelmeisje
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 Het meisje voor mij zat stil te staren
de ander praatte in haar mobiel
in de zon was het of ze dezelfde waren
in de tunnels verdween de sprekende ziel
In mijn ogen vormden ze een geheel
iets dat ze beiden niet wisten
het leek een illusie en was toch reëel
een vrouw die gaf wat de andere miste
Het was de stem bij het beeld
het meisje dat…
Zonsondergang aan zee.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 107 Ruimte en vrijheid
bij zonsondergang aan zee.
Golven die ruisen.…
vervlogen
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.498 totdat zijn beeld verdween
En niets meer overbleef.....…
Aan de horizon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 201 In één beeld
dans jij als de fee van de nacht
om de waakvlam
te koesteren tijdens je surveillance
Die komeet
wat explodeert in mijn universum
voel ik jouw vuur
die je deelt in mijn bonzend centrum.
Met één beeld
samen in een herinnering ver van hier
voelt mijn maag
van een stromend beekje tot een kolkende rivier.…
vergrendeld
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 870 ver weg is de poging
tot een lyrisch epos
anders dan eerst
weekt het beeld niet langer los
de derivaten werken in als klanken
zonder geluid, een omfloerste ziel
het brein, uitgezaaide ranken
broos en immobiel…
Beelden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.363 Ik zie ze weer,
de beelden,
ze blijven herhalen,
keer op keer,
zie ik ze,
in mijn hoofd ronddwalen.
Geen rust,
geen pauze,
laat ze maar weer komen,
een dagelijkse lust,
van beelden die,
mijn gedachten binnenstromen.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 825 Waar de stroom
van beelden
naar buiten keert
dwaal ik in illusies
die mijn werkelijkheid
ontkennen,
en zoek ik de stok
die de spiegel breekt
waarin mijn ogen
de waarheid zien…
Mijn beeld
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 615 Van jou wilde ik houden
vanaf de allereerste dag
jouw heldere oogopslag
jij, die op mij vertrouwde
ik keek je vragend aan
zag in een flits jouw leven
maar mocht niets geven
ik moest je laten gaan
nog eenmaal kijk ik om
wil jou als beeld houwen
geen afgietsel van geluk
maar gewoon blind vertrouwen…
Het Beeld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 604 Slechts omhuld
door het warme licht
vanuit de hoge ramen
voor een ieder in zicht
staat zij daar
starend naar de vijver
door seizoenen heen
staat zij maar
bewegenloos
gebeiteld uit steen
emotieloos
starend naar de vijver…
Beeld
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 516 De Dood heeft een wit paleis
net achter de horizon
in de buurt van de dalende zon.
Een nachtegaal zingt er hel
begeleiding: een turkse trom
en een koperen rinkelbel.
Het licht is er warm en rood,
in de tuin welt een koele bron.
In een hoek staat een oude zeis,
op een marmeren bank zit de Dood.…
Beelden
netgedicht
3.0 met 156 stemmen 61 stenen haar
eigen genen uit
een eerder bestaan
zag landschappen
in het terloopse gaan
onder vluchten
vol kleurrijke luchten
in de warmte van
thuis was er het
ceremonieel groeten
in eindeloos ontmoeten
waarin samen
ervaren waarheen
de stroom van de tijd
ons toen heeft geleid
in tal van talen
verstond babel al
onze verhalen in beelden…
de beelden
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 798 de beelden
zijn uit het park
verdwenen
nog kruipt
er weemoed
tussen het gras
stiller
dan de stenen
durven spreken
er zijn
geen woorden
blijven kleven.…
Haar beeld
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 103 ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep…