Alle inzendingen over eenheid in de natuur

Wanneer zal eindelijk het tij z’n rust eens vinden in gelijkheid van gemoed. Zullen stromen eensgezind een richting vinden op de thermiek van de wind. Gaan gedachten in één tempo samen in vriendschap om om parallel van geluk te zoeken. Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

Aan het einde van de tijden brengt God Zijn kind’ren bij elkaar, hen, die alleen Zíjn Naam belijden wijst Hij hun plaats, en zegt Hij: “Dáár… temidden van Mijn and’re kind’ren mag jíj nu met hen samen zijn. Laat je traditie je niet verhind’ren, ook voor hén verdroeg Ik de pijn”. Want ieder die met de mond belijdt: “Jezus….mijn Redder en mijn…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

Kies geen kant, kies geen kant. Niet van een God of vaderland, wat wanen ook beloven. Kom wandel met mij aan het strand, waar eb en vloed, kastelen zand op zilte voeten roven. Herinnering is al wat blijft geschreven in de tijd en lijkt alles zo om niet. Geboren en gestorven zijn in de ongewisse zekerheid dat Leven, het geleefde leven…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

Als ik bij jou ben, zo dichtbij dat ik jou word -- zing ik mezelf uit.…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…

Komt de mens ooit weer te samen; in harmonie zijn kleur bepalend volgens de regelmaat van het natuurlijk systeem.…

Wanneer wij zullen naakt zijn als de zee, Het blad, de boom, de ster, de maan, het licht, En als de nacht zo diep en ruim en echt En als de atmosfeer oneindig; Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte, Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn Zoals het woordeloze naakt en echt, Dan zullen wij de…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…

De wilde herfst komt langs de velden vegen, De nachten worden jagende, de maan Heeft haar blauw zilvren wapenrusting aan En giet een stalen schijnsel langs de wegen. De mensen worden kleiner; ingekeerd Tot zich, huivren de smal geworden bomen ; Hun dunne hoofden, naar het licht gekeerd, Voelen lichaamssappen worden lome. Er is een…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

eenheid erkent zij niet Minachtend haar enige knuffelbeer…

En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…

Vandaag mijn fiets grijsgedraaid met blote benen Het langdurig incontinente weer had de natuur een wulpse overdadigheid gegeven Het groen heupwiegde, en schreeuwde me uitbundig toe De lokale muggen hadden voor mij een onvoorziene rol in hun klamvochtig schouwspel Ik werd gulzig onthaald als een langverwachte gast het mugpeleton…

twee-eenheid zo pril dat zij zelf nog niet weten alleen het vergeten wat zij willen zeggen zou 't uit kunnen leggen maar dat houdt zich liefdevol ademloos stil…

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

De dood, dat is, niet meer de zon zien, is Niet meer de sterren zien, aan hoge nachten, De dood, dat is het niet meer mogen wachten, De ochtendschemering, de duisternis. De dood, dat is, het niet meer mogen zijn, De dood, dat is, het niet meer mogen denken, De dood, dat is, niet meer bewust U schenken Weg, te worden tot een ander zijn. De…

mijmerij, God is een doodslag, wreedheid en de list, God is de werkelijkheid, die zich vergist, De beving van het komende gebeuren, De lichte laaie gloed, het peinzend peuren, God is de vrouw, de man, het kind, het dier, Hij is de sneeuw der bergen en het wier, De wijde lucht, het alom vonkend vuur, Er is geen God, er is slechts de natuur…

Eens zal ik redevol zijn en als gras Eenvoudig en zo zuiver als het licht, Wanneer ik wonen zal, in eerbied op De wijde aarde voor mijn kleine broeder. Spreek niet van Liefde - Liefde is te veel, Spreek niet dit tedere oneindig woord, Dat mij maakt bevende en stamelend, Spreek slechts van Eerbied - spreek van hem, Daarvan - wanneer…

vredig mooi bied je jezelf aan jouw land en water strekken uit je lucht zo hemelsblauw niets of niemand zoals jou stukje schoonheid ongerept ik heb je lief, wil voor je zorgen blauwe planeet van morgen je moest eens weten hoeveel ik werkelijk van je hou……

Er is een stem gekomen uit de stemmen Veler vogels, zingend in de morgen, Uit de klankroepers van de hoge dag, Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte, Uit de verheugden is een lied ontstaan, En kleine mensen op de aarde horen, En kleine stappers op de bergen zien, Zij zien het zwevende alom ontstijgen, Zij worden zelve zwevenden, die…

Eén worden met jou is het Paradijs op aarde Verzwelgen in Liefde Warmte van elkaar Een Eenheid van Macht Een Eenheid van Kracht!…

In toonsoort en timbre naar een eenheid toe geleid.…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…

o, moeder natuur rein en zo puur de wind en de zee spelen gedwee met aarde en zand scheppen een band de zon en de maan een storm of orkaan bloemen die bloeien dieren die stoeien ze laat alles begaan een hemel op aard is er ontstaan!…