Alle inzendingen over eerbewijs Marten Too

And this city is too small for two. Wie kan het zeggen en dan niet te zwijgen ver de blauwe pijn. over de blues, een roestige schaar op je tong. Dit is het laatste. het regent en ik hoor de rivier al nachtenlang zwellen. Hier kan ik zwemmen. Er druipt nog steeds bloed. Too many teams all over this town.…

De NRC viel door mijn brievenbus Als een baksteen ook de ‘metoo’ beweging ik las met grootse verbijstering She too and she, and she, and she etc. etc. etc.…

Mijn Marte ben je gebleven, tot lang na je dood was jij mijn leven. Dichter bij jou heeft niemand geschreven. Bij het gelijknamige boek van Tim Krabbé…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

wachtend op iemand die glimlacht naar mij als de zon mijn gezicht verlicht wacht hier niemand gisteren nog hoorde en voelde ik jou dacht en zag ik jou waren wij samen’ in alles wat wij deden nu is dat een schaduw waaraan ik zonder jou alleen nog denken kan terwijl het hart schreeuwt jou weer hebben mogen vertel mij daarom dus…

Ja, Mollema kreeg het voor z'n kiezen, je zag Mart Smeets' glimlach bevriezen; er was niets meer, geen greintje hoop. Waar zijn de dagen van Jan Jansen, Joop?…

aandrijving auto om te koken en verwarming gasleidingen blijven bestaan opslag waterstofgas kan in groningen en bestaande tankstations werknemers uit de aardgas kunnen omscholen naar de nieuwe technieken water als brandstof onbeperkt voorradig uitstoot alleen schone lucht elektrische tractie bijna onderhoudsarm waterstofgas # me too…

Als lid van ‘t Europese parlement dat vrijheid en gelijkheid propageert en wereldbroederschap doceert, heb ik mij vrij verkeer goed ingeprent. Dus mag ik na het werk in de bodega best even potelen aan mijn collega.…

Er zal een nieuwe wereldoorlog komen De mens blijft toch een destructieve soort Het gaat om wie en waar zijn schachten boort De aarde wordt door ons te hard genomen Wellicht dat zij ons voor is in die strijd De elementen inzet in haar nijd…

Zes regels in een internetgedicht Is veel te kort om hem te kunnen eren Toch moet ik dat wel degelijk proberen Voor hij verwaait gelijk een oude schicht En terug naar Ierland gaat en daar als held Met en over al zijn vrienden doorvertelt…

Mijn ogen hebben heel wat af te leggen Na elke touretappe denk ik steeds: ‘Te elfder ure zie ik straks weer Smeets.’ Zijn gasten mogen af en toe iets zeggen De prins is hij, nee meer, il est le roi en denkt bescheiden: ‘Oui, le tour c’est moi!’…

Dat is hoe Mart in mijn gedachten zal zijn. Allee. Kom aan. Vooruit! Ook jij komt hier wel uit.…

je wordt toch niet goed van die lijzige lolbroek van een dijkshoorn door de weeks nooit woensdag bij matthijs altijd grijze stoppels vers bijgeknipt in de neusgaten om met zijn vleugels niet mee te trillen steeds eerst viesvuil kijken bij smeets 'mag ik even wat zeggen' dan geile pretoogjes richting ria visser waar mart even ooit…

Opgegroeid met de Donald Duck In tijden van simpel geluk De laatste drie pagina's immer Ollie B., ik las ze nimmer Behalve als hoofdrollen werden geboden Aan professor Sickbock, markies de Cantecler Wammes Waggel, zeepbellen uit orgel gevloden Dan pas ging Marten voor mij echt ver Przewalsky, onge-evenaard Is wat mij aan Toonder paart.…

het zal niet waar wezen men ziet ze groeien Mart blaast zijn gasten op alleen W.A. van Buuren Ard&Keesie bleken smeetsbestendig…

De grond is arm, als menig hart, En zo gebaat bij malse regen, En ginder, achter wolken, mart De goede zon met al haar zegen. O somber, toch zinrijk verleden, Dat immer ver en verder wijkt, Gezegend is het zonnig heden, Waarover nooit een schaduw strijkt.…

Vannacht was de daad die de droom voorbijgaat, die het veilig wanen en wenen, ruw van esthetiek heeft ontdaan. Ik verhoud mij meer tot dit lijk dan tot de persoon die jij was. Ik profileer mij meer als dader dan als de minnaar die ik was. Het vlees is woord geworden, moord een feit dat reeds de fase van ontkenning overleefde. Er is…

Nu ik wandel in de mist is er opeens de klank van kinderstemmen, traag, ver weg, maar wel vertrouwd. Ik droom er een eenhoorn bij die stil z’n weg zoekt langs de natte stammen, als een dag die verglijdt. Ik verwacht het heil dat mij zal overkomen; ik vervloek de ruis die wegneemt wat ik had gehoopt. En dan neem ik mijn lot in rauwe…

Bloed spat op als ik ronddans op de plaats van misdaad en jouw lijk omlijst met een vrolijk overwinningsritueel Lach, zinder met mij, ik heb je in het stof laten bijten, geniet van de smaak van ijzer die mij naar de lippen stijgt om jou Bloed spat op en schildert mijn gelijk op de uren in het heden vol verlangen naar een muur van eeuwigheid…

Dichtbij ben je en ik hou van je Je lijkt te begrijpen wat ik voel bent bij me en beantwoordt aan mijn vragen over samen en alleen Dichtbij ben je en ik sla je als je nog een keer zegt dat je weet wat ik voel, dat je mij begrijpt en weet waarom ik zo doe als ik doe Dichtbij ben je en er is geen ontkomen aan veroordeeld zijn tot terugkerende…

De professor stelt vragen en laat ze rijpen – tot de breinpluktijd.…

Op reis in al mijn herinneringen zoek ik – waar ik naartoe ga.…

Een wurm in mijn hoofd wil mijn lot betuttelen – ik word er gek van.…

Aha! Speelt geld geen rol? Dat is een bekentenis! Jij bent een vijand!…

Raap op straat geen goud op, het is van een rijke – die het terug wil.…

Met eerlijk delen, als vrienden, begint tweespalt – die de vriendschap splijt.…

Leef in een eeuwig heden, of blijf keer op keer -- een lesje leren.…

Hoeft een mens niet goed te zijn, is het genoeg als -- je goed schijnt te zijn?…

Ik ben een Denker, ik reutel niet, maar ik zoek -- echte vibraties.…

Hoogte is diepte, een heel diep zwart onder je – krampende vingers.…