Netgedichten

netgedicht (nr. 41.299):

Mist en moord

Nu ik wandel in de mist
is er opeens de klank van
kinderstemmen, traag, ver
weg, maar wel vertrouwd.

Ik droom er een eenhoorn
bij die stil z’n weg zoekt
langs de natte stammen,
als een dag die verglijdt.

Ik verwacht het heil dat mij
zal overkomen; ik vervloek

de ruis die wegneemt wat
ik had gehoopt. En dan

neem ik mijn lot in rauwe
handen om je weke keel.