Netgedichten

netgedicht (nr. 41.300):

masker afgezet

masker afgezet
langzaam maakt aarzeling
plaats voor het gezicht
dat ik nog herken
van verweerde spiegels
achter de bar
mijn kamer vijf hoog
of later uit je brieven

masker had mij taal geleerd
taal van woede
van berusting
liefde woord na woord
zo ook zwijgen

als ik niets meer teweegbracht

masker in zand gelaten
maan in plooien van wind
of vliegeraars met blinde adem
langs alle schelpen hulpeloos
rondom de zeester

rafelig blauw en oranje touw

en het gezicht dat ik nog herken
als mijn gezicht
terneergeslagen

van oorsprong ongemaskerd