Alle inzendingen over ego

Herkennen wie ons EGO is. Wat is daaraan fout of mis? Ons EGO onder ogen durven zien. Wie kan dat? Wie durft? Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

Het lijkt gedaan, maar is nog gaande. Gaande was het begin, dat men geboorte noemt. Gaande zal ook ons sterven zijn, wanneer sterft wie we denken. Wie we denken dat we zijn. Hoe wij ons ook verzetten blijven, gaandeweg begint elke dag. Elke dag opnieuw.…

ook van die mooie woorden kan verzinnen Het ego stil maar voortdurend aanwezig Spiegelt mij iets voor en blijft altijd maar bezig Ineens wordt het binnenin mij stil Toch hoor ik in de verte een afschuwelijk gegil Laat die stilte los, laat hem verdwijnen, De stilte laat mij het ego wegkwijnen.…

Cijfer nooit gedicht Ego verplicht, zwaargewicht Voor applaus gezwicht…

Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Onverwachts duik je op en kleurt mijn gedachten Dan weer ben je weg en laat me verwachten Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Je zit te vaak in mijn hoofd En je wil er niet uit Je schuilt onder dromen en vlucht als het klaart Wat blijft is de stilte , de storm die bedaart…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

Je ego Is net als lego Je moet je zelfvertrouwen Steentje voor steentje opbouwen Dat is de hele stratego.…

Bij het scheppen van beperkt vermogen is des dichters ego arrogant verlangen sterk meegewogen…

Veerkracht Een dosis nieuwsgierigheid belangstelling voor het zijn; leergierig naar het ego laat zien wie je bent het magische element het nu…

Sterren sterren nacht, danst hij onder zachte maan vreest de tijd om weg te gaan in ego, de ego van de wind. Was hij nog een kind dan was hij vast nog zonder angst nu duikt hij weg, vol van angst in de koude sterren nacht.…

Zij luiden elkaars ego uit: met bordkartonnen klokken, en wat ze zeggen, gedempt, is dunner dan rijstpapier, maar geeft de grootste brokken.…

Alweer is je ego gekrenkt. Wat denkt men wel dat jij niet denkt?…

Mijn ego is lief voor mij en ieder ander, wil ieder volmaakt. Volmaakt gelukkig en in de hoogste hemel zonder leed en dood. Voor mij is ieder ego van nature goed voor zich en ieder. Zoals mijn vader boerderij beheerde en ons geheel vrij liet. Daarom geniet ik van het boerderijmodel: het samen bouwen.…

opgeteld kom je tot compromissen omdat een ego niet gauw voldaan is doortast haar toekomstige disputen positiever gerekend tussen de verhoudingen…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

de herkenning is waar je naar zoekt is vanuit waar je kijkt om de zwaartekracht van de ego te overwinnen heb je genade nodig liefde komt uit het niets en is vrij om niets te zijn…

schrik was groot toen je me heel anders las verwijten zijn gemeen ik heb je nergens voorgelogen omdat je ego is gekrenkt denk je je schromelijk bedrogen…

Laat rijkdom mijn ego niet strelen. Ik vraag, als dat mag, slechts brood voor één dag en maak mij bereid om te delen.'…

Naar een ego dat kan schrijven, maar zelf niet dichten kan.…

Beschaamd wend ik mij af Van deze plek De taal is straf Afwijzing in drek Pierlala dood als een pier Ego grimlacht, Vertrekt geen spier Ik vertrek in de nacht.…

Als ik naar de Bodega ga, Loopt mij mijn trouwe ega na; Ze kijkt met saamgeknepen lippen, Hoe ik zalig sta te nippen, Tot ik met m'n zatte ego weer op huis aan ga.…

krachtig maar zonder een waardeoordeel te willen uitspreken negeert hij zijn alter ego Een vrijwel dagelijks terugkerend ritueel - Jij macho / je zult me niet krijgen Jij ventje!…

Waar het dovende vuur van hartstocht de warmte mist van onversneden liefde, daar spelen ego’s hun macaber spel van compromissen met pijnlijk winstbejag en trekken zielen gekwetst zich terug achter de grijze sluiers van een winters landschap…

De ego's van nu gevuld doorregen en opgediend als warme happen in een slechte snackbar eenvoudig weg te doen in plastic bakjes en te overgieten met kleffe bende hun thuisfront hun ideaal hun passie om gevreten te worden zonder ooit te aanschouwen wie hen verorbert of wie hen uitkotst…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…

gij zijt mijn toeverlaat in het eerste en zeker laatste uur fluister stilte in mijn beide oren gij, mijn alter ego, vriend en innerlijke buur kijk over de dag van morgen heen zolang gij mij dient, uw naaste in mijzelf, en ik de voortschrijdende schoonheid zal bekoren labidura riparia labidura riparia ik herhale uw…

Ik schrijf en schrap mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf…

als praten spreken wordt kijken in omzien verandert horen het luisteren verstaat komt stilte stapvoets binnen een zacht handbereik…

Onze ego's zijn onsterfelijk, want ze hebben nooit bestaan.…

Dat we denken dat 'ego' bestaat, en dat ik anders ben dan 'jij'. Dat onze leeftijd eindig is, en in voltooid verleden tijd, naar onze toekomst stroomt. Wie denkt? Wie weet zeker?…