inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.043):

Sterren

Sterren
sterren nacht,
danst hij onder zachte maan
vreest de tijd om weg te gaan
in ego, de ego van de wind.

Was hij nog een kind
dan was hij vast nog zonder angst
nu duikt hij weg, vol van angst
in de koude sterren nacht.

Hadden zij gehoord
dan hadden zij vast iets gedaan
in het licht van de zachte maan
waar schaduw lachen neemt,
vermoord en in stukken snijdt.

Leiders lijden
vooraan de polonaise
en zij dromen een orkest
dat zingt noch drumt
maar staat
in de ego van de wind.

Met de leegte van het landschap,
en gezoem van de snelweg
in zijn hoofd,
legt hij zijn handen op zijn ogen.
Hij is verloren,
weggegaan.
En daar onder die zachte maan,
Is het tijd dat men hem vindt,
met de echo van de wind.


Zie ook: http://v-rijswijk.hyves.nl

Schrijver: Roel van Rijswijk, 16 november 2009


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 275

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)