Alle inzendingen over eigen stijl

Nimf der sneeuw glijdt In stijl een Col af, Op Lat In wax, En je weet Niet wat je ziet.…

Doe nou toch eens 'n keertje positief Niet altijd maar dat kritische gemekker Een vrije Koningsdag dat was toch lekker? En zwaaiden die prinsesjes dan niet lief? Een gure wind en nergens winkels open Geen koek gehapt en ook geen zak gelopen.…

De liefde die ik voor jou voel is geen obsessie maar een fascinatie simpelweg gevoed door jouw stijl, jouw gratie.…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen weet Wie zich in ons verplaatst Ziet dat in nederland is het zo Eigen…

tegen ’t raakvlak van licht en schaduw leunen mijn ogen aan op momenten, zo heftig of luw die na een ogenblik vergaan blikvelden zie ik, volgroeid van gedaante in vol ornaat fluisterend en luisterend geboeid naar het bestendige waarom 't gaat…

Een woord, in moderne stijl Siert de muur. Een handtekening in de lege tijd. Tot een schoonmaker zijn werkt en het verdwijnt, tot mijn spijt.…

mag ik deze dans van u op weg naar het einde vreugdevol en geil vraag ik u in stijl dans met mij, zwierend de dood tegemoet…

Een kleermakersechtpaar uit Beilen kostumeert in velerlei stijlen van pinkpop tot chique, voor straat of boetiek, orkesten die blazen en dweilen.…

De troubadour bijna woont hij aan zijn wetering maar enige stappen verwijderd van de stromende Dommel in ons weidse dorp geaard en door genen getalenteerd musiceert hij zijn stijl in eigen stiel vertaalt als echte bourgondiër de gevoelens van ons mensen nog bekend met boerenkiel over vanouds en heden in zang en dialect eigen…

Een dakloze ben ik In 't diepst van Mijn gedachten Ben niet Van hout of steen Maar van mezelf Vervreemd Muren van huid Staan overeind Maar dakloos blijf ik In 't diepst Van mijn gedachten Ben zonder huis, Ben zonder dak - Slechts in woorden Woon ik nog, Alleen de taal Verleent mij nog Onderdak…

De Sint is niet zo blij met Polderpiet; 'Nu moet ik al mijn zwarte robbedoezen Eerst in de tobbe bleken, dan ontkroezen En ook 'zijn knecht' moet weg uit ieder lied Straks mogen ze zelfs niet meer op het dak Dat hele Instituut gaat in de zak!'…

of gecremeerd In de natuur of in stijl Iedereen is anders, Iedereen heeft een ander verleden, Iedereen heeft een andere toekomst: Het is zo, het was zo.…

ons schip lag in west-west-terschelling niet ver van een vrij stijle helling in prachtige steil ging ik onder zeil maar ik struikelde over de spelling…

Dit vindt de clerus dus zéker geen stijl! Echter, Hij zelf zegt: “Die blasfeministische escortgebeurtenis maakt Me best geil!”…

Rutte en Wiebes toch Liegen en konkelen Dát is uw stijl! Ritsel vandaag nog wat Handjeklapklaphandjes Falen de pogingen Dán wacht de bijl!…

immense Curia, hal vol stille stemmen, terwijl de pauperes, het arme, domme volk eigen lijf en leden aanprijst op het Forum, of onder bronsgroen glanzende platanen…

en niet gedanst hebt met de wind Met stijle passen schuifel ik uit je kader als kind, geliefde, moeder, vader en weer als kind…

ik zag pigmenten uitbundig kleuren weelderig in bijna barokke stijl rook de scherpte van aparte geuren in hun bijdrage aan melange diversiteit in dwarrelende door zon belichte stralen werkt vakmanschap zich tijdloos tot meester op waar de voorraad zich nog vele malen zal herhalen in een opslag van de mix uit de beste laatste…

Begaan als men is met enkel het eigen ego. Noodzakelijk echter is gelijkgestemd publiek. De besmuikte glimlach dient vol leedvermaak geëtaleerd.…

wij speelden met licht dat langzaam doofde alleen nog weerkaatste in een schitterend vergezicht schaduwen kropen uit krochten vervlochten de woekerende schemering terend op jaren herinnering geluiden verflauwden in hun scherpe tonen stilte bouwde al dromen in halfduister stijl ik zag je gelaat tot in de kleinste maat vervlakken…

Kwijnende ogen, spillebenen, Hoge hoed en lange stok, Vale wangen, hoge kragen, Diepe zuchten, mensbeklagen, Vrome blikken, zwarte rok, Erfzonde en predicatie, Kerkbezoeker, kostersmaat, Bijbelworm en tekstenvraat, Satanas, predestinatie, Openbaring, eeuwig heil, Heidenzendling, ketterjager, Mensvergoder, godverlager – Zeg, hoe heet die nieuwe stijl…

LEVEN IN STIJL! Deze hartenkreet draag ik op aan onderneemster Deborah Riechelman en "De Veerkampjes", die op 29 oktober 2011 de openingshandeling verrichtten.…

Dit gastengebouw staat fier, maar bescheiden aan Drachtens levendige, boomrijke rand. Zijn eetzaal heeft met elke stemming band. Gesprekken mogen samengaan of strijden, hier zal men steeds fijne spijs bereiden voor vreugde, door sprookjesluister omrand, én geldvragen van nuchter koel verstand. Schappelijke geest wil alles leiden. Binnen…

Gericht op de eigen, te simpele, troepen. Teloorgang, ondergang, slopend en ontzield. In naam van wat? God, Allah, olie of benzine? Never mind, let’s kill some more. En nu eindelijk zomaar vrede voor Israel en de Palestijnen? Die stijl behoort definitely niet tot de mijne.…

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

Ik kom graag bij mijn 'eige' bij mijn 'eige', eigen ik ik kan het heel goed vinden met mijn 'eige', eigen ik Maar 't allerliefst ben ik me 'eige' bij jou, ook een 'eige', eigen ik jij leeft altijd in mijn eigen met een lach en met een snik Dus ieder eigen en ook samen het ultieme wat liefde biedt door steeds ruimte te geven…

van naslagwerken want hun genen hebben dat nooit door gegeven met liefdevolle ogen en een warme diepe lach laat jij iedereen de matrix van een leven vol talenten zien dat nog niet in eigen schrift is bijgeschreven…

- een holboogdicht à la Perk in de stijl der Tachtigers... Ongeschikt voor jeugdige lezers!…