Alle inzendingen over eigen prooi

In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

prooien…

Mijn hart is een jager Op zoek naar een prooi Hij heeft alleen één belager En dat is zijn eigen kooi...…

In een heidense nacht Glijdt uit haar laaiend gewaad Een liaan die rond mijn hals stropt Mij neerhaalt, het sidderend hert Ik slurp de alsem uit haar kelk Het lekt langs een mondhoek Trekt een spoor naar de druppel Het kietelt aan mijn kin Ik bid dat het geen leugen is Dat ik haar smeulend nest verdien…

zij die geen dromen vangen verstrikt in het web van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden hangende…

steil naar beneden de daghap à la minute klaar terwijl je wacht…

na een gebed in de lucht sterft een muis gezegend en geklauwd in vogelvlucht…

Ik heb de ruitenwissers aan mijn bruine huid is bruin van alle zomerdagen. Dorpjes kraters reservaten alles schuift voorbij, het is alsof ik door een tunnel jaag met nat cement en aan het einde het beroemd licht en heldere geluiden. Alleen er is geen tunnel, ik kan het niet beschrijven. Mij rest ook weinig tijd ik doe alsof ik weet van niets tot…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Gaat de wereld aan me voorbij als ik even niet kijk mis ik het maar kan niets tegelijk met twee handen buiten bereik is alles onmogelijk blijkt. Ik ben bang te vallen als niets naar mij omkijkt. Ik duw mezelf terwijl mij de wereld ontwijkt.…

Ik blijf jagen Blijf mijn prooien belagen. Niemand houdt mij tegen. En zal mijn hele leven alles geven Geen prooi zal aan mij ontsnappen Geen prooi zal ik laten lopen Want ik zal altijd in mijzelf blijven geloven Ik ben DE jager De enige echte belager.…

Het mooiste, diepste Verloren dat ik had, Kind uit mijn eigen Lichaam voortgekomen Ten prooi gevallen Aan zinloos verkeersgeweld Geeft zwaarte aan mijn Leven, ondraaglijk soms, Laat mij voortdurend Achterover hellen, Het verleden dat Mij zwaar naar achter Trekt, met mijn gezicht Naar haar toe, met mijn Rug naar de toekomst…

Uitgemergeld lig je daar, stervend van de pijn vel over been, oh kon ik maar de grote genezer zijn. Door kanker wordt je opgevreten, steeds verder gaat je lijf de morfine slaat niet aan en al ben je een sterk wijf: DIT is onmenselijk. Botten steken door het dunne vel, wat eens glad was nu rimpelt het om je lijf je ligt te sterven van de…

Dan maak ik nu tijd voor jou vrij Tijd om te jagen, tijd om mijn prooi binnen te halen, tijd om mijn trofee te innen, tijd om jou hart te winnen Ik zal niks liever willen Ik de jager jij mijn prooi…

Met gekromde klauwen stil biddend in de lucht spot hij zijn prooi op kwart over 10 Scheert strak, duikt tikt, haalt uit, te laat de prooi is niet wijzer het laatste uur is daar…

als een aangeschoten jager loer je op je prooi en ik ... ik moet naar huis je handen gaan steeds lager noemt mij telkens mooi en ik ... ik hoor geruis van een maanverlichte zee mijn voeten in het water jij maakt geluid voor twee het wordt alsmaar later als een aangeschoten prooi lik ik nu mijn wonden en jij ...…

bomen waaien heen en weer de ekster stijkt zich zachtjes neer wachtend op een lekkere buit maar helaas de jongen vliegen nog niet uit.…

wij sponnen een web ieder met eigen draden kwamen in het kruis samen met vlechten en hechten beschermden wij onze plek zij aan zij de wereld voorbij leken vrij in doen en laten maar wat wij maakten bond ons te veel aan elkaar wij waren geen jagers maar voelden ons prooi met het web als bewaker het rag is verwaaid de spinsels herinnering…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

Als ik woedend ben, handel ik onmenselijk: naasten zijn een prooi.…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen weet Wie zich in ons verplaatst Ziet dat in nederland is het zo Eigen…

tegen ’t raakvlak van licht en schaduw leunen mijn ogen aan op momenten, zo heftig of luw die na een ogenblik vergaan blikvelden zie ik, volgroeid van gedaante in vol ornaat fluisterend en luisterend geboeid naar het bestendige waarom 't gaat…

De torenvalk zweeft Over uitgebloeide hei Loerend naar zijn prooi…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

bij de lantaarnpaal wacht de nachtvogel op prooi maar de lamp is stuk…

als een baksteen stort de steenarend op zijn prooi dodelijk precies…

Als prooi voor vrouwen lijkt hij op een lammetje, gedwee en weerloos...…

Maanvale stralen Wijzen de nachtuil zijn prooi Die hem leven doet.…