Alle inzendingen over einddoel

droom van een enkeling Bewandeld door de volgeling Meegaan in een droom van de voorganger Het aanbod is verleidelijk door eenvoud Deze weg is hem niet gegeven, De droom is persoonlijk, obstakels op de weg Hij kiest voor de weg door het duister De doorns prikken, de takken krassen Het lichaam lijdt, de geest verhardt De strijd is zwaar, het einddoel…

vuren die oplaaien en weer doven rook verdwijnt tussen bomenwirwar maar stijgt naar de Hemel wordt daar voorgoed bewaard zowel vloeibaar gepolijst staal als oorlogszuchtige golven omspoelen de oneindige keten van talloze stukjes land waarover een helende zucht blaast sterren vol genade gloeien liefderijk geduldig wachten naar 's werelds Einddoel…

terwijl ik volkomen buiten westen om haar geest blijf schooien ben ik in haar kus gebleven zoals niemand dat ooit deed heb een web om haar geweven waarin zij zich ooit laat vangen ook al is zij nu zo wreed en dient zij andere belangen zij trekt mij uit het labyrint van woorden en hun dolken die niet meer worden bemind daar zij als einddoel…

inhalig onbetrouwbaar, tuig dat onbetuigd zich laat gelden in alle maten en kleur, de één met ingevallen wangen de andere vettig en uit z’n bek stinkende entiteit dwarrelt als een schorpioen op zoek naar prooi maar de ten ziele geraakte aarde is stervende, haar hart diep geraakt is nu het gerealiseerde dat in elk perspectief het einddoel…

gevangen in hun eigen denkpatroon verfstreken op een doek of letters op papier de lippen bewegen wel maar geluid blijft binnen gesprek met hun ik-figuur die ook geen antwoord weet en stil luistert uur na uur soms staat er iemand op en loopt wat heen en weer (vertrek en aankomst vallen samen in een ogenblik) en zet zich maar weer neer einddoel…

Het einddoel van onze reis is naar God Hij blijft onze Gids op ons levenspad Ook wanneer het soms eens tegenzat Was Hij steeds betrokken met ons lot.…

Het einddoel van onze reis is naar God Hij blijft onze Gids op ons levenspad Ook wanneer het soms eens tegenzat Was Hij steeds betrokkenbij ons lot.…

Het einddoel van onze reis is naar God Hij blijft onze Gids op ons levenspad Ook wanneer het soms eens tegenzat Was Hij steeds betrokken met ons lot…

In de brede stroom draaien wilde kolken gulzig zuigend rond als een grote kluwen, laten zich soepel dansend voort duwen door onvermoeibare lucht- en schuim dolken, vol balletglans uit zonnige wolken, om heftig op te springen, dan te luwen, mogen 't goede en 't kwade samen stuwen naar hun einddoel, dat God zal vertolken.…

Plots in den hoge hoorden ze engelzang – Een arme grot was 't einddoel van hun reizen. De kemels knielden. En de grote wijzen Aanschouwden 't kind, geprofeteerd zó lang. Een arme stal – Daar lag en lachte zoetjes, In schamel stro het stralend Godekind En hief zijn handje zegenend met groetjes.…

Een gloedvolle passie is in mij ontwaakt sinds jouw ogen de mijne verslonden; jouw zoekende handen zich onomwonden en strelend al snel bij hun einddoel bevonden.…

Ineens zijn we alleen Onze lichamen verhit Tongen zacht strelend Ik kan mij niet meer beheersen Je lichaam kan ik niet meer weerstaan Wild trekken we onze kleren uit Hongerend komen we tot een hoogtepunt De climax is het einddoel van deze heerlijk droom...…

Niet uit het lichaam, maar uit de ziel geboren reis jij in je mantel van licht met mij mee zoals je ooit tegenover mij zat en gebaarde: lichtgestalte, aan dood en leven ontstegen, tunnelend door mijn tastend, hunkerend bestaan, eeuwen ver en meer nabij dan mijn harteklop, belofte van weleer, oerlicht en einddoel tegelijk, mijn handen schrijven…

De tijd sluipt met me mee tot aan de woordenmeet het einddoel daar verborg hij in een kuil, voor mij te diep waarin ik half begraven verder sliep , in eigen woorden smeedt hij dit in een zinnelijk gebaar, in jou schiep hij weer een andere taal.…

Want ... water is m'n einddoel Ik ga zwemmen iedere dag Lekker spartelen in die poel En ik schiet nu in de lach Kijk opeens met andere blik Naar die drup en naar die regen Weg pestbui, ik krijg schik Water is dus best een zegen Lachend loop ik door de straten Groet een fiks verregende heer En ik kon het echt niet laten "Lekker weertje…

mij begevend op een zoektocht naar de schatten van het leven vaar ik over ruwe zeeën die mij naar het einddoel van mijn vragen moeten brengen geholpen door vlagen van wind die mij roekeloos heen en weer blazen vanuit het oosten naar het westen maar toch komt mijn bestemming langzaam maar zeker in zicht al starend over het glanzende…

In het doolhof van het leven lijkt het einddoel het begin van alle afstanden. Stel je jezelf als een zwerver voor die zich uit het licht verwijdert en er steeds weer in terugkomt. Na de schaduw van het licht vindt iedere zwerver een nieuwe zin op zicht.…

Repressie is het einddoel, gelegaliseerde moordenaars zijn tijdloos in ons kromme rechtssysteem. Zie je het niet meer zitten Daan? Neem je kunststof klaphandjes, je leuke Theo en Thea tandjes, trek gewoon je juichpak aan.…

pleegt ze aldoor maar te vragen Het antwoord hoort ze dikwijls niet eens meer Maar goed, ons einddoel is vanmiddag Schagen Met in het dorpje Bennebroek een stop Ik denk verbaasd nog na die eerste stop Het gaat wel heel voorspoedig deze keer Tot oma roept: ‘ik hou het niet meer op’ En zij om het toilet begint te vragen ‘Oh, jongens, toe nou…

verleden mij niet meer op kan jagen Op een dag zal ik strijden niet ten onder maar er juichend bovenop trots, triomfantelijk van me af bijtend mezelf geen oude fouten meer verwijtend mij bevrijdend van mijn overwonnen strop Op een dag heb ik vrede omdat ik mezelf dan eindelijk herken en ik van deze mens houden mag en kan dat is het nobele einddoel…