Alle inzendingen over enigszins

Wee hem, die mij van racisme verdenkt, zó zwart laat ik mij niet maken, Maar ik was wel enigszins gekrenkt, nu jij met hem deelt, het witte laken. Met recht, mag ik best even vitten, dat jij met een neger ligt te pitten, en ik, sinds jij hem neukt, op zwart zaad ben komen zitten……

De natuur Helpt me De ingewikkelde tijden Enigszins te ontwikkelen De natuur laat me de liefde en schoonheid zien van het leven De natuur helpt mijn levensweg begaanbaar te maken De natuur helpt me Brengt me naar De stilte en vrede Van mijn hart Geeft me vrijheid Om te zijn Brengt mij naar Mijn natuurlijke staat De…

letters kromden zich om te kunnen raken geen wit, geen fractie werd onberoerd gelaten zinnen werden verzacht om geloof hard te maken compassie ontfutseld uit goedgelovigheid versluierde regels waaierden vol aantrekkingskracht richting naïef opengesperde ogen die alles wilden geloven wat de harde waarheid ook maar enigszins zou kunnen…

het leven dwarrelt om ons heen het ontbreekt aan regelmaat schoonheid is niet zeer aanwezig ook liefde jegens derden komt onvoldoende voor haast is nu geboden want binnen enkele dagen gaat de stal te Bethlehem weer open dan moet de boel toch enigszins op orde zijn om de boreling opnieuw een kans te geven hendrik…

ik droomde door toen de dag allang geopend was in windbolle gordijnen zong de morgen zachte vogelschrijfsels warm verweven met het zonlicht, in mijn poëtische momenten van ontwakend plichtsbesef wolkenveren scholen nog langs de randen van de nacht, hun zwachtels klaarden goud ik had er niet op gewacht om wakkere beleving enigszins…

ik hield mezelf voor mijn dromen na te moeten jagen maanden wachtte ik op jou durfde niets te zeggen of te vragen uiteindelijk, moed verzameld viel het enigszins tegen mijn woorden, gestameld daarop rustte geen zegen laat soms de droom een droom maar beter blijven want een mooie fantasie is beter dan een onbereikbare vriend…

Rode en witte vierkantjes glanzen vrolijk in rijen op de zwaaiende doek van het land aan de Maas dat trotse aanzien vol rechte lijnen en hoeken lijkt enigszins in strijd met de aard van dit gebied waar men ongaarne denkt aan straffe tucht ongedwongen uitkijkt naar wachtend avondrood of het volgende ochtendgloren.…

blauw schuurt voorzichtig de witte wereld open rafelt randen die vrij zicht nog enigszins belemmeren maar vlot oplossen onder een al warm zonnetje waar blauw universele kou spiegelt uit het absolute nulpunt beweging langzaam stopt en inertie de overhand krijgt doordat energie van atomen niet meer in trilling kan…

Een Keuze Nee sprak hij onbewogen en wel overwogen Dood is dood, daar is geen ouwe moer aan te doen Geen kist , rot op, bloemen, ach schei toch uit Gaat hier alleen nog om de poen Stuk worst in mijn reet En moge de honden mij wegslepen Toen hij ging, toch enigszins benepen Hadden zij hem goed begrepen en lieten hem zo gaan En uit…

Ik sta wakker in mijn kamer en kijk flux de wereld rond Daar waar ooit mijn schaduw stond ligt een worp aan scherpe messen Het is enigszins na zessen als de liefde zich ontkurkt Trouwe dienaar der beminden die zich openhartig schurkt langs een huid van zilverschoon kriebelen vonken sensueler Zinnenstrelend in het donker waar de…

Hoe was je feestje? Zo werd haar gevraagd. Je hebt nogal wat vrienden naar het schijnt, maar ’t liep wat uit de hand zo op het eind. Dus ben je moe en was het feest geslaagd? Ze sprak (gordijnen dicht, de deur op slot): Ik ben, net als de buurt, totaal kapot.…

ik had je op mijn hand gelegd probeerde toch die warmte even maar jouw kleine leven– kwam er niet voor terug ik weet nog hoe je wandelde je vleugels strekte en heel zacht die ruisgeluidjes maakte langs de vezels van de mat in vierkant licht uit koude deuren liep je enigszins verdwaasd en bracht wat lente in mijn hart maar nu je zomaar…

toen…. liet ik eindelijk los al wat ik verloren wist al wat diep verborgen was alles wat ik had gemist toen…. liet ik eindelijk toe alles wat ik niet zal zijn alles wat voor altijd is de wortel van de pijn terwijl dit woeden wat bedaarde groeiden hart en ziel en geest tot een warmer wijzer wezen door het leven enigszins verweesd…

Toch had hij enigszins opgekeken Al gaf de navigatie aan “keer om” ’t Bleek wel de kortste route van Tom Tom Om de Noordzee dwars over te steken Logisch dat hij de verkeerde afslag nam Op weg naar Mini-stad Madurodam …Op het strand van Zandvoort is een Mini Cooper aangespoeld met Engelse kentekenplaten.…

het is fris bij dageraad mijn voeten, nog vrij van sokken en schoenen voelen nog de warmte van gister, enigszins verlaat, dat wel, stel het is vandaag nog als voorheen was er niets nieuws onder het firmament dan teer je op herinnering zonder dat je op een verrassing wordt verwend dat wel stel het is als de dag ervoor…

soms kom je ze tegen zonderlingen die enigszins uit koers zijn geraakt zo ook de man in Holten die overdag steevast aanwezig is op het tweede perron met de abri als zijn domicilie mijn gemoed weet nooit goed raad met zulke mensen...…

jij zoekt nu de rust natuur klinkt toch enigszins wat zuur je zit op jouw visstoel hengel in hand vlakbij de waterkant maar owee wij dieren vrienden leven met deze ontspannend zwemmende vissen mee prettig levend in sloten meren en zee veelal teruggeworpen enorme stress hengelaar bedenk dit allemaal het is beslist…

maar zie… dankzij onze toenmalige Koningin kwam alles nog enigszins goed en werd het zelfs nog een bescheiden feest…

Nu, niet verliefd, maar toch wel enigszins. Het niets komt uit de slaap en de begeerte Uit niets. Verschrikkelijk zijn deze drie. De zon is dof, de wereld omgekeerd, Er zit een haarscheur in de harmonie.…

toen ik haar aan de balie hielp vroeg ze plotseling in perfect ABN heel onbeleefd vindt u het ook zo vervelend dat u een enigszins Friese tongval heeft ik antwoordde haar lichtelijk geïrriteerd dat ik het juist mooi vond om iets te kunnen horen over waar iemand vandaan komt het is net of iemand dan iets meer voor je leeft het is…

Spraakwater maar dan geschreven want alleen zo heb ik mezelf nog enigszins in de hand. Ik schrijf zonder enig verzet; drijf ontspannen en gedwee met de Woordenstroom mee.…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

genoteerd Ze had haar les niet een twee drie geleerd Had lang naar liefde en respons gezocht Ze wist nog goed hoe of ze driftig vocht Als Don Quichot de waan had getrotseerd Het leven was geen makkelijke tocht Herhaaldelijk vloog Venus uit de bocht Ze had zich menigmaal daarbij bezeerd Maar ze had liefgehad en was begeerd Toch voelde ze zich enigszins…

humanoïde primatensoort homo sapiens tussen dampkring en datumgrens tot in lengte der dagen en de jongste dag in deze wondere wereld der duizelingwekkend multidimensionale alzijdig audiovisueel panopticaleidoscopisch irisspectraalchromatisch temporische pangaialiteit de embryonale blauwdruk van 'de nieuwe mens' ooit ook maar enigszins…

Er gaat voortdurend tè veel tijd verloren Trekt Remkes de formatie toch weer vlot? Zijn voorgangers tot nu toe vingen bot Ik zie het binnenkort wel weer ontsporen Ook zie ik helder in mijn glazen bol Dat Rutte IV, dat houdt het niet lang vol…

De moeite om duidelijkheid te onderkennen, is de basis voor regelrecht ontkennen, dat de liefde diepgeworteld, enigszins zal vervagen en daardoor afziet van behagen... Mijn verlangen tot de hoop, laat dissonantie op beloop.…

Sabbelende lammetjestongetjes met krullende vliegstaartjes in een grasruikend tafereel blèren hun geluk en onwetendheid de wereld in met wazige oogjes enigszins scheel Die je aan lijken te kijken met de woorden van: Kijk mij, kijk mij, ik spring wel vijftig centimeter hoog!…

Was enigszins verbaasd dat je bij de laatste les op de weide bij de abdij jezelf graag uitspreken wou over hoe dankbaar je was een lid te zijn van de groep dat je van elk van ons had geleerd dankbaarheid had ondervonden Er ontstond een moment van komend gemis definitief bewaarheid op Hemelvaartsdag Jij en ik geloofden niet in engelen Bewust…

Volle maan In de nacht met volle maan is mijn geest enigszins ontdaan Gedachten onderhevig aan yin en yang door yin energie verleid door yang balans weer recht gebreid Als ik het ochtendlicht weer vertrouwd zie gloren voel ik me als herboren Voel me sterk en krachtig zie de nieuwe dag als prachtig De yin kracht blijft me trouw in het…

wil weten wat er achter ligt Zo ook achter bijna elk gedicht zit een gedachte niet te bevroeden ook al is hij klaarblijkelijk nog zo licht vaak blijft het bij vermoeden de horizon zul je nooit bereiken altijd blijft het bij respectvol in of opgetogen kijken zo ook het totaal doorgronden van degene die in een gedicht z’n diepste ik enigszins…