54 resultaten.
Japanse kers
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 212 ik was er onderdoor gelopen
haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar
haar stam droeg water
ik zag hoe schors zich vormde, tot het
grillige verloop van takken die ze
zweven liet
uiteinden zwollen
als tepels, door winterkou verhard
daaronder groeide lente
waar de magere dag mijn lijf verdraagt
verdraag ik zelf het wegen
van haar witte…
wisseling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 120 .
de herfst dwarrelt in gebroken blad
een gouden waas vervalt
tot bruine aardetinten, grondig opgenomen
door de kou
binnen brandt een kaars, ze vlamt
wat roet langs oude ramen
vuiler
nu de dag weer kort
als ik weet wat er aan schort
verlaat ik de depressie die het najaar vult
met nare dromen
..
kastanjes rapen rond een uur…
luchtig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 109 vanuit een zelfgesponnen buitenkant
zweef ik als de jonge zomers en ik laat
dit leven aarden,
in de grond van mijn bestaan
er vliegen vogels mee
hun zachte vleugels zingen van de zwaluw
in een ranke luchtbeschrijving
lijkt hun dans
de ondertoon van gaan
ooit, als de seizoenen kruisen
trekt mijn lijf haar sporen mee
maar haar frêle…
aan de grond
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 153 (nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent
zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm)
aan elke arm verschuift een hand wat
licht bewegen
in de tegenvorm van nu
kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind
vliegt laag mijn dromen binnen
waar een meizoen zachtjes bloeit
groet immer nog haar glimlach, bovenaards…
nachtgedachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 mijn borst klopt lichter, nu
mijn bed de lakens spreidt- ronder rond
mijn omvang
breder langs mijn rug
er bloeien kleuren door het duister
altoos loopt de grens terug naar slaap
ik gaap
en leg mijn armen over zware zorgen
met de handen rond het gat dat zwart gekleed
al zwaar in de gordijnen hangt
een blik prangt dwars door sluimer heen…
binnen buiten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 de ruit beslaat niet meer
elke keer als kou
in windvlagen, scherp vertekenend
langs muren schuurt
een dweil ligt werkeloos in het geheugen
en de tijd duurt voort… om een oog,
om een tand
daar hoort de rauwe weerzin van het lot
alsnog de kreten, van een plot
die meerdaags
buiten oevers treedt
vandaag gaat over morgen,
morgen kijkt terug…
openbaring
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 76 Ik zag zijn glimlach
als van één die weet
in het brandpunt van een judasoog
dat hij misschien vergat te sluiten
misschien ook niet.
Ik dacht
ik ben een vrije geest
de tralies voor het judasoog
kunnen me niet weerhouden.
Maar
het judasoog
was in beweging
mijn aanloop was niet snel genoeg.…
avondrood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 70 nu ben ik moe
mijn oogopslag gaat neer
het gapend gat der slaap
slaat bressen in mijn volgezogen dag
ongetwijfeld
gaapt een lach om alles heen
ik neem de pen ter hand, die
eerst verdween
in zwarte, oude lettergrepen
gonst een oud verhaal
zonder omhaal streep ik
door…
Kruisweg
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 428 gedreven door nieuwsgierigheid
het onverwachte achter elke glooiing
achter die bocht ginds in de verte
door monotone stap in trance gegleden
geen monnikenkreun of hartsklank, maar
ritmisch gebonk van mijn zware schoenen
laveren tussen lichaam en geest
zoekend naar mijn scherpe kanten
gedachten branden op mijn zolen
een bezeerde pees die…
Velden van geluk
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 908 Ze zocht zich een ongeluk
in het weidse veld
naar een klavertje vier
Zoveel mooie bloempjes d'r
wel niet stonden
trapte ze in extase,
als een wild dier
haar hart en handen
brandend trof ze
dra daar een schone roos
die haar van vreugde
zowaar innig wenen liet…
uitgestrooid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 767 mocht de dag
de nacht
het uur
ooit komen
hoe zal ik weten
of je nog leeft
ergens
buiten mij
laat bladeren ritselen
wees een klank op de wind
zweef om me heen als mist
zink neer in mij
en rijs
in mijn gedichten…
Van paars tot lila en wit
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 315 verzand in diepere lagen
verloor ik allengs grip op dagen
liet wind en regen lang begaan
ontblote wortels bleven nog reiken
naar houvast in dit woelige bestaan
en moeizaam vaste grond hervonden
vertakten zij naar zomerend licht
sterke seringen kwamen in zicht
vragend om voeding voor groei
vanuit een eigen drang tot bloei
voorbij de groene…
katarsis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 toon me het ontleedmes
vlijmscherp en ongebruikt
en lees de hardheid in mijn ogen
eer je meedogenloos
met vaste hand
een kerf snijdt
door de verweerde korsten
op mijn wonde
de etterbuil barst open
plotse pijn
scheurt door het netvlies
witgrillig en meertakkig
als een bliksemstorm
wijl uit de snede
braakselbloed en etter
opfonteinen…
mandala
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 71 onstuitbaar
draait
het vuurrad
wentelingen
rondom het pentagram der zuilen
waar
in de navel
van de vortex
in een loden schrijn
de as van het zijn
in luwte
rust…
Arcanum XII: De Gegangene
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 tussen hemel en aarde
hang ik
naakt en ontmaskerd
ondersteboven
gekruisigd
in het teken van het pentagram
op drie punten
vastgespijkerd
aan de levensboom
die wortelt in duisternis
en onwetendheid
maar in zijn kroon het witte licht verbergt
tussen valse zekerheid
en chaos
dans ik als een derwisj
die rondtolt op zijn hoofd,
in ijdele…
Arcanum XV De Duivel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 in bewegingloos evenwicht
op de hoogste klip
onbevreesd voor de afgrond
overschouwt de steenbok de wereld
zijn machtig hoofd torst kunstig gedraaide horens
die naar de hemel priemen
in de karbonkels van zijn ogen
smeult het licht
zijn machtige kloten
bengelen wellustig, zonder schroom,
gezwollen van lust
en kiemen van leven
triomfantelijk…
Arcanum XVI De Toren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 87 De toren die ik bouwde
steen per steen
van binnenuit en
om me heen
uit het zicht
en uitzichtloos
is ingestort
de koperen koepel
die hem kroonde
weggebliksemd
door hevig hemelvuur,
woeste storm- en hagelbuien
vlammende tongen
verkruimelen
de wankele muren
van mijn zekerheden
ik ben herboren,
uit chaos en verwoesting
in…
(kanker 10) wetensnood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 116 vandaag draag ik rood
een warme blues en negen
oude kruizen
geconcentreerd herricht zich
alles wat nut heeft, tot in de
perfectie binnen mijn gezicht
een schone taak
een scherts, een uiterlijke blamage
want
ik ben juist een persoon
die dichter bij de waarheid ligt…
(kanker 14)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 102 het brood ligt braak, de boter
is niet waar het wezen moet; het
naakte mes glijdt weg, langs handenvol
verwerking
tussen duim en wijsvinger blijft
zacht wat vettige beroering achter
doorzichtig, gelijk mijn wazige gedachten
schuift het mee als ik
mijn vingers wrijf
de positieve flow die alles lichter maakt
verschijnt als zonlicht op de…
(kanker 18) ogenblik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 87 en al het witte duizendblad
dat honderdvoudig in de bermen
langs de weg de ogen sluit
hun nachtwake voor even
een gegeven zacht moment, slechts daar
waar stille hindes schuw hun
lippen rond een veldbloem vouwen
hoeveel vrouwen zouden er
hetzelfde doen als ik?
tot aan mijn laatste snik
blijft alles dat een wonder lijkt
me boeien
in…
Vergis je niet
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 172 Vergis je niet
Vergis je niet in mij
Ik ben wel Heks
Maar vergeet niet de Christen in mij
Vergis je niet
Vergis je niet in mij
Ik ben wel Christen
Maar vergeet niet de Heks in mij
Vergis je niet
Geloof is geen spielerei
Niet als je er ooit voor gestorven bent
Zoals Christus
Zoals Heksen
Zoals mij…
spiegelen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 315 ben jij
mijn spiegel
of mijn beeld?
mijn handen
geven
wat ik neem
liefde voor jou
om mezelf
te warmen
aandacht
die ik kaats
in je ogen
beleef ik
in jou
mijn bestaan
dood dan
het beeld
als je om mij
wilt geven…
Zielerust
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 977 Er zijn van die momenten
Dan voel ik mij ontheemd
Van alles wat mij lief is
Voel ik mij vervreemd
Het is dat melancholieke
Geboren uit het niets
Het vult mij met een sterk verlangen
Naar dat onbekende "iets"
Een oord dat ik vaak vergeet
Door alledaagse dingen
Maar mijn gedachten aan die plek
Laten zich nooit verdringen
Uit mijn diepste…
LAIS CCXXXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 Het schrijft haar neer: zij daalt in binnenrijm,
haar huid is volle glijvlucht vederklank
die in stralen spreekt. Zij is hun geheim.
Het bergt haar naam in bladen zilverrank,
haar letters druipen, nat van minnedrank.
Men mag haar lezen hier, maar de woorden
worden sluiers, knopen letterkoorden
tot alle tekst in haar gevangen is.
Later kan het…