Alle inzendingen over examentijd: het heef

je vinger die je naar me uitstrekt leg ik voorzichtig in mijn hand, de rechter en trek hem langzaam naar me toe ik hef mijn blik, jij staat daar naakt en neemt mijn lippenrond het topje van je vinger in zich op de blik verloren in een trekken graaft tand om tand in lijnenhuid en tongen strelen nat de beet.…

Vanuit mijn knieën scheur ik open wat is weggeplakt ik tors jouw zwarte handen in mijn vuile witte op ons stuk grond smeek ik u ontvang mijn spijt hef mij op vanuit de erfzonde naar uw vergevende ziel waaruit hoe klein hoe groot niets valt herstellen dan alleen maar verdienende rust pardonneer mij!…

Hef op je kruin, een nieuw gewaad komt er nu heel snel aan.…

mij tilt geen hinder ik vlinder erover hef mijn hoofd veruit daarboven eigen rust maakt stilte vrij geen zachtheid gaat teloor ik hoor het luide wel maar afgesteld het bonken sluit ik benoemend buiten in dit vrij verbeelde veld dringt kabaal geenszins tot mijn denken door…

Uit hun jas geholpen onschuld tot munt geslagen leven teruggegeven aan de eeuwigheid de sneeuw kleurt anders dan het schreeuwend wit in de wijn brandt één lumen licht dieprood en zo vol liefde dat ik tot stilte besluit om de haat niet te voeden die poogt te ontkiemen ik hef de kelk wat een afdronk welk een smart…

kom hef met mij het glas laten we samen drinken er is voor ons in het terminus al plaats gemaakt laten we dan proosten op de weg te spoelen ballast de veters losgeknoopt van 't strak korset van schijn laat varen nu de humbug van dat ik nog steeds mooi zou zijn zeg me alleen maar met je ogen dat je door het vuur zou gaan voor mij…

O, laat mij sterven onder sterren laat smelten mijn ziel in eindelijk geen mens meer zijn ik hef het glas op verlaten leven laat mij zweven op het hoogpolige tapijt van herinnering rusten in serene verleden tijd van stilte geboren uit de golven van liefde nu gedragen door de onzichtbare handen van de dood…

Laat mij het donker niet versterken hef mijn handen ten hemel op zodat het licht het duister voor altijd zal bewerken en het steeds weer Pasen wordt.…

In mijn handen draag ik het Wonder voor die terzijde staan, hoog hef ik het licht, waarzonder z'hun weg niet kunnen gaan. Dat met fonklende glans hunner dagen eentonig grauw omhult. Daarom mag ik zelf niet klagen: dat MIJ geen straal verguldt.…

Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als eregast van je eigen wapenfeit. ------------------------------------- uit: 'Geweldige gedichten', 2000.…

Zo zacht het licht ontwaakt doezelig de velden zoekt vochtig nog van huiver in de nacht waar duister trage vingers trekt voor het zich ter ruste legt schuilend in ’t struweel zo voelt het als ik opsta niet in vroege buitenlucht maar binnen in mezelf en ja… ik hef mijn hoofd draag de zon op handen naar het dagen aan de einder daar…

dan trek ik nog een flesje open en hef het glas op schelmen en leprozen de komedie is dan afgelopen.…

Inspiratie voor deze tanka vond ik in de Introïtus van de eerste Zondag van Advent, morgen dus: Ad te levavi animam meam Tot U hef ik mijn ziel op Psalm 25:1 Een prachtige miniatuur met deze tekst is hier voluit te zien: http://schrijven.wikidot.com/de-ziel…

Zet je voordeur op een kier Laat het haardvuur branden Wees een bron op die manier Voor lege, koude handen Bouw een kamer om tot thuis Voor hen die kilte leden Hef je hoofd en sla een kruis En luister naar hun beden Wijs de wegen naar het pad Waar zij weer zullen bloeien Nog een warme woordenschat En... hun hart zal weer gaan gloeien…

Precies vijf jaar was het mijn zondagsplicht Een pakkend nieuwsbericht te selecteren En dat met vakmanschap te comprimeren Tot een op Driekse leest geschoeid gedicht Op zondagsarbeid rust vanouds geen zegen De plicht ervaar ik soms wel eens als sleur Welnu, ik stop als vaste sonnetteur Al blijft het dichten zelf mij zeer genegen Ik hef…

Komende tot dat magische besef, wanneer ik het vijfde glas glühwein hef!…

Maar aan verdriet komt een einde want na regen schijnt de zon Ik hef mijn hoofd omhoog en ga verder door het leven. Op zoek naar het geluk heb ik het al gevonden. De tijden van verdriet die duren vaak maar even.…

Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor mijn armoe word ik blind, Mijn klein, klein dochterke, mijn kind!…

Na de regen straalde de avond En breidde zijn blauwe armen wijduit En hief het lachend gelaat van de aarde Door de dunne nevel van tranen Voor hare fonklende wimpers Weder blozend omhoog; Laat mij zo lachen hemel, En hef mijn ziel tot uw borst, En laat de dampen van mijn leed En van mijn kleinheid en van mijn duffe gedachten En van mijn…

Laat je prachtige glans weer zien Alsjeblieft hef je hoofdje weer op Slaap je misschien Zachtjes schud ik je heen en weer Maar geen teken van herkenning Wil niet de waarheid weten Alleen maar ontkenning Aai je hoofdje, vertrouwd Druk je tegen mijn hart Praat tegen je Dan de bewustwording, keihard De pijn is als een steen Ben je kwijt…

Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor mijn armoe word ik blind, Mijn kleen, kleen dochterke, mijn kind! ------------------------ uit: Gedichten (1907)…

't Is ongelofelijk maar waar, Ettina 'k Dacht gisteren nog aan die toffe peer Z'n lintjes en dat zomers lenteweer 'k Ben ook gekruld van binnen, zegt Amina, Mijn lief in tegenspoed, me telkens weer Net als Annet en Kitty uit Cortina Maar 'k hef het glas op jou, miss Orangina Jouw Lenteliedje vraagt voorwaar om meer Dan…

Een waterweg van een dynamische fase naar de vrijheid over golven van de zee omarm je vertraagt kalm de deining en hef ik het glas andermaal met rosé.…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Wie zegt me waarheen ik moet gaan, op vroeger tijden hef ik het glas. Ik die zo in het leven kon staan, ik huiver stil en denk 'ik pas' ...…

veel duister veel lampen veel vleugelslag Lezer onder je gloeilamp hef je hoofd op: de trekvogels gaan, de uiltjes komen. ---------------------------------------- Uit: 'Komrij's canon', 2008.…

Ik hef het glas op de schoonheid van de Arabische vrouwen, die hopelijk het negatieve tij doen keren en met hun beminnelijke lichamen de oorlog bezweren. Ik hef ook het glas op de Europese vrouwen, die even schoon zijn, opdat ook zij hun strijdlustige mannen weten te temperen om hen tot liefdesdaden te bewegen.…

Jarige Ramses Shaffy mijn wensen voor jou strooi ik in een fluister met de wind mee proficiat Ramses geniet van de dingen die jou blij maken jij pakt me nog immer met jouw stem vaak klinken jouw liedjes nog door de kamer en dan gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat we jonger waren en ik neurie mee ik hef het glas op jou Ramses…

Ik hef mijn lege handen naar de hemel een dramatisch gebaar maar het is niet anders een dichter heeft weinig te makken qua euro's dan qua geesteswijsheid klopt er niets van.…

waterstromen ook niet naar verdroogde en gebroken grond mijn nagels mogen breken laat mij barsten stoppen met het stof onder mijn voeten dat het weer- wisselvallig een geheel wordt zoals toentertijd lente nog zo jong was niet naar mijn veel te sterke zonnewens niet meer terug naar servet en tafellaken van drieënvijftig stormen hef…