Alle inzendingen over explosief OR kwaad

Waar zit het kwaad zijn het de onzichtbare zielen die uit wanhoop handelen of zijn het de barbaren van IS die tussen gewone mensen wandelen onverwacht toeslaan en dood en verderf zaaien en onschuldige levens vernielen en nabestaanden achterlaten met verdriet en pijn niemand weet wanneer er een einde komt aan deze terreur maar het kwaad…

Ik vrees geen kwaad, ik vertrouw op U Want ik weet, U laat mij nooit alleen U blijft dag en nacht om mij heen Elke ogenblik bent U bij mij, ook nu. U bewaakt mij steeds, dag en nacht Daarom hoef ik geen kwaad te vrezen U hebt Uw trouw en liefde bewezen O God, houd altijd over mij de wacht. (Woorden uit Psalm 23)…

op oudejaarsavond sprak een zeer wel sporende enigszins ontremde buurtgenoot mij uit voor prozak ‘mijn broek zakt af van je geprozak in de ruimte schrijf nou gewoon eens iets normaals wat ergens over gaat’ dat heb ik als licht explosief in mijn zak gestoken…

ongekend de warmte, explosief de dragers van vers zonlicht met armen die ontwaken in een open huis als groeiende ruimte waarin middaggezichten wandelen met zuivere stemmen naar het oor van liefhebben en elke adem uit het hart -in geboorte- geoogst…

de ezel steunt tsaar poetin excessief zijn oorlogswens voor bommen is berucht in Rotterdam slaakt menigeen een zucht zijn heulen met de vijand: explosief zijn misse club scoort laag op 15 maart men strijkt dan ezelsoren uit de kaart…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

vrijgevochten tanden bijten zich vast in de nek van de vijand het vlees smaakt nergens naar toch spat het bloed op mijn witte blouse het vuur spat uit je ogen en brandt mij geheel terziele dood aan de liefde van mijn woorden want jij hebt mij nooit gehoord…

twijfel het klinkt zo vaag Uit beleefdheid of omdat het moet Ik weet het antwoord van mijzelf heel goed Maar als ik zeg hoe het gaat Zie ik aan hun gezicht het resultaat En het antwoord wat je krijgt Het is beter dat je zwijgt En dat meen ik oprecht Maar mijn pijn is echt Daarom zeg ik niet meer hoe het gaat Het maakt mij verdrietig en kwaad…

Haar leeggezogen pen trilt in haar hand uit haar woorden kermt het lijden van al het kwade in het land.…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

ik hoorde je woorden maar zag bloemen wiegen in zon en de zomerse wind jij liet in de lyriek van je voordracht alle beelden weer leven expressief door blik en gebaar in een warm omgeven indringend koos jij voor stilte in scenes vol emotionele momenten ik raakte je onverwacht aan wij vonkten naar explosief zonder woorden zijn wij…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

er vliegen woorden door de lucht waar de wind geen vat op heeft die hun betekenis op schrift pas kenbaar maken als lichtgewicht of explosief je kent de lading niet in vonnisrood en op papier wegen rechters de zwaarte van hun vlucht maar de wind erkent geen grenzen voor een handjevol gebakken lucht…

vertrouwd in vele handen rood op licht blank hout het achteloze spel van engelen in de dop verandert echter snel in strijk en zet vlamt explosief geweld de potentie is geveld het blanke hout brandt dansend fel de zwarte engel naar de hel…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Wee bepakte en bezakte die nog in mijn zaken wroet ik leef aan de oppervlakte van een explosief gemoed wie lome lompheid demonstreert in mijn kast van porselein bekomt van mij vrij onverveerd een fantoom van eigen pijn dump geen ballast in het duister van mijn immer jagend zwerk het zijn kussen die ik kluister, afgedrukt in aardewerk.…

roestig reclamebord van een vervlogen gazeuse... destijds een echte knaller…

De drukke stad stopt met bruisen terwijl het leven binnenin me explosief begint te sprankelen We lopen samen langs terrassen waarachter de Bodensee over de nacht waakt naast me loopt de vrouw die me stilaan verliefd maakt Met begerende blik in haar aanbiddende ogen leest ze mijn lippen waaruit klanken vanuit mijn hart vol genegenheid ontglippen…

Kijk uit, daar ligt alweer zo'n handgranaat Een nieuwe rage van die criminelen Ze persen af, in plaats van te bestelen Betalen, anders ploft een bom op straat Echt niet normaal, dat zag je vroeger nooit Nu word je met die dingen doodgegooid…

Ik voel je, de warmte is explosief, waarom vind ik je zo lief. Ik voel je, je lippen beroeren die van mijn, heerlijk het is zo fijn. Ik voel je, die handen laat ze maar gaan ik kan het echt niet meer aan. Ik voel je, het smaakt naar meer, ik wil je keer op keer. Ik voel je, eens komt de dag, dat het echt mag.…

De trots van heel de natie is ontruimd na bommelding omtrent de Eiffeltoren liep menig dagjesmens totaal verloren gelukkig heeft het explosief verzuimd. Vergeefs? Toch zou het menigeen verbazen indien men hoog van de toren was geblazen. (26 februari 2011) http://www.nu.nl/buitenland/2455854/eiffeltoren-weer-ontruimd-bommelding.html…

bespelen stapelde kleuren in vage vormen verstikkend op elkaar geen uitweg omdat stilte echode zonder weerkaatsen niets om te raken weer contact met jezelf te maken geen rode draad om terug te keren naar leefbare sferen een zombie die geketend zichzelf niet meer ziet alleen de gordel zal je kleden met zijn dodelijk explosief…

zijn hel heet leegte tot explosief verval een enkel geval vol niets dat hem verder drijft vervuld van chaos ruikt hij naar vreemd en andere ongekendheid stuurt hij stuurloos op de eeuwigheid aan ditmaal zonder nalatenschap een leven zonder kern holt hij nog verder uit met de scalpel van bedrog meer redenen ziet hij niet enkel nog de…

Door het venster spreekt de verbeeldingskracht aangekomen als novice vertrokken rond middernacht als tramp met meegekregen advies Wordt geen caricatuur een baken zonder doel een grap met als duur een uur kermisattractie met droevige smoel Maar waar begrijpelijkerwijs gerust een waterplant omhoog groeit explosief richting de omgeving…

Nu de nacht waakt als één vlam over herinneringen explosief als keerpunt na het aansteken van de lont. Flitsen sieraden triomferend door verschijningen in silhouet als mikpunt in een gedachte vanaf de grond.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…