Alle inzendingen over filosoferen

Daar maak ik dan een gedichtje over, zoals je nu ziet, maar FILOSOFEREN, nee dat doe ik zeker niet!…

jouw woord was wet een gebed voor mij als ongelovig rationeel was wel religieus in filosoferen het onbekende beredeneren niet kerkelijk traditioneel jij ving me op met hoop en liefde als ik de diepte ging proberen ongeweten en niet functioneel ik verdronk te vaak jij reikte mij de hand toen ik eindelijk bad en bracht me het beloofde…

ik ben het spelen verleerd vingers en handen doen alles verkeerd waar vroeger fantasie snel gestalte kreeg blijft de vloer nu akelig leeg ik filosofeer denk en probeer maar de spirit vonkt helaas niet meer mijn geest is bezet met tal van structuren zonder ruimte om bij te sturen ik moet weg de ballast overboord naar zand…

mijn ogen lezen al ruim zeventig jaar maar zelfs als kleine jongen las ik al zonder te lezen ik las de gezichten van de grote mensen en en passant het gedrag hetgeen mij zo dikwijls in grote verlegenheid bracht terwijl ik dit schrijf en wat over mijn leeservaring van weleer zit te filosoferen kan het mij niet meer deren maar destijds…

jij reisde naar de overkant en zei, denk maar aan onze band filosoferen maakt mensen vrij zo dichter jij bent kind van mij...…

Blik in ’t rond, doch wijd uw vlijt Niet aan ’t spekuleren; Vriendje, hebt ge zoveel tijd Tot filosoferen? Mooi! zo komt ge juist van pas Voor een tal van zaken; Menig stal van Augias Is nog schoon te maken! Denken doodt en doen verlicht! Op! de mens moet handlen; Niet staêg met bedrukt gezicht Als in dromen wandlen!…

Aanschouw op ’t paviljoen handenschudders schouders, ruggen van puriteinen mutualiteit. Ik hoor 't ruisen van mijn eigen bloed hoezee, zee en mijn gemoed. Stilte bestaat niet. Stilte bestaat niet. De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten niet schuw onverplicht zonovergoten licht. ‘k Heb al verse bramen gegeten. geen enkel uur ’t…

De inkt van toen is een rustig voortkabbelend verhaal over eens bibberende lijnen en vele oudere paladijnen in alles tekort geschoten het begeerde en ‘t ontbeerde over wanneer ik intens liefhad en wat ik er van leerde. Een gedachte als heel diep steeds dieper ademhalen hoe "niet" in onderworpen dagen te leren verdwalen. Over dagen als…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders. Wat is liefde eigenlijk: kijken en gelukkig zijn ondanks de verschillen. Waar zijn goed en kwaad geboren en wat komt te vroeg wat komt te laat? Hoe kunnen kinderen groeien al krijgen ze soms alleen maar klappen? Waar schuilt de lente wanneer de regen valt en de zon…

Zijn het woorden die mij drijven tot dichten zijn het mijn dromen in de stille nachten waarin ik vele uren lig te wachten tot het aan de horizon weer gaat lichten. Dan schrijf ik weer mijn diepste gedachten genietend van heldere zonnestralen schoner dan glans van edele metalen warmte dat pijn en leed doet verzachten. Slechts wolken kunnen…

Jij hebt mij weer een lied gebracht ook deze nacht verstond ik die pracht herkende het hout van de pijnbomen. Wachten de dagen op een vonk, vrezen ze niet langer meer de kans niet het vuur dat eventueel ontstaat. Welke zinnen zullen we opschrijven wat laten we weg of kan echt beklijven. Van welke speerpunten maken we lijven. Samen en…

Ik zou zweren dat ik suiker ruik vandaag, mag spreken over dat naast al dat andere mag vertellen over hoe deze dag zondermeer naar een ode naast plausibele eenvoud neigt. Ik mezelf toe mag staan van alles af te vragen over hoe regendruppels wolken verlaten en ogen de zon deze weer echt weer kan doen verdampen om kan toveren in prachtige kleurrijke…

En als ik nu de toekomst gewoon zou mogen lezen omhuld door gelukkige gedachtekracht die macht zou mogen ontvangen, wat ook soms duisternis bereidt voorspel ik dagelijks 'n feest omdat wat met jou geneest. Wat jij in het leven steeds weer kunt gedogen verdragen in en met je veelzeggende ogen aan voorjaarskrampen die weer verdampen en niets…

Je kunt gaan ontbijten in het bos of in een bar, rusten onder de eucalyptusbomen daar smeltend van je eerste liefde verder dromen. Je kunt gaan opsommen wat je van gisteren vond over onlangs, de vele onstuimige winternachten schilderen hoe de wind vloot, ijs aangroeide op de sloot. Je kunt zoveel van half en van zelfs heel valt erg veel te…

Ruim nadat de bel was gegaan, leek alles nog mogelijk: een winkel vol boeken, twee filosoferende klanten, het meisje op de sofa.…

er is altijd dat vage voor een mens alleen bijna niet te dragen gevoel dat alles onecht is ik zie maar kan er nooit bij komen de horizon is vaak een obstakel voor mijn dromen filosofeer over de diepte van bestaan daal dan af in een steeds nauwer wordende spiraal waar angst de sfeer bepaalt in een totaal verloren zijn door existentiële…

stil viel het filosoferen van het bos met zijn kale bevroren takken geen geritsel van opties en voorstellen zelfs de onzekere pubers waren thuis gebleven om maar even niet na te denken over wie of wat ze zijn of mogelijk worden waar je bij hoort als alleenstaand is de groep bereid zich met jou te binden ben jij bereid ook over…

, zoete huid en gore, zwarte vliegen stelen de allerlaatste zoute tranen uit bijna dode ogen ergens ver weg leeft de honger, geselt kinderen en mensen, zie ze schuilen onder een plastic zeil, terwijl scherp zand hun huid schuurt ik met mijn laptop op schoot, een mooi, koel glas Chablis onder handbereik, ja dat is, dat is prachtig filosoferen…

Het volk wordt bespeeld en opgejut elke dag zijn er weer van die eenzijdige verscheurende beelden die worden getoond zwangere vrouwen bebloede kindergezichten en strompelende oudjes tezamen schreeuwend half of geheel onder de puinhopen bedolven we kunnen er niet meer tegen en voelen ons machteloos en steeds meer machtelozer…

Samen kijken naar de hemel een ster uitzoeken die boom past bij jou dat jaargetijde hoort bij jou dat eten maak ik voor je klaar dat land is echt jouw land dat landschap is jouw favoriet de zee heeft aantrekkingskracht samen filosoferen over alles die steen hoort bij jou die vogel trekt jou aan dat gerecht hoort bij jou jouw aantrekkelijkheid…

Laten we daar nou eens over filosoferen helemaal juist en waarom? het bed is de mooiste plek om in te slapen er zijn nachtbrakers en kortslapers ’s avonds wil men er over het algemeen niet in en ’s morgens wil men er niet uit de geestestoestand zweeft er altijd boven lichamelijke ontspanning speelt een grote rol.…

gedwongen Tolgeld bijeen geraapt over zee Het wrak zou de overtocht wel halen De dood voer met hen mee De aangehaakte lichamen wiegen nu statenloos Aan de snelle boot langszij Een lint van verdronken hoop in bollende Jeans Vormen een gruwelijke blauwe rij En ergens in dat schrale land Wachtend voor de lemen hut Zitten zij heimelijk te filosoferen…

wat is de zin van het leven waartoe zijn wij hier op aard waarom ondergaan we en beleven wat is het nut wat is het waard ook al filosoferen we ons helemaal krom accepteer dat wat is gegeven voor ons is er geen daarom dus rest ons zoveel mogelijk fatsoenlijk te genieten van het leven zoals wij met het aardse experimenteren zo is er ergens…

De roep van mijn hart klinkt luid het maakt soms dagelijks dat ene geluid. Ik tast de dag dan aan de wolken af dan voel ik wat wel of niet mag. Soms is de dag compleet grijs met alles erin brengt het mij dan van de wijs. Dan sluit ik soms vriendschap met mijn droom als een soort kind compleet synchroon. Regenwolken overschaduwen dan regelmatig…

geen kist om je mooiste poppen in te bewaren jij hield niet zo van wolletjes en bolletjes in gerafeld half garen jij was als extravert gericht op mensen in hun noden en wensen juist in contact deelde jij aandacht liepen jullie samen het pad toch was er ook stilte die soms indringend aandacht vroeg die je niet weg kon filosoferen…

Samen zullen we weer filosoferen, en edele Churchills roken. Samen gaan we mooie wolken blazen. Leven is een kunst die jij verstond. Looking forward Sir Winston. Yesterday is always waiting. For tomorrow.…

Ik heb het weer te pakken, dit bedrukte praten en denken, filosoferen terwijl de wereld draait en het kan niet rond zijn maar hoekig of op z'n minst als een zwarte kalebas. Ach, lijden doet iedereen en ik moet niet zeuren maar waar gaat mijn sombere ik heen? Op weg naar de Sahara, die onleefbare plek voor mij.…

Wat heb ik in leven van mijn ouders veel geleerd, ook op latere momenten soms zaken weggeredeneerd. Is niet heel het leven een school als rijk gegeven dat wat je al lopend en lerend ook al hebt geschreven. Leven kent al vroeg plaatsen waar jij kinderen gaat krijgen jij stappen gaat zetten en waar jouw tafel lang zal staan, kent allang de plekken…

waarderen leer mij beheersing te hebben leer mij mijn gedrag te veranderen leer mij mijn uitstraling aantepassen leer mij nederig te aanvaarden breng mij niet in moeilijke omstandigheden breng mij op plaatsen waar ik hoor breng mij in contact met waardevolle mensen breng mij de gedachten, die mijn leven bouwen zo vraag ik zo smeek ik zo filosofeer…

Zij zaten daar heerlijk ongekend de plus en de min in het zonnetje verwarmd te filosoferen ongeremd Wij zullen nooit dat niveau bereiken sprak plus geëmotioneerd daarvoor geldt een studie hebben wij nooit geleerd De min sprak bedachtzaam was het er duidelijk niet mee eens Stel wij waren er niet er was niets te berekenen troosteloos gegeven…