Netgedichten

netgedicht (nr. 27.780):

'K zou 't leven hier zomaar willen bezingen

Aanschouw op ’t paviljoen handenschudders
schouders, ruggen van puriteinen
mutualiteit.
Ik hoor 't ruisen van mijn eigen bloed
hoezee, zee en mijn gemoed.

Stilte bestaat niet.
Stilte bestaat niet.

De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten
niet schuw onverplicht zonovergoten licht.
‘k Heb al verse bramen gegeten.
geen enkel uur ’t bestaan verweten.
Ik draag een trui.

'K zou 't leven hier zomaar willen bezingen
een echo uiten over de toch doodgewone dingen.
Ik zou 't leven hier zomaar willen bezingen
een echo uiten over doodgewone dingen.