Netgedichten

netgedicht (nr. 82.093):

Onzekere pubers

stil viel het
filosoferen
van het bos
met zijn kale
bevroren takken
geen geritsel van
opties en voorstellen

zelfs de onzekere
pubers waren
thuis gebleven om
maar even niet na
te denken over wie
of wat ze zijn of
mogelijk worden

waar je bij hoort
als alleenstaand
is de groep bereid
zich met jou te binden
ben jij bereid ook
over hun obstakels
heen te stappen

hoe simpel is het
leven als je alleen
maar gamen moet
geen rekening hebt
te houden met anderen
alleen te zorgen
dat je phone het doet