Alle inzendingen over filosofie

al tastend op zoek naar een weg op de vleugels van tijd in droombeelden en herinneringen zonder overschaduwd te worden heb je dat nodig om het goede eruit te filteren blijf je ronddobberen houd de zintuigen constant alert om die ervaringen toegankelijker te maken ontrafel je een verborgen taal voor verbeterd welzijn……

Als een ijsberg in het water, koel bewust van je kunnen alles wat je hebt of nog wilt alles wat je bent of wilt zijn inzichtelijk overzichtelijk Maar vandaag wil je de diepte in weg van alles wat je waarneemt vandaag wil je ingaan in het diepst verlangen meer van jezelf te mogen zien Vandaag de verfrissende duik in het diepe…

de ontembare geest openbaart zich door de suizende stilte van de wind kruipt door het oog van ons bestaan heeft oneindig veel geduld tegenover ware grootheid gaat door de díepste diepte wat ons roept, drijft tot een volkomen aaneengesloten beeld als blijvend sprekend geheel dat alles omvat zonder enige pauzes spreekt de geestkracht…

in eigen artistieke schoonheid ligt stil de kroon zacht in zilv’ren blank water die uitplooit in gouden lichtstralen gloort iets moois aan de einder op de maat van elk windzuchtje verankerd het leven bewogen zichtbaar en hoorbaar voelbaar zoals het leven geeft en neemt hee hee hee deze vivre dans overspoeld klanken en golven…

Lachend liet ik in het labyrint van liefde mij verleiden labiel en laconiek leidde dat mij tot lamlendig lijden later leerde latere liefde mij uit het lijden leiden gelouterd letsel van lang lijden is nu mijn levensles met levenslust laat ik mij door die laatste liefde leiden…

Je kan natuurlijk in een waan blijven door net te doen alsof je het niet ziet misschien te lui bent om het te ervaren of er iets mee te doen. Als die waan verdwijnt is het al te laat en ben je niets wijzer of kan je zelf niets afhankelijk van anderen dans je naar de pijpen maar hoe communiceer je met mensen die je niet begrijpen?…

zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk in het omhelzen van liefde en geluk…

liefde overwint alles, als de naakte waarheid wordt ontdekt…

Vanuit de idee dat uiteindelijk alles illusie is kan er geen waarheid bestaan behalve dan de waarheid dat niets zeker is…

ondoorgrondelijk rijkdom van kunde gaat ons verstand te boven praktisch verstand gaat hand in hand met karakter inborst uit een groeiproces ontstaat door ervaringen kennis en inzicht…

Vader hoe zou het gaan als niemand meer in ons geloven kan Jezus daar vraag je me wat zou het kunnen zijn dat we dan niet meer bestaan…

ieder woord kan het laatste zijn, waar het hart aan blootstaat…

geen zwijgen verzwijgt meer wat elk weet van eigen woorden in de mond schilderij: horen, zien en zwijgen kunstenaar: Herman Brood…

weedraadjes van het hart accentueren vreugde verblijdt en leed gelaten gaat stapwiegend mee in sporen van herinneringen die kleuren vertonen met sleutel omranding aan de oever van tijd ooit zien we elkaar weder…

liefde en geluk is daar waar het ‘ik’ niet is voor alle wezen…

aan de dobbelstenen van zes kanten vraag ik waar is het begin en einde van jouw ogen het geweten die rond, rondom het dobbelspel spelen van kans en keer verleidelijk draait het spelkompas dan eeuwig door als perpetuum mobile waar eindigt alles, waar is het slot van begin tot einde...…

het masker van het leven drukt op mijn gelaat de vrijheid in mijzelf wacht op ziels beraad de tijd is nu gekomen met leeftijd meegegaan mijn ware identiteit zal nu op gaan staan het werpt een korte blik door het nauwe ogen gat oh wereld die daar buiten ik ben jouw schijn spuugzat 1992.…

Niets dan zuiverzoet is het gebed een doodskop met tranen van bloed. Vraagtekens beeindigen een reeks van startende zinnen der onwetendheid. Ik vraag je niets meer dan slechts te voelen met het kloppen van je hart.…

dichter word je als dusdanig niet geboren je wrikt en wroet je strak door je cocon een strijd die je ter nauwe* winnen kon met spinrag van je voet tot aan je beide oren ‘k strek me uit, vleugels drogen in de zon in een kil landschap dat me amper kan bekoren schreeuw ik het uit en bazuin het van de toren in ‘n koel en onverstaanbaar vakjargon…

Vandaag heb ik een filosoof ontmoet Het was in de openbare bibliotheek Adept van Darwin die geen vraag ontweek Hij had al heel wat dingen omgewroet Zeg mij zou het nu slecht zijn of juist goed Of erg indien de palingsoort bezweek Zijn grenzen een schijnzekerheid en fake Zit de verbondenheid ons in het bloed? Vraagschap, vaagheid, biodiversiteit…

Wie kent de bitterzoete pijn in stilte vergeten, het vage weten niet meer hier te kunnen zijn waar elke dag opnieuw begint in zachte hemel-kleuren alsof je dansend dromen omarmde dwars door avondrood heen verloren in de nacht , alleen jezelf pas terug vond in een schaduw-leven achter verborgen schemer-deuren waar je voor heel…

is het voorbij als de wijzers vastlopen vast geroest aan levenloze tekens het leven - wat is dat eigenlijk - raast voorbij ik vang weleens een glimp op een lichtflits niets om vast te houden ik vertraag het razend verlopen van de tijd kamer voor kamer breek ik de stramme geest open ik open de vensters en zie een landschap zonder…

het kompas draaide op de slaperige wind een licht gezelschap van zeevogels vloog over het wapperende slib ze vergezelden me op een verlaten wadstrand van Terschelling de brandingsklanken weerklonken in laagtij open en helder onder een zoutzilte zeelucht omdat deze septemberdag adellijk straalde ik liet vertrouwde voetstappen achter in het…

Daar sta ik dan op stekelige grond op weg naar ergens heen de rechterkant lijkt bloedeloos de linkerkant van steen .. plots zie ik de stenen die ontwaken en wijzen naar mijn weg de vogels die me roepen tezamen op een zelfde weg .. lichter loop ik langs zeven sloten gelukkig zie ik ze nu op tijd ik waag een sprong en loop snel door naar…

Komt het niet weten wat ik wil doordat ik zo goed in het nu kan zijn?…

de liefste banden wonderverdiepte vrede aard op vrije geest…

zijn bril rust op het puntje prikt een randje in zijn neus hij voelt het niet hij werkt, worstelt, ontrafelt in zijn afzondering krult smook zich bruin rond witte tanden een kostbaar troostvocht gloeit warm in rillerige handen de soesa in zijn bestaan schrijft hij de wereld toe hij slikt het leven niet voor zoete koek het gedachtegoed…

Gewilde levenskracht, verstilde momenten. Met 'n balans ertussen in, geeft leven kans en 'n nieuw begin.…

In groeiende balans met bloeiende krachten. Vergane gedachten ontstane levenskans.…

Laat mij niet de laatste zijn keer terug waar ik verdwijn, luister de wind fluistert,ik leef waar een bloem verdrinkt in het water dat ik geef droomt het donker de dingen licht de nacht is een spiegel zonder gezicht een verloren verleden vaarwel gekust breek de dag als een scherf in mijn hand waar de zon op rust.…