Alle inzendingen over flitst

Zij flitst voorbij de blik vooruit gericht een lichte vlek op weg naar school zij zet zich vast voor altijd op mijn netvlies brandend kleindochter lief zij mist mij niet zoals de zaken zijn zoals het hoort: zij weet mij hier volgende keer wanneer zij weer passeert ben ik verhuisd maak ik kwartier Ik ga voorbij de blik vooruit…

roerloze reiger uit het niets flitst haar dolk en spietst een zilvervis…

Het huiselijke scherm dat nauwkeurig samen werkt met een licht toetsenbord mag rijke kennis aan een ieder geven sterke zegen brengen over heel de wereld maar doortrapt bedrog en boze dreiging scheppen beelden vol bange vragen beroven soms mensen God schenkt ons gaven groots of bescheiden wij -Zijn rentmeesters- mogen ze gebruiken…

De zomerdagen een fietser rijdt door de straat zon flitst in zijn velg.…

Haar ziel flitste door mijn ziel en zij legde haar diepste geheim bloot...…

onweerslucht, blauwzwart, kleurt de boomkruin feller groen terwijl bliksem flitst…

De schemering flitst Een schitterende lachebek voor paal gezet Reflecteert een welkome, glim.....…

als je partner op sterven ligt en het leven aan je voorbij flitst waar sta je dan nog bij stil ? ik schrijf dan jouw laatste gedicht gespitst op een laatste wil…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

in een oogwenk flitst zij voorbij dat meisje op die racefiets zo mooi zo strak zo adembenemend Oh was ik maar de handrem waarin zij straks zal knijpen de bidon met inhoud die haar dorst zal lessen of liever nog... het zadel…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

In het weiland Loopt een koe Te dansen, met Boven haar een Grote grijze luchtballon - Tijdens het dansen Overdenkt zij haar kansen, En flitst door haar hoofd Een wens als was zij een mens: Als ik nou maar 's meekon!…

er flitst een fietser voorbij met rinkelende flessen klessebessend allebei meen jij een supersnelle melkboer die geeft gas driemaal gis ik zondermeer een onvervalste waterdrager of een drank en flessolist…

Effen, trekt het gordijn van zure waterdruppels dicht de wind steekt op het laatste blauw nipt aan de randen TL licht flitst de bulderende lach van noodweer schalt door de herfstnacht…

links rechts heen en weer in beweging constant zweven tussen twijfel en daadkracht van het ene naar het andere onderweg donkere tunnels passerend neonlicht flitst voorbij als een raket op weg naar jupiter…

woorden vol magie de lucht met schittertjes echo's luisteren niet stilte flitst in tover neem ogen mee steel gedachten open maar lach is een ontlading waard hemel wordt voor eventjes geaard…

zo herinnert zich het bloeien dagenlang het prangen nog in het licht dat nu in nachtblauw open flitst.…

Alles wat denkbaar is fladdert en flitst. Geen la om het in op te slaan laat staan sorteren. Wij zoeken toevlucht in wat al gevangen, gedresseerd: boek, film, toneel, elk getemd deel van fladderend flitsgeheel. ----------------------------- uit: 'Staalkaart', 2001.…

Hisashi is kort maar op geen enkele wijze klein zijn lach flitst als een laser over de dansvloer zijn sax lijkt wel een zilveren draak die uit zijn mond vliegt: brullend en fluisterend rokend en brandend. Hisashi is groot en altijd prachtig.…

je weet het niet met helden ze zijn altijd met zoveel gaan ze blootsvoets of dragen ze sokken die je direct ziet zodra ze naast hun schoenen lopen van een stille held hoor je weinig zelden flitst er een voorbij hij haalt het beste in je boven voor even heeft hij je bevrijd…

In broeierige ruimte groeit onaangenaam de opgekropte hitte naar ontlading toe zacht gromt de donder vooralsnog zonder effect zigzaggende pijlen flitsten het doel voorbij samengebalde knallen in crescendo afgevuurd een onverwachte voltreffer die helderheid in puin legt…

Antwoorden tijdelijk de vraag blijft bestaan pijn zomaar verdwenen zoals sneeuw voor de zon uren versnellen hun pas bliksem flitst aan de hemel het regent terwijl de zon schijnt een nieuw begin een open einde lente in mijn hart…

Gedonder: Van Gaal flitst uit de godenhoed Het toonbeeld van geduldig, wijs beleid De vriend van Pers, gereed tot harde strijd De wraak op Johan: bitter maar ook zoet Doch Ajax, Griekse held, zal daarentegen Ten tweeden male, treurig zelfmoord plegen…

" volgt m'n gedachte Maar dan flitst het door mijn hoofd "GOED IS GOD GENOEG!!"…

in de spiegel van het leven ligt gebroken verlangen geluk in duizend scherven herinneringen wat eens was barsten vol verdriet brak zijn verleden glans ging teniet liefde werd verdreven maar steeds weer haar lach flitste door zijn dromen reflecteerde hoop in de scherven van zijn leven…

gouden regen staat in bloei paarse papavers besprenkelen het groen rood twinkelt geel vlamt blauw flitst even de lente in mijn ogen knallen moet het, tweeduizend twee is doei Dat kunnen we nooit meer over doen Die lijkzakken zijn voor altijd dicht geritst En daar wordt dan kleurrijk over gelogen…

Er is altijd iets belangrijkers Belangrijker dan ik Flitst er weleens door mijn hoofd Op een onbewaakt ogenblik Niet dat ik mij altijd stoor Aan de hectiek van alle dag Niet dat ik mezelf nou Zo laag inschatten mag Niet het geneuzel van domme mensen Dat maakt mij soms zo moe Maar het feit Dat men mij ziet En het gevoel geeft Dat ik er ook…

een handvol licht is snel gebracht in deze donkere dagen flitst op weerkaatst als lach in een gezicht vaak schijnen bloemen onverwachte kleuren in de ogen springt een hart op in geluk en kan de dag niet verder stuk een handvol licht is zo gegeven verrijkt jezelf en een ander in dit leven…

ik weet dat de natste buien al gevallen zijn vannacht kom maar met handenvol zon uit je al stralende ogen dans lente met mij op het eerste licht dat fonkelt en flitst in je haar met een hoofs gebaar nodig ik je uit je lach is ons al ver vooruit we bekennen elkaar in de prilste kleuren geuren voorjaar als liefdespaar…

tussen tegenpolen flitst en knettert het onderhuidse spanning zoekt ontlading waar vroeger energieën zich verzamelden tot samen vonken heeft nu de tijd het onafhankelijk isoleren tot norm verheven nooit meer het volle geven de vlambogen zijn weg het ongenoegen is gebleven de leeggelopen accu’s decoreren nog heel even…