Alle inzendingen over fuga

In mijn handen ruik ik nog de jouwe - blijft handengeur een maandlang hangen? - en het snelle afscheid: jij gaat heen, ik moet mij harden. Wenend worden strepen stippen, versteend en in jouw handen de mijne harden. Syl, de jouwe.…

Alleen een fuga van Bach Bracht mij eerder zo van slag.…

Grootvader is een fuga want rots valt uiteen tot steen steen erodeert tot zand en zand wordt klei hij raakt verstrikt in mij het coda maakt ons een: voren in een akkerland.…

of hoe ik soms in mijn dromen jouw parels oplos en ze laat vloeien in water als een fuga stemmig zwart wit en een vleugje parelmoer op de wangen indiscreet de maan uitdaag in een naaktheid die ik nooit bezitten zal…

Een compositie die dagen vult met leven en warmte een fuga zwellend in toon afrollend naar cantate geïmproviseerd door sonate en weer terug naar rust van het zwevend herfstblad.…

Bach voor zijn fuga in f/ Wohltemperiertes Klavier II…

zie hier het bewijs want zoals u ziet is dit gevaarte onderhand al grijs bejaard en is het spek verhard tot steen mijn cliënt hier in deze stoel schudt zijn hoofd en grijnst mismoedig daar de fondant zijn gebit naar een zeker gebod verwijst hoe minuscuul is het feit dat bedrog geen wijsheid kent en dat uw betoog als een fuga de getuigen…

de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al die adem samengekruld en deinend van minuut tot minuut op een snaar in mijn hoofd, een spinnende fuga…

Klanken als geïmproviceerde sonate Een fuga aanzwellend in tonen Afrollend tot golvende cantate Een compositie die dagen vult met rust En mijn gedachten zweven mee Als dwarrelend herfstblad in de wind Kleurend zinnen en woorden Tollend en draaien in zwierige maat Begeleid door deinde akkoorden Die klinken van storm tot zachte bries En…

Volg me niet want waar ik ga en waar ik loop god is per ongeluk bevrucht en geboren als oneindige fuga van Bach alleen een mogelijkheid in de chaos stanza vers wiskundige breuk als dualiteit van de mens volg me niet waar ik loop er is geen dood en angsten die de cirkels van het leven sluiten of belevenissen van realiteit omlijsten…

Boomtoppen schudden de nevel af, krijgen kleur -- massa, en een stam.…

Het landschap ontwaakt in aarzelend ochtendlicht -- ademt nog stilte.…

Na zacht rumoerig wachten op eerste tonen terwijl gespannen snaren worden aangezet tot welluidendheid met fluit of klarinet om Grieg’s suite met schoonheid te bekronen klinken schuchter de eerste zachte akkoorden van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit” klanken vanuit de oudheid Muzen geweid tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden…

Vroeg een van mijn collega's kortgeleden Als klank geen kleur heeft wordt het gauw bombastisch En wordt een melodie te zeer gemeden Vormt fantasie de basis van een Fuga Toccata's en Fantasia's van Sweelinck's Chromatische en Echofantasieën En nemen die door haar een hoge vlucht?…

Krekels beginnen hun meditatie, kikkers zingen een fuga van hypnotiserende monotonie. Een fluisterende stem waarschuwt voor dreigend gevaar maar zwijgt opeens als de koude van schaduwen op de flinterdunne wanden valt.…