Alle inzendingen over futiel

wat zijn wij toch waanzinnig pathetisch in ons onmetelijk zwoegen koppig blijven we de kei van eigendunk een berg op duwen de goden lachen om het futiel herhalen van menselijk onvermogen…

't Heeft haar aan niets ontbroken zijn kookkunst kreeg een acht dus loftrompet gestoken slechts 1 futiele klacht: had hij eraan gedacht om te villen na de slacht? die woorden uitgesproken met kleine stukjes vacht.…

Soms ben ik breder dan het probleem 'zijn' mijn naam alleen al is lichtvaardig langer dan enige belichaming waarvan akte 'te zijn of niet te zijn' het futiele buigen het niet zijn is geen optie dan ben ik het werkwoord 'buigende' mijn voorhoofd zwellende en soms eet ik meer op dan het woord lang is maar nog eens kauwen want met…

het doek hangt erbij of het zo vallen gaat bekroning op al het werk dat bij leven verzet zo onbenullig en futiel bloemen met één oor voor detail, zelfs de bijen lijken wat weg te zoemen in die eindeloze zomer toen er nog zoveel verf het is of de man zijn strohoed zijn dood is ontvlucht samen met die oliedikke lucht een reis doorheen…

Futiele naald, fragiele vliegmachine wiens stiekem drenzen op mijn zenuw kauwt; minieme nachtmerrie met cellofanen wiekjes uit chips en microdraad gebouwd. O dracula, aërodynamisch vormgegeven, je plat slaan is een zonde tegen 't leven: dus kruip ik weg in laken, rook en net.…

Als je vindt dat je teveel tettert zwijg dan of tetter gewoon door je ligt toch al op de achterkanten van de tongen klaar om doorgeslikt of uitgespuwd te worden als je vindt dat je altijd je gelijk wilt hebben maak je dan niet moe je hebt toch weer gelijk maar het is futiel niets meer nul op het rekest dan verandering in het karakter…

wat losse woede was met de trein gekomen op rails van wolken westwaarts denderend in stampij en crescendo daar ligt de meander van het avondland het luwt er en ontglimt elk scherp kantje dat op het ego lag te rijden het heldere water daar in stalen linten herinnert aan onthechting van weleer het futiele verschil in het samen zijn…

gekromd gelegen mededogen op de koude grond het hoofd deemoedig neergebogen met ogen niets ziend in het rond een zwarte lepel open mond geen woorden de ogen afgewend van afgebroken staren en magere handen die nog futiel gebaren de koude kruipt geniepig diep verkrampt mijn ingewanden zoals je daar nu ligt ooit sliep verkleumde…

ik heb het rusten gecultiveerd tot een er bijna niet meer zijn het futiel fysiek contact gaat via traag reagerend schuim waarbij zwaartekracht om de tuin wordt geleid door optimale ondersteuning ik zweef en begeef mij naar hogere sferen waar mijn geest gelijkgestemden vindt niet voor een toepasselijk lied bij dit zeer exceptionele…

Het komt nu aan op kracht en strategie en optimisme: Sylke is een dover van pover: zelfs haar lege glas stroomt over, zij ziet potentie en jouw energie Bedenk je dus: al ben je nog zo’n kneus, futiel, onwaardig, nietig, onbenullig, bescheiden, weinigzeggend, luttel, lullig, laat haar je coachen en je wordt een reus Aan judoën vond Haverkorn…

dito profiel In volle zee is dit geenszins futiel want zeelieden plegen met goesting over de reling te hangen Nee, zij heeft niet van 'dat bange' ze lonkt en wenkt geen zee te hoog Nu zit ze daar versteend staat droog zo ook mijn ooit-verlangen.…

We bellen nog drie woorden één futiele zin Maar hoe ik ook wacht en luister het is alles wat nog tot mij komt je lach, je geur, de blik in je bezielde ogen ze lijken nu al eeuwen heen Men zegt: je sterft als je bent vergeten ijle lucht – slecht doorbakken bovendien je bent weg drie woorden: al wat blijft in ommezien Toch kan ik jouw…

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd chaos door wedloop geschapen heengang futiel, ondoordringbaar vermomd Reizend schrijvend stiltecentrum ijverig die ene klank verzoekend vangt hij essentie in een woord Ergens weerklinkt de finale versie romantisch en lyrisch vertaald stervensver weg op een hemelse wolk Vakkundigheid?…

emoties hebben de vruchtbare aarde niet altijd vakkundig opengelegd in zaaien en oogsten leek de planning verkeerd gods elementen wilden niet luisteren en drogende winden fluisterden geen regen als de natuur er om sprong willekeur dateert evenementen door onontkoombaarheid echte hypes en trends lijden gelukkig niet onder dat futiele…

de Portugese Teresa Villaverde maakte de film Três Irmãos terend op de grote ogen van Maria de Medeiros oh klein fragiel mirakel met je ronde open facie waaruit je zinnen je passie naar buiten springen stralen pupillen die alles binnen zingen blikken die veel tot futiel vertalen tijdens de film Henry and June werd ik het allemaal gewaar…

Mij nooit een ogenblik verveeld De groene poort, het hof, de stallen Vroeger vol bruisend leven, nu vervallen Zacht heb ik de deur achter mij dicht gedaan In de hoeken weven glimmende spinnen hun ijle waan Een zonnestraal zoekt weifelend haar weg door het gore raam, over een vermolmde eg In het diffuse licht danst het fijne stof een futiele…

Een fluitje aan de voorkant en een paar futiele vlerkjes om te manoeuvreren. Een vlegel om op kruimels te trakteren en zeker geen recordverbeteraar Een hagellading lood is even zwaar. Maar wie zou ooit zo'n beestje liquideren? Hij heeft zijn toekomst roekeloos vergooid en even met wat domino's gestrooid.…

denken beheerst en brengt mij in beroering een wenteling weifelt in het warrige wiel en roffelt ritmisch het melodisch membraan daten brengt mijn lustig leven in vervoering welke kant moet ik kiezen voor mij als -fiel wat is voor mij waardevol en waar of waan wat wordt wenselijk menselijke volvoering het lijkt voor die anderen zo fout of futiel…

Dit is geen gedicht maar een verzuchting omtrent futiele woorden die knappen als ballonnetjes. Ik raap de resten op flarden die adem waren soms is er nog iets bij dat enige hoop biedt. Dit is niet mijn dag waarop ik had gerekend heb alle uren verknald die ik te vervullen had.…

een paar lichtjaar en een mens wil altijd wel nog eens kunnen checken of de lichten wel gedoofd zijn en zo gaat men verder op een kieren in dit leven deuren en sleutels passen de hond of de kat nog even buiten laten en het vervloeken dat je nooit een beest in huis had moeten nemen zo draait het altijd van buiten naar binnen in een futiele…

plafond een ruisen het kiemen van wasdom wijl ik afdaal tot de onderbuik wortelend in de kille keukenvloer de pit een want van warm aardappelvocht pompen van schuim tijd en dampende dis het broeden op doorknede sloffen sjokkend met aarden klompen de kluiten schuren de vloeren tegels waar ik er in godsnaam weer mee blijf wederom waart het futiele…

geboorte men noemt dat zelfontplooiïng en de rest ligt finaal op de eindstreep ik strek mijn vingers maar het kraakt slechts tot in mijn verkrampte ligamenten tevergeefs het zijn lag reeds lang in mijn uitzichtloze ogen al wat telt ligt onder de vingertoppen het binden van het woord tot in het filament onderhavig aan het zinnebeeld futiel…

zie dan, erbarmelijke en temporeel beknotte wanstaltigen, hoe deze dagen die u prijzen zou als futiele barcodes plichten en doven. beluister het doffe ruisen van gindse stroken marmer één seconde na duizenden millennia van absolute stilte, het doffe stof ploft in stof.…

Beiden erg weinig geld op zak, wat hongerig wel een aise De idee van maak dat mee, geen huis, futiele kleding, je t' aime. Met elkaar barrevoets naar het eind ter wereld hollen en rollebollen Smiksmakkend zonder ooit uit te bollen wel te tollen.…