Alle inzendingen over gastvrouw

Een gastvrouw in club "Blonde Jikke" Zat onlangs vol woede te snikken Het moest allemaal Van zo'n klant weer oraal Maar dat hoefde ze toch niet te slikken?…

Wat is een gastvrouw een wondermooi ding van ver. bijna een hoofd dat zoetjes ronddraait in een kraag. het kopje grijze thee vaart naar de overkant; twee lepels flirten - zo plesant in deze schemer. --------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

zij snijdt nog brood op de ouderwetse manier zij neemt het bijna als een baby in haar armen - zij moet een warm hart hebben - denk ik een rilling van bijna betrapte herkenning gaat door mij heen ik word weer klein en sta aan tafel met de punt van het mes maakt zij een kruis van korst tot korst het lemmet klieft het grijs van golgotha…

De lieve, rijke gastvrouw Geeft uit haar overvloed Het kindje daaglijks bloemen En vruchten, rijp en zoet. Ze geeft haar kostbaar speelgoed, Daar speelt het kindje mee, Vertelt haar mooie sprookjes Van reus en toverfee.…

* je bent hier altijd welkom – wel, kom dan mijn ankerplaatsen voor ontmoeting en gesprek vind ik in stad en land reizend langs ’s heeren wegen zijn de uitspanningen talrijk die pleisterplaats bieden altijd welkom hoor maar je blijf er een cappuccino een twaalfuurtje wellicht de rode loper echter van persoonlijke gastvrijheid…

glimlach je want de gastvrouw vraagt je of je koffie wil met melk en suiker?…

Van zoet naar zoet Als een mooie glimlachende gastvrouw die alle gasten hartelijk verwelkomt en met flair een zitplaats aanbied. Zo bied de lavendelstruik in de zomer de beien plaats op alle mooie comfortabele zitjes en bied ze heerlijk zoete hapjes aan. Als spelende kinderen uitbundig en enthousiast.…

Als een mooie glimlachende gastvrouw die alle gasten hartelijk verwelkomt en met flair een zitplaats aanbied. Zo verleend de lavendelstruik in de zomer de zoemende bijen plaats aan op alle mooie comfortabele zitjes en bied ze heerlijk zoete hapjes aan.…

je kwam binnen ik zag schaduwen verschieten de kamer lichtte op vrouwen leken ronder nog zachter in benadering de mannen stopten hun vergadering je liet de gastvrouw blozen lachte het gezelschap toe je ogen glansden maar je stem klonk moe we wisten dat je lichaam niet meer wilde, merkten dat je geest nog ongebroken was zagen hoe…

je lach koestert nog het oude goud dat van diamanten en briljanten in een klassieke setting houdt je nipt de rode port zoals in vroeger tijden koket en welbespraakt kon jij iedereen verleiden ogen twinkelen als voorheen toen jij het stralend middelpunt van de society was in een aangeboren gastvrouw schap jij bent niet op retour het…

Jij voedster, jij gastvrouw ligt aan onze voeten. Eens geschapen, nu gelouterd. Eeuwen, eeuwen, eeuwenlang wordt jij al geslagen, getart, verwond. Maar ... Broos is de boosheid Keihard is de ontkenning van de pijn die wij als gasten keer op keer veroorzaken. Houden wij genoeg van jou? Of alleen van onszelf, van rijkdom en welvaart?…

je kwam binnen ik zag schaduwen verschieten de kamer lichtte op vrouwen leken ronder nog zachter in benadering mannen stopten hun vergadering je liet de gastvrouw blozen lachte het gezelschap toe je ogen glansden, maar je stem klonk moe we wisten dat je lichaam niet meer wilde, merkten dat je geest nog ongebroken was we zagen hoe…

Ik ben opmerkzaam voor de zwerm wervelende en dansende insecten op de polderdijk, de oude, opgehoogde eksternesten, de essen, abelen en platanen, een fazant die parmantig trippelt op de spoorwegberm, maar ook voor alles wat jij voor mij doet: koken, wassen, sokken stoppen, schuren, schrobben, dweilen, gastvrouw spelen, samen met mij naar de…

Zijn vertolking van "Die Winterreise" voelde vooral als de macht en de kracht van een lange stevige koude winter te doorstaan door vooral door te gaan en niet op te geven en door zijn vertolking voelde ik spontaan de lente, de zomer en de herfst in mij opborrelen ook mij wachtte zo´n lange barre winter maar als ik denk aan de bariton Coen…

Hoog en zwetend riep de zonnewijzer Honderd vijftig jaar de taxus en fazanten Tot de orde, en zacht en dwingend hing de gastvrouw Aan het touw en liet de kleine klokken gaan Over de paden van patrijzen en tuiniers. Ook onkruid boog zich naar die goddeloze mis.…

Mevrouw mijn moeder, gastvrouw ineens, stelde haar voor: "Dat is mijn dochter, Ineke." Ik bleek de buurvrouw, die haar huissleutel kwam halen. Ik bood het meisje aan te helpen en zij ging. En ik gaf lepeltjesgewijs mijn moeder het gemalen vlees en fijngeprakte boontjes. ... "Het is wèèr hopjesvla, hè Ien?" ...…

het was makkelijk, zij voedde de kinderen op zij was gastvrouw voor de cliënten zij lag ´s nachts wakker en wachtte, wachtte zij zorgde voor de harmonie in het gezin zij benadrukte de liefde onderling zij zorgde en gaf ons haar toewijding zij was er altijd en cijferde zichzelf weg wat een geluk, ik kan dit schrijven in jouw aanwezigheid…

je was vannacht zegt ze wel te dragen meer een soort geknor niet dat lange zagen met van die stoten en uithalen daar ligt ze van te balen bepaald niet op één oor vertel lief aan die pop ik droeg hardop voor nop in de trein uit eigen werk achter een centenbak gezeten bruikleen van de kerk voor de show moet u weten mooi dat ik ze straks…

Wazige beelden dwarrelen als dromenstof door de fluisterstille kamers , waar alleen de ruisende kledij van de gastvrouw ritselt als een overspelige beek, gespreid over de woelige lakens van het ontwaken, stromen voetsporen door het duister om dichterlijk bij haar ademtocht te raken.…

vertoeven we drinken meer koffie en gaan lekkernijen proeven stemmig wordt het met de nostalgische oude kerstplaten die de sfeer van het Hoge Noorden tot onze verbeelding laten vol stress lopen wij winkelcentra en kerstmarkten af iedere gast moet met een origineel pakje worden verrast het kerstdiner vraagt heel wat inspiratie van de gastvrouw…

- sokken aan zijn behaarde voeten Olivier bezoekt het huisje van zijn vriendin juffrouw Doddel glijdt bij 't afstapje uit schopt daarbij het dienblad uit gastvrouws handen weg kan en kopjes vallen kapot wat zij hem van harte vergeeft maar hijzelf heeft grote spijt de berouwvolle keert spoedig terug met een emmer vol tulpen wil zich…

Onder vriendendak gezeten, Bij een beker oude wijn, Mag de vreugde gastvrouw beten En de zorg vergeten zijn; In toasten en zangen, Herhaald en vervangen, Geve 't harte zich lucht! De dweper moog' klagen... In d'opgang der dagen Is 't leven genucht!…

De gastvrouw veegde foeterend de scherven bij elkaar, En riep dat ze renonce had in de ruiten. Dat bridgen, dat bridgen, Is zo'n plezierig spel, Dat bridgen, dat bridgen, Met een gezellig stel. Men speelt met strenge snoeten, Het is leuker dan petoeten, Zo'n fijn partijtje bridgen, Dan is alles kits.…