Alle inzendingen over gedag

als bladeren aan de bomen zo zeg ik jou gedag stuur je wolken vol met dromen die je nog niet eerder zag laat me je groeten middels zonlicht of een regenboog misschien door dit zelfgeschreven gedicht of tot we elkaar ooit weerzien Tot dan…

In de stegen wandel ik elke dag, Langs het kanaal rook ik dan enkele Sigaretten en zeg de buren gedag, Luister dan muziek thuis en hoor gelach, Dat komt van de buren: zij feesten, En ik kijk in mijn tuin naar mijn tulpen.…

vandaag ging ik op visite bij mijn ouders heb de roos gesnoeid, dode bladeren verwijderd de onvermijdbare buren gedag gezegd, water geven was niet nodig het had geregend afgelopen nacht zij aan zij, hij aan hij hier wordt bewust gerust ik ga weer op huis aan…

het licht dat jij ving jouw gezicht mijn redding gesloten,dicht een eenling geen enkel gedicht spreekt tot verbeelding vol woorden en zo leeg maar wat je verborg in je lach en altijd verzweeg was de kracht van het enige wat ik kreeg, jouw gedag.…

u zou het eens moeten proberen deze link links laten liggen rechts passeren gewoon, omdat het kan je nergens iets van aantrekken en morgen gaan wandelen in het park en een volstrekte vreemdeling een goedenmorgen wensen of gewoon gedag gewoon, omdat het kan maar vooral omdat het mag…

in het oosten kwam ie op doorliep de dag met een glimlach en kust nu de kust gedag gestrand op het strand nog even en de zon is buiten westen, nog even oplichtend kust de zon de kust en is de dag voorbij dag licht…

in de schemering bewegen zij op zoek naar drinkbaar water er wordt gedag gezegd en tot later wie de dikste is en spaart voor de jaren van mager het gebeurt steels voordat het duister komt op zachte voetkussens aangetreden de schepsels van de nacht op jacht gaan tot de dag…

de subtiele verwijdering het doelloos staren de eenzame mijmering het verlies van jaren de gesmoorde vragen het berustend gelach de vlinderloze magen het gebaar ten gedag de zinloze kus het zwijgend bewijs de laatste bus einde reis…

Geef het me terug je pakte het van me af met die neerbuigende blik denk je dat ik dat niet zag Je kent me geen eens je zegt geeneens gedag je bent bevooroordeeld denk je dat dat zomaar mag Geef het me terug met een spontane lach en luister gewoon eens dan maak je mijn dag…

Wanneer ik naast me kijk Dan word ik gek Niet van geluk of liefde Maar van die lege plek De plek waar jij gisteren nog lag En waar ik mij veilig voelde Zeiden we met veel verdriet gedag Het was voor het eerst Dat we beide hetzelfde bedoelden…

Sta even stil, zeg gedag, hallo, wissel een paar woorden, zeg een groet en ga weer door. Want ik kan niet altijd blijven. Ik zou wel willen, maar... Ik heb denk ik alles al gezegd, heb denk ik alles al gedaan en ik hoop dat je vergeeft de fouten die ik heb begaan.…

alleen jij en ik een dierbaar moment met jou die mij kent gedachten razen aflandige windkracht elf wandelend met mezelf ik heb je lief je biedt perspectief stelt gerust alles mag ik achterlaten je spoelt het weg als ik je dankbaar gedag zeg is de wind gaan liggen…

Zeg me hallo en geen gedag. Laat me voelen dat je me mag. Vervreemd niet door mijn gedrag. Vergeet niet dat ik iemand ben.…

ik zei je gedag je keek me vreemd aan Het was om haar dat je mij liet staan ik liep door met een gloeiend hart en wacht op jou met smart.…

Wanneer mijn lichaam lijk geworden is Was het dan met rode wijn en jasmijn Als je mij zoekt op de laatste dag, me mist Zoek mij dan in het stof, ruik rode wijn Herinner dan mijn stem en lach De boze geesten uit en gedag Toe, dans rondjes bij mijn graf Zing! Strooi bloesems van jasmijn…

Bomen en bladeren, Hangen triest omlaag De dagen zijn koud, Een overgebleven grasspriet, Wuift mij gedag op de wind Zo zachtjes en voorzichtig, Dat ik het bijna ongelooflijk vind Na de nacht daagt een nieuwe morgen En plots lijken de bomen, En de bladeren zonder zorgen Houdt hier de natuur soms iets verborgen?…

Op een regendag zeiden zij gedag hun laatste woorden druipende akkoorden ze zouden elkaar nadien niet vaker meer zien Eens de zee altijd de zee sprak de zeeman en op zijn laatste reis stapte hij resoluut van de boordtree Eens een gedicht altijd een gedicht sprak de dichteres en bij haar laatste vers sprong zij verstomd in de Woordzee…

Je glimlach op je gezicht maakt me blij een goede start om een nieuwe dag te beginnen je ogen die stralen van geluk maken me blij een goed gevoel om je gedag te zeggen je warme hand in mijn hand maakt me blij een goed moment om je lief te hebben je maakt me helemaal gelukkig een reden om te leven…

dus als je nu zo goed wil zijn, zeg me gedag, want ik ben het zat.…

mensen elkaar zo aanstarend zeg even gedag zo mooi als jouw gezicht wordt met een stralende lach zwaai naar de eventuele buurtgenoten wonend aan de overkant een paar hartelijke woordjes klinkt al charmant buitenzittend complimenteer de voorbijganger met het beeldschone uiterlijk van zijn/haar hond zeg nu zelf leuk…

als ik haar tegenkwam dan zei ik haar gedag liep heen en weer het noodgebouw en terug zodat ik nog een keer kon kijken naar haar lach in de pauze naar het fietsenhok want daar was zij, kom, vlug als ze mij maar even zag dan zou ze het wel weten daarna ging ik analyseren en had genoeg om op te teren tot een uur of één als ik m'n brood…

ver weg maar toch helder hoor ik engelen zingen over het lied van Licht zij hebben weet van aardse tranen telkens als iemand naar het ongrijpbare wordt toegedicht met een tedere lach heffen zij haar op ervaren de pijn van een onuitgesproken gedag toch klinken er zachte geluiden van duizenden harpen, ontelbare…

Het hout is hard de klink verroest mijn haar verward in mij kookt het woest De sleutel verdwenen ik kan duwen wat ik wil mijn ogen wenen in mij is het stil Krakende scharnieren en dubbele glazen ik zeg gedag tegen mieren niets kan me meer verbazen Een nieuw geschilderd kozijn walmen verse verfgeur alleen op een groot plein ik sta…

nog in verzonken rust gehuld schuif ik de gordijnen geruisloos open begroet het licht dat geduldig wacht tot ik het stilletjes binnenlaat en ook de merel voor het begroeide raam zeg ik zwijgend gedag terwijl de kamer zich vult met hoe ik vaker zou willen zijn als een huis waar ‘t licht zich nestelt ja vrijuit naar binnen en buiten…

Voordat het niet meer vriest en eindelijk weer dooit is het leven al voltooid Omdat het niet meer leven hoeft en uiteindelijk wel weer mag zegt het leven dan voltooid gedag Omdat het niet meer om leven gaat want uiteindelijk staat alles stil wordt sterven de laatste wil Omdat het geen zin meer heeft gehad verliest de kiezer zijn laatste…

het doet er niet toe, hij is rijk de winter zegt hem gedag, de lente lacht hem toe en hij, hij, Dinant straalt!…

ik ben nog even hier om je gedag te zeggen zomaar met plezier ook om mijn gedachten in je hart te leggen maar zo denken is vaak verwachten ik schrijf ze maar in wat losse zinnen weet alleen niet waar te beginnen vandaar dat ik in het donker staar beelden trekken voorbij ik hoor mezelf praten luister naar een stem wil ook stilte…

Toen, zei ze de blanke gedag, die haar het leven ontnam... Een zwarte dag in een zwart leven ontnomen... De dag van een zwarte slavin ten einde...…

Novembernevels hullen zilverschoon al meer donk’re dagen zonder schaduw wolken voeren zonneloos de boventoon novemberstormen grijpen ‘t laatste blad bulderend door buigend’ kale bomen langs huilende gebouwen in de stad novemberregens spoelen herfstrestanten druipend weg richting aanstaande winter ik zwaai gedag naar herfst en zijn trawanten…

Ik zeg je nu gedag ik hou het niet meer vol. Vandaag word het mijn sterfdag jij was voor mij waardevol. Vergeet mij niet ik zal jou niet vergeten. zoals je ziet is mijn hart versleten.…