Alle inzendingen over gedicht

De lamp brandt aan de andere kant ook hier is het nog licht want nodig voor dit gedicht daar wordt alleen gelezen dezelfde woorden in wezen maar een ander verhaal twee helften zonder totaal…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten dan zou ik de wereld kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij..?…

Verwarmt, nog meer Gezicht opgelicht Gloeiend gericht Maak ik dit kleine Gedicht want O, Wat is ze welkom! Onze heerlijke zon!…

Ik hoor de woorden Die klanken zijn geworden, Ik zie je sprekende gezicht; Ik zing de noten die Je mij hebt toegeworpen, Gewoon hier, tussen de Regels van mijn gedicht…

Tastend komen deze woorden Door het donker van de dag Aan het licht Woord voor woord Zorgvuldig gekozen Het zichtbaar resultaat Van de innerlijke bron Van dit gedicht…

Vanavond schrijf ik een gedicht ik weet nog niet waar het over gaat misschien over jou en mij misschien ook niet daarom laat ik het hierbij en kom morgen terug.…

Het is af te lezen in ieders gezicht de tekens en toetakelingen des levens met 't ouder worden als basis gegeven door dit 'zicht', dit inzicht, dit gedicht!…

Aan het uitzicht wijd ik nu een kort gedicht: de stroom van IJssel die niet ophoudt niet stelpt geen halt kan worden toegeroepen al sta ik op brug kade of oever ik ben geen snoever.…

. ------------------------------- uit: 'De gedichten', 1998.…

. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2003.…

De tijd dat gedichten moesten rijmen is voorbij, zei hij, en hij rijmde rustig voort, totdat hij door die ene, andere rijmelaar met een houten priem werd doorboord.…

Het schrijnt mij van mijn hart tot in mijn d Ze is zo koud, en toch zo lief, zo licht En haar gebrek vervult mij met erb Och, kon ik haar slechts troosten en verw Al was het met een incompleet gedicht.…

de schizofrene dichter laat zijn gedichten meestal schrijven door zijn andere ik... hij kent mij zoveel beter dan ik mezelf dus laat ik hem zijn gang maar gaan en ik moet zeggen het valt niet tegen…

als schilderijen je verhalen vertellen en gedichten je beelden tonen en die iedereen de ruimte geven om er op zijn manier naar te luisteren en te kijken dan pas hebben we het over kunst…

De dichter verwondert zich zichtbaar met woorden hoe woorden verworden van wonder en dromen tot klanken die klinken als koele akkoorden en wensen van mensen om eens uit te komen. Het vreemdste verschijnsel is 't schijnbare goed dat 't Engels verwoordt in 't Engelse "good" maar verrassend verbasterd is van onze "God" en rijmt op een woord…

Weer een rots in de grondvesten Van mijn krakende bunker Die hoestend dit zwarte stof De papieren lucht induwt Ach, ze huilen en roepen In breekgeluiden van pijn Want elk keitje wordt Een scherpgekante oorlogsrots Gezwollen in de dooraderde brei Van mijn voelen en schrijven En ook de drukke stuurman Van mijn domme ledematen De fronten…

ik heb mijn hele leven gelopen op zoek naar de mooiste bloem het liefste woord de intrigerendste zin voor een excellent gedicht om dat jou als verrassing aan te bieden om zo de ultieme verbazing op je gezicht te zien jij die al zoveel van mij wist jij hebt al de mooiste stukjes van mijn ziel gezien daar waar wij samen opengingen…

Gebrabbel van een kleuter aan u en mij gericht Ik vind het slechts geleuter Men noemt het een gedicht De zinnen die niet lopen De vrucht lijkt echt onrijp Moet ik de boel ontknopen Totdat ik het begrijp? De boodschap in een papje Van wonderschone rijm Verteert veel beter snap je Maar wat is het geheim?…

Liefste hagelwitte schoonheid, elke dag verwijs ik een van jouw vriendinnen naar het kerkhof, neem haar leven en schets het in mijn atelier van glas en plastiek en nu ook jij tot de rand met mijn liefde gevuld bent, breek ik je houten botten.…

verdorie, ik heb zojuist een gat gedicht.…

Hoeveel manieren van dichten kent de wereld, of hoe weinig maar: superieur ingenieurswerk met woorden, de kosmisch bewogen gevoelige snaar, de inktvraat van het onttoverd citaat of schaarse woorden in een wit ravijn. Men kan ook met minder omhaal. van de taal een werkplaats maken, verzen hup in haken hangen, kloppen aan ritme en vijlen aan…

Is er in mij de aandacht niet van verzen en hun stil verricht inschikken tot dit klein gedicht van iets geluk en licht verdriet? dat gij nog eens mij waart nabij en ik u koel en zuiver vond en wel in droefenis verstond het verre tussen u en mij.…

Een gedicht ging op vakantie Ver weg, naar het ongerijmde Naar vrije vorm, niet dat getimde Hij zei: Zoals ik het thans zie Ga ik, als ik even maar de kans zie Al m’n zinnen daar verzetten Ontregel liefst ook mijn coupletten Als ik de zon, de zee, het strand zie Hij feestte zonder metrum, zonder maat Maar, zoals dat dikwijls gaat Hij kreeg…

Al sprak men officieel van grote zorgen Toch is het ook dit keer nog goed gegaan. Nee, van doktoren kun je niet op aan, Dus heb ik boos mijn pen weer opgeborgen. Reeds had ik een ontroerend vers geschreven, Maar niks ervan, Prins Claus blijft mooi in leven.…

Mijn hart gestolen door een schoonheid en zo stil probeer ik z´n hart door te komen met een hopeloze gil maar een muur van geloof en cultuur scheidt onze wegen en breekt mijn hart onze wegen zullen scheiden Ja over een hele tijd leven wij voor altijd apart iedere traan een druppel van emotie en pijn zal voorgoed vloeien, zal voorgoed in mijn…

Jij snijdt een stukje uit je zachte kern. Schept er zinnen mee met een ziel. Geen mens weet Waarom. Laat staan jijzelf Jij ademt kleuren en geuren in je longen van papier. Een nieuwe planeet die als een komeet op ons inslaat.…

De dichter is een kunstenaar een creatief persoon hij dicht uit zichzelf niet voor promotie of hoger loon de lezer zoekt herkenning in zijn of haar gedicht zo brengt de dichter niet alleen zijn eigen maar ook andermans gevoelens aan het licht het gaat er niet om hoe de dichter zijn kunstwerk beredeneert maar hoe de lezer hoogstpersoonlijk…

Het is de vierde avond dat ik een gedicht beklim het eerste in maanden ik ga omhoog met angst dat ik in de oude sneeuw niet langer die woorden zal vinden dat ik de witregels niet meer kan laten zingen dat het ongezegde niet meer terug zal keren…

Uw gedicht…

Ik ruik je geur. Ik zie je kleur. Ik steek je aan, in het licht van de lachende maan. Je gloeit, je rookt. Ik snuif en blaas. In de lucht verschijnt een waas. Dan ben je op, je hebt pech. Ik druk je uit, op de weg.…