Alle inzendingen over geestverruiming

jij was de eerste die het donkere licht een menselijke gezicht heeft gegeven waarmee velen eindelijk konden leven dat voelde hoe psychoses in geest- verruiming joegen met ogen die op jacht waren naar de ultieme uitlaadklep van onvermogen in communicatie die stokte als contacten leden tot brokken door een gestoorde motoriek…

als belletjes blowden tonen geestverruimend ons creatief gesprek geen notulen of herinneringsgeschrijf met gevoel zaken raken zo dat alles goed beklijfd heldere momenten uit gedrogeerde ogen lijken alleen maar wijsheden te verkopen maar als de flow is ingekakt dan blijkt drab de basis te zijn voor zelfmedelijdende pijn als…

snel ieders aandacht door souplesse en richting keuze tegengesteld aan die van andere neuzen die voor binnenhalen kozen totaal opgaand in jezelf op een extatische manier zonder enig communicatief contact met anderen een buitengewoon vreemde metamorfose van handen armen benen en lijf bezig met geven in een vrijwel totale geestverruiming…

De allerdomste jongen van de klas Lag languit in de bank en snurkte luid, Maar later legde hij zijn leraar uit Waarom hij diep in slaap gevallen was: “Omdat uw lessen uiterst leerzaam zijn Maakte ik gauw meer ruimte in mijn brein.”…

Geest die naar men Zegt verruimd zou Worden als ik Jou gebruik - Wat ik waarneem Is dat mijn blik Op alles dat de Moeite waard is Verengt nu zonder Meer de zijkanten Van mijn gezichtsveld Weggesneden zijn, Het blikveld dat net Als mijn bewustzijn Door jou verlaagd moet zijn…

Als zij opstaat komt de kracht terug De weg opgaat over de brug naar een plaats waar alle geliefden komen bij elkaar Haar brug ontsluit mijn gehele ziel Haar tocht door mijn geest scherpt hem verruimt hem Zorgen en zonden verdwijnen Kwaadheid maakt plaats Zij verruilt alle pijn voor een bevrijdend blijvend bestand tussen liefde en natuur…

De vrouw van wie hij ooit "Ma Belle Amie"-de Neemt strakjes elke week een uur vrijaf Om met een grote schoffel bij zijn graf Als in een trance het onkruid te gaan wieden Zo snapt ze dus geen woord van "She Likes Weeds" Maar krijgt het toch een geestverruimend iets…

jij bent de zon en maan van mijn heelal ogen sterren twinkelend in de verte je lacht universeel ik aard teveel om los te gaan in geestverruimen koester macht in zwaartekracht maar liefde overvleugelt dat heb me gegeven om met jou te zweven naar een oneindig leven…

Er komt een geestverruimend programma op t.v met alles over het gedrag van mensen. Kan je je nog wat mooiers wensen? 'k Zou zeggen: doe er je voordeel mee! Ze hebben op internet een Sterke-kantentest. Met name politiek Den Haag: doe je best!…

De beelden trekken voorbij Ik zie taferelen die mij verlaten hadden mooie zingende beelden uitspattingen van liefde uitingen van genegenheid ik dacht, ik heb geen recht maar nu is er het voorrecht Het zien van haar geeft me de beelden terug Samenhang en vervulling is wat ik zie door haar zicht…

Heel alleen diepe eenzaamheid intense stilte gevuld met lieflijke geluiden tsjilpen, zoemen, kwetteren geestverruimend lichaam vergetend uitzweven over het veld ontmoetingen uitgekristalliseerd door eeuwen geduldig wachten in het licht dat stralen van energie uitdraagt om bewust, het onderbewuste te verheffen tot een krachtveld…

Het zit verweven in elke vezel Geestverruimend zonder de middelen Associativiteit is soms een gezel Het verschijnt zonder te bemiddelen Het moet geuit Kan zich maar beperkt verstoppen Als jong groen zit het aan de vingertoppen Het bloeit en groeit, je komt er niet onderuit Het dooft geregeld even Wakkert weer aan Zoals alles in het leven…

Het voelt als een geestverruimend product dat mij ‘s avonds bevrijdt. Het is een ontspanning om de gordijnen open te schuiven voor jou. Die horizon raakt nooit van mijn netvlies hoe ontspannen of rauw. Het is leven voor en na het eerste licht van oost naar west.…

"In mijn laatste filmscène," zei miss Christine McVie "wil 'k iets persoonlijks zeggen Als amazone samen willen zijn in Noordernacht met die gevierde gast Anton de Kom Geen slapeloosheid in een oude boerderij maar in een droomhotel En dan in geestverruiming ongekend in eindigheid weerkaatsend kwinkeleren...…

Schuimende golven rekken zich uit en bedekken het naakte zand Helmgras wuift onder een wolkenvlucht van oogverblindende kleuren Boven, op het zonverwarmde duin tintelingen door heel mijn lijf sta ik compleet verwonderd Ik zie de geestverruimende zee het ruige tussenland een magisch veldmozaïek Ik ruik heerlijk bedwelmd alle geuren tegelijk…

Vandaag gaat alles anders lopen Een nieuwe stap die wordt gezet Geestverruimend, nieuw en open Niets wat me nog belet ’t Zal me heel wat moeite kosten Om de ene stap te gaan Maar ik hoop dat ’t me zal helpen Los te laten, weer in de wereld staan Jaren heb ik het verdrongen In een web van veel verdriet Dit gaat nu met rasse sprongen Terug…

Grenzen vervagen geestverruimend, ik loop vanaf nu alleen op karakter in het heetst van de strijd. Waar blijft die finish waar blijft mijn tijd?…

Het landschap lijkt te zwijgen over de stilte van jouw dood maar in alles is vergankelijkheid te voelen en te proeven onze vriendschap die door niemand werd herkend zal nog jaren in mijn heimwee woelen door mijn dromen de taal die jij mij leerde woorden van beminnen in herfst onder hemel uitgeschreven blijft geestverruimend tijdens mijn…

Het tragische aan ruimtereizen is dat je nergens komt; een baan om de aarde, een vlag op de maan. Aan bestemmingen geen gebrek, het is alleen zo groot en leeg dat groot en leeg de woorden niet meer zijn. Je reist te traag, je leeft te kort, je bent van stof en niet van licht. Toch zit ze naast me op de bank, ze zoekt een man van buiten…

ik zag geen broer of zus maar één moment met een leeg glas of bord of verlegen om woorden nee dat kennen wij niet ergens zijn wij een volk van onverstoorbare gestoorden slechts heimwee dreef hen naar huis zo hou ik me voor immers bij het vertrek een trillende woord van dank het zou ook de uitwerking kunnen zijn van wat geestverruimende…

ooievaar bezorgde hem toen Jantje het ventje bleek al snel een lastig klantje verwend tot op het bot, beslist niet braaf hij luierde en wees maar met zijn handje zijn bezigheden bleven uiterst vaag hij kuierde in ’t donker door Den Haag met aan zijn arm een steeds gesloten mandje wat zat er in dat mandje, rees de vraag men fluisterde: een geestverruimend…

Toch kun je als mens, als je maar lang genoeg met de geestverruimende middelen doorgaat, op den duur inderdaad verlicht raken. Je raakt los van je lichaam en de godenwereld neemt bezit van jouw verruiming, terwijl de engelen in jou op en neer fladderen.…

'Ha twee eau,' zei de monnik, 'is water.' 'positie is stand,' zei de pater, die kwam na de mis. '- En een waterstand is een getij,' zei de non nog wat later. 'Een sculptuur is een beeld,' zei d' abdis. '- Of een standbeeld, als 'k mij niet vergis,' '- En een waterstandbeeld,' werd nog medegedeeld, 'staat in Brussel: 't heet Manneken Pis.'…