Marathonpijn deel II

40 kilometer

De verzengende kilometers
van het verkrampende zweet
splijten het lijf van de geest,
raken opgebrand in kortademigheid
van spieren die het verrekken
ongevraagd beginnen te trekken
zich nauwelijks nog kunnen strekken
en streng protesteren
tegen dit eindeloos
lijkende tijdverdrijf.
De parels van inspanning verdampen
bij de oplopende temperaturen
van het verblekende bloed
in deze strijd met de oneindigheid
Het lijden bevrijdt, innerlijk verlangen
het lijden bevrijdt, het lijden bevrijdt!
Grenzen vervagen geestverruimend,
ik loop vanaf nu alleen
op karakter
in het heetst van de strijd.

Waar blijft die finish
waar blijft mijn tijd?

Schrijver: De Hertog, 7 juni 2010

dichter.de.hertoggmail.com

marathon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 299