125 resultaten.
Mondje
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 141 Altijd gedacht dat Derksen van V.I.
Behalve zwaar besnord ook goedgebekt is.
Nu merk ik dat hij toch niet zo perfect is,
Vooral als ik zijn laatste foto zie.
Ik constateer naast hele dikke wallen
Dat hij soms op zijn mondje is gevallen.…
als de lans valt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 717 een lans
doorsteekt
mijn hoofd
borst
buik
zo alles,
het verwondt
het splijt
mij,
mijn wereld;
een vaste aarde
het pint mij
in de weke grond
de storm
schudt mij
sterk
als speelbal
naar alle
kanten
warrig worden
mijn gedachten
wazig het zicht
op gehavende
restanten
en jij
jij
stroopte
de schellen
van mijn…
De rots van Gibraltar
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 441 Gehavende zuil van Hercules.
Getuige van Moorse invasies.
Worstelpunt.
Bloedige poort naar het Oosten.
Oorlogsschepen en olietankers
Glijden stil aan je voorbij,
Op weg naar méér zwarte historie.…
In het grijze ochtendlicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 160 de nacht
was koud het graf
gesloten met een steen
nog waakten zij
de vrouwen uit
zijn groep discipelen
maar in het grijze
ochtendlicht ontwaarden
zij een lege tombe
witte waden
toonden vormen
van zijn gehavend lijf
maar hij was
opgestaan en
naar de mens gegaan
zijn boodschap
sprak in alle talen
bemin elkander in genade…
donker zwijgen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 67 een kind staat stil en zacht
in de tuin van donker zwijgen
een stoet van beelden trekt dwars
door het kinderlichaam voorbij
in de warreling van de zwarte nacht
scheidt het stilzwijgen haar van de dingen
het barsten tot scherven
de waanzin van woorden
een kind gehavend
in de tuin van donker zwijgen
stil en zacht…
Brussel Nieuwstraat
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.279 Mijn hondje bij de dobbelstenen
netjes in de gehavende doos,
naast jouw altijd winnende paard.
Huizen en hotels schraap ik bijeen
terwijl je nog steeds de lach draagt
van een grootgrondbezitter.
Zo is het altijd geweest
de verliezer ruimt op
en ik kan niks leukers bedenken.…
meervoudig sterven
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 197 ik treur om gehavende nerven
het breken door ongevraagde winters
en van daaruit in eigen handen…
spitsroeden
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 106 een gehavende maaltijd aan onterechte monden besteed,
als altijd tijdelijk
met het karakter van volharden
werkelijk, vraagt iemand zich af, ditmaal ontstervend tegen de gewoonte in,
zonder ook daarmee in routine te vervallen, zoals een stoel ter hoogte van
een tafel biedt dit perspectief op een onvolledig samenzijn.…
sterk hoewel breekbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 100 we bewegen hemel en aarde
en treden de tijd met gehavend
hoofd tegemoet
sterk hoewel breekbaar
smeken we Kronos niet noch treuren we
bij de eeuwig rouwende cypres
we leunen tegen een oude boom
heffen het glas op de dingen
die blijven en op vrede
met onze vergankelijkheid…
Laagvlieger
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.449 vallende wind striemt de
gehavende vreemde vogel
gehoekte vleugels zoeken balans
in de wolkenjachtige lucht
natuurkracht geselt zijn lichaam
met dof geroffel zwiept hij rond
stuurloos zwalkt hij richting aarde
het karkas breekt als een eierschaal
ontstemd loop ik naar wat overbleef
van mijn vlieger die geen hoogte kreeg…
nieuwe nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten…
Veluwe
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63 Onder hemelsblauw
wiegen smalle berken
in het wuivende gras
wit in geelblond
een gehavende den
staat eenzaam op afstand
het tafereel te aanschouwen
hij mist zijn familie
allemaal verwaaid
met de vele stormen
ik loop tussen
wat de natuur
te bieden heeft
elk seizoen
zit vol met charmes
als je er oog voor hebt…
Blik in de spiegel
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.073 Een kruisspin
kijkt toe, haalt zijn
schouders op, herstelt
het web dat gehavend
tussen kin en haarlijn
zachtjes heen en weer
deint. Mijn mond opent
zich. Een vlieg verlegt
zijn koers en zweeft
elegant de geopende
ruimte binnen. Ik slik.…
Natuurlijk verloop
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 868 als de krijsende zagen zijn stilgelegd
rijen bomen van hun charmes zijn ontdaan
overvalt mij elk jaar weer dat troosteloos
gevoel alsof het eind der tijden is genaderd
maar nu ik aan de gehavende restanten
weer nieuwe levenskracht ontwaar
is mijn somberheid al snel verwaterd
hoor ik overal weer vogels fluiten
zelfs al fluiten ze niet…
Wilde tuin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 777 haar spiegelbeeld gaat scheep
ten onder aan verborgen ijs
en mystiek gehavend oppervlak
geeft enkel vragen prijs
beweging voert haar dronken
wat haar binnenste ontluikt
en met hypnotiserende verhalen
je wereld binnenduikt
ze is als snijdend sap
dat met stalen glimlach wraakt
rots van leven, beschreven skelet
wat nooit versleten raakt…
krassen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 verder van het rumoer
blijft de oude tijd
meer alleen over
sommige tijd blijft
altijd vandaag
intact maar gehavend
voelen we zoveel dieper
het diffuse zonlicht
dat zich aan ons hecht
op niet gemeten dagen
aan de grond geklonken
badend in het licht
het vage krassen
van voorbijgaande trams
op de achtergrond
de bergtoppen onzichtbaar…
Leeg is de cirkel
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.685 Je omknelt een woord,
die oude pijn schopt
tegen gehavende zwerfstenen.
Een adem in je diepe land.
Je braakt de kiltes,
een aarzelend zoeken
langs de wegkant.
Een cirkel in je hand.
Je telt de stiltes,
die zichtbare lijn leidt
naar jezelf … naar niemand.…
Macbeth revisited
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 het is bedrieglijk kalm
als de ademtocht
van de goden bevriest
bloedig verraad sijpelt uit
de muren het kwaad
knaagt aan de poorten
inktzwarte kraaien
vliegen verward door
de opstijgende mist
stof daalt neer op
rokende puinhopen
duisternis verzwelgt
het licht en de gehavende
mens die zichzelf in
koortsdromen verliest
de…
Hernieuwde dialoog
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 83 het scheurde
niet helemaal plotseling
maar wat verbonden was
heeft zich een eigen
plaats toegeëigend
verkent voorzichtig
haar nieuwe plaats
gehavend met wat
pijnlijke rafels
resterend uit breuk
er is geen achteromkijken
kleinigheden overdrijven
wel liefdevol over de
zere plekken wrijven
in hernieuwde dialoog
een noodzakelijk…
Terwijl de obers vliegen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 188 gehavend
klotst de zee bedaard
langs de gestutte boten
het luikenblauw
viert hoogtij
in de rode avondzon
kades met terrassen vol
meeuwen schreeuwend dol
terwijl de obers vliegen
het water wast
ongedurig kolkt de
spiegel tot diepzwart
dat blauw verdonkert tot
de nacht terwijl de kades feesten
overspoeld door de bretonse lach…
Hartfalen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 84 ik heb
in het boek
van mijn
tweede leven
een stukje
mogen lezen
nog beven
mijn handen
van schrik
slaat de angst
mij om het
gehavende hart
het is
leven en tijds-
bepalend apart
van de ene dag
op de andere
lijk je een wrak
nee mijn hart
is niet gebroken
maar de uiterste
houdbaarheid is door
talloze bestralingen
voortijdig…
In tijden van oorlog
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 93 voor Andriy en Alina
In de donkere kamer het bed waarin
nevelige dromen je verzwelgen
Je smalle bovenlijf ontbloot
ontdaan van het haastig losgeknipte gevechtstuniek
In de schaduw een gehavend lichaam
je terneergeslagen blik die niets dan het niets ontmoet
In tijden van oorlog moet gesneuveld worden
lichaam en ziel uit elkaar gedreven…
voordat je slapen gaat
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.477 vertrouwen is tweezijdig
je kunt het niet alleen
waarheid blijkt partijdig
liefde lijkt van steen
je hart blijft, zonder te begrijpen,
-lijkt doof en blind geweest-
gehavend samenknijpen
totdat het weer geneest
je ziel dwaalt zonder baken
op een ritme zonder maat
zal liefde nog ontwaken
voordat je slapen gaat?…
Eindeloos gevecht
netgedicht
5.0 met 16 stemmen 470 Daglicht haalt uit, vermoeid en gehavend,
de rode handschoenen nèt iets te laag
een klap, een draai met rollende ogen
en plotseling wordt alles zwart.
Stilte valt over de ring,
licht verdwijnt door de touwen,
morgenochtend is er weer een ronde,
dan zal er een andere winnaar zijn.…
Hoge bomen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 761 Hoge bomen vangen veel wind
ze staan daar te dromen
tot iemand ze vindt
en bij ze zal komen
met bijl en touw bewapend
hakkend in het taaie vlees
de mooie stam gehavend
voor houthakkers een feest
hoge bomen vallen diep
eens trots verheven
een plof en iemand riep
hij kon niet tegenstreven
diep teleurgesteld
ligt hij neergeveld
wie…
Verduisteren
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 382 De gehavende schoenendoos
met her en der een knaaggat
verbergt een prachtig lilalint
gestrikt volgens lang geleden
maar nooit vergeten kalenderdagen
postzegels werden niet meer
gestempeld, de kartelrandjes
golfden langs wel, niet, wel
en het stapeltje groeide en groeide
het onder dagen duiken na weer
een langverwachte donkere nacht
sneed…
de incisie van oktober
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 202 ik weet nog hoe zij daar stond
met beton in haar handen
hoogzwanger
het snauwen van hem
was geen vergissing
zij staarde voorbij gebalde vuisten
’n gescheurde jurk, stevig
vastgebonden
aan de brokstukken van ’t onmenselijke
tussen modderpoelen en het gehavend huis
gekromd bouwde zij een muur, het gewicht
vol gesis onder geweld
van…
aan het einde van mijn droom
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 259 grootmoeder rende
met de poppenwagen
rond de tafel
het kind uit het gehavend huis
kraaide ogen vol licht
het was zo eenvoudig
's avonds kropen ze in het hooi
en zij gaf antwoorden, de ene wereld los
van de andere
ze sliepen tussen de bladeren
't geblaat van schapen en alles wat op dat moment
vergeten werd
het was zo eenvoudig…
broze waanzin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 in zijn eigen kleine
waanzin woont de
broosheid van het
bestaan waar zoutere
zoetere en sterkere
klanktinten ademen
de gaten in de
mouwen van zijn
fladderende
oude jas als de
vleugels van een
gehavende vlinder
zijn zon rouwt in het
zwart hij gebaart naar
een bloeddoorlopen
maan gevallen
sterren vindt hij
op de straat…
Stenen tranen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 563 Het zal barsten op
mijn gehavend graf en
de dood zal uit
een granieten steen ontwaken.…