125 resultaten.
En garde
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 715 weer wordt de strijd aangegaan
tussen geliefden het minnen
aan de kant geschoven, tranen
ook minstens blauwe plekken
en stof om in te bijten
na het vertrappelen dan
het verzorgen, dekens vol
troost op gehavende schouders
en zoete woordjes schuren
in gescheurde oren
die vinger die nog wijst
uit het oog, uit het hart
de dolk die daar niet…
Verzen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 136 vensters
bijna onhoorbaar een eerste wiekslag
de hemel opeens een geopende bundel
waaruit alle gedichten wegfladderen
witte verzen, zwarte verzen
over vrijheid en ruimte
en sterrenbeelden die elke seconde
van betekenis veranderen
het zwerk rijmt eindeloos
onnavolgbaar het ritme
van kwetterende zinnen
rusteloze strofes over
een gehavend…
Ten slotte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 468 een grindpad slingert langs
het lang niet gemaaide gras
naar de saillante poorten
van het uitgestorven kasteel
waarvan de vertrekken verlaten
lijken maar slechts wachten
op nieuwe stervelingen om weer
historie te kunnen schrijven
met kaarsen verlichte gangen
openbaren gehavende deuren
zelfs gesloten reveleren ze
de vervlogen geschiedenis…
Een laatste sterven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 zag het water stromen
met op de oevers aangespoeld
restanten van gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met kristallen flonkering
een laatste sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen en
openbaarde zich mijn vondst
de glazen torso van een vrouw
gehavend door een lange tocht
langs krib en smalle bocht
ooit blies…
Over de troost
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 365 Want hij weet,
en ik, ik leer
dat geen deken ooit kan helen wat mijn ziel gehavend heeft.
Zo is mijn troost ontwaakt en warmt mijn voelen, tot ik slaap……
soms dicht er bij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 202 het gevoel van gemis
over wat niet meer is
soms wordt het heden
ingehaald door het verleden
idealen te ver heen
wankelend op één been
ondergeregend door de realiteit
gehavend in de loop der tijd
compromis is niet de ideale weg
maar soms treft toeval vol de twijfel
want eens dichter
altijd dichter
soms verder weg
vaak dicht er bij…
Overwinning
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 571 mijn jeugd als verloren voorwerp,
gehavende poëzie door gebalde vuisten.
ik lijm, ik heel de wonden
van een doodgeboren gedicht.…
nachtelijke reis naar Emily (4)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 96 in het onzichtbare
valies draagt hij
gehavend mens
geheimen mee
een masker bedekt
in het licht van de
dagen de ruïnes
de duisternis vindt in
het verborgene de
doos van Pandora
hermetisch gesloten
in de doorwaakte nacht
reist hij naar Emily
vandaag las hij haar:
'Hoop' is het gevederd iets-
Dat neerstrijkt in de ziel-…
Innerlijke dwaling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 668 degene die ik werkelijk ben
maar verloor tijdens een reis door het leven
In beslagen wanden van getemperde krachten
kerf ik namen die ik als mijn koestering erken
voordat ik van de mijmering wordt verdreven
Tastend in de weke delen van duisternis
die met vochtige vingers de lucht omsluiten
zwoeg ik naar de kern die rust in mijn gewelf
Gehavend…
Vier Mijl
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 820 weliswaar
een paar kilo te zwaar
gaat de VierMijlloper
fanatiek aan de slag
met schema's
en vier broodjes kaas
denkt de VierMijlloper
aan de beslissende dag
gehavend
en zich voortdurend lavend
hinkt de VierMijlloper
de glorietocht moeizaam uit
het publiek
en de muziek
interesseren de VierMijlloper
geen fluit
met pijnlijke benen…
Sumatraanse jaren
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 436 ( voor mijn vader )
Breekbaar als glas
plooit zijn glimlach zich
naar de stille uren van de dag
In het natte gras
dansen verlegen voetjes
over wat haar verdroten vader zag
Als een waas
wikkelen zijn ogen zich
om de tranen die hij liet stromen
over zijn geboortegrond
Er is geen weg terug
als de oorlog voorgoed
zijn gehavende ziel…
Opgerolde tijd?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Denk ik dat je terug wilt lopen
maar als je komt ga zitten
in mijn luie droom, trek je
gedaante aan van rebellie
verzet de gedachte van de overgave
het geeft niet hoe gehavend het
uitzicht was, verenigbaar in het
spoor van onverklaarbare dingen
zetting in de onwaarschijnlijkheid
van de opgerolde tijd van gisteren
onder een verkruimeld…
Traan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 418 een traan rolt langzaam
langzaam maar zeker naar beneden
de andere tranen zijn volgzaam
er is verdriet geleden
een zout spoor achterlatend
zachtjes wenend
de emotie gehavend
niet redegevend
de mond gesloten
lippen die trillen
de trots ruw omgestoten
op zoek naar troost om te stillen
het verdriet heeft de overhand
treurend over dat…
Stigma
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 991 Gehavend moet je het bestaan maar dulden
en al wat je in het zweet werkend bereikt
zullen anderen gretig voor je vergulden,
beamend hoezeer je hun leven verrijkt.…
de ongevulde hand
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 209 hij ziet er gehavend uit
met de rafels aan wat heet
een broek te moeten zijn
waar de naden niet langer overlopen
in een rudimentair stukje kleding
zijn opgestoken hand
lang geleden zwaar verbrand
onderstreept verwoest zijn blik
de ogen grillig onderwald
dat hij genoeg geleden heeft
hij ploetert door
het onwelkome land van
nee, geen tijd…
verdamt
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 223 deze wijk in onze buurt
haar gehavende gevels voor
de kleine huiskamers, waar
lampen al eens durven flakkeren
tegen het einde van de maand
het aanvankelijk gevulde schap
haar nerven stoffig laat aanschouwen
hier kennen we elkaar nog
bij de voornaam, de relatie
tussen wie en waar en hoe
in uitgeleefde gesprekken
op de hoek, het plein,…
na kanker
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 499 Na het vonnis ‘kanker’
Werd het een gevecht op leven en dood
Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots,
ambitie, zekerheden, idealen,
zelfs mantelzorgers werden geofferd
Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar;
gehavend in een nieuwe strijd:
Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde
Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…
Parricidium
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 464 het slikken verleerd
adamsappel verzonken
bet ik zijn lippen
laaf de tere barsten
zijn tong ligt verbeten
in de gehavende mond
de neus versmalt zich
beklemtoont het einde
soms wil hij iets zeggen
maar zijn ogen spreken
het zwijgen van de dood
woordloos verzonken
hij hapt naar adem
wil niet dat het leven
hem elk moment tergt
in…
Gedicht-en-dag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 264 gedicht-en-dag, de jas gehavend
geschouderd, tegenspraak ligt
op het leesgebeuren dat zich scharniert
in ruime zinnen, het publiek buigt
geërgerd en scharrelt door de zaal
op zoek naar begeerte bevolken ze de
flanken om schuchter de vlamboog
van de waarheid te ontduiken
gedegenheid is het antiek van zorg
en vertrouwen, nu stoffig en schraal…
Arend de Ridder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 met een knipoog en een heupzwaai
in een oogwenk en een handomdraai
verloor Arend zijn evenwicht
en het heeft even geduurd
maar Arend is geland
onthecht en wel, doch licht gehavend
en wat roestig in de heupen
vanwege zijn hoofse geaardheid
het was juist door vrouwen
met namen van bloemen en vogels
zoals: Merel, Iris, Roos
Bosch…
bijna alles
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 152 slenterende dromen
en alles komt voorbij
jouw sussende lippen
twee geschrokken vliegen
mijn ingekeerde blik
de wegstromende zee
jouw uitgestrekte handen
een zwerm wilde ganzen
mijn halve verhalen
de afgebroken tak
jouw ontwijkende woorden
de gestapelde stenen
mijn haastige vertrek
de gemiste kansen
jouw ondoorgrondelijke stilte
de gehavende…
Ballade in F mineur - Chopin
gedicht
3.0 met 52 stemmen 18.820 Gehavend had zij willen liggen onder de vleugel
waar hij zijn ballade uit de toetsen wrong -
schroomvallige opsnijder de liezen aan flarden
haar binnenste rodelippen rillend, zoete pijn.…
verstilde beelden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 328 -woorden bij een foto-
ergens buiten de stad waar de tijd
alleen nog in het verleden huist
verhullen gehavende muren een
roerloze leegte rond ‘n verweesd
en uitgewoond bestaan
en ook de mensen die hun dagen
hier sleten zijn reeds lang naar
het stof der aarde teruggekeerd
enkel ‘n verdwaalde passant die in
deze bouwval beschutting…
Mona
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 630 Ze noemen me MONA,nee niet van het toetje
ze noemen me zo omdat ik goed luister
ze vallen niet op mijn gehavende snoetje
ze noemen me Mona omdat ik ze raad geef.
Die Mona die vroeger in bladen verscheen
en overal een antwoord op wist
of het nou om Klaas ging of Piet
of simpelweg (?) liefdesverdriet.…
Voortleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 213 Knarsend kreunend verliest hij
uit zijn zwaar gehavende kruin
de gebroken dorre twijgen.
Het laatste blad valt en hij weet
dat in het voorjaar geen nieuw
groen meer zal ontspruiten.
Van binnen ziek en vermolmend
wacht hij berustend totdat hij
na de dooi wordt gerooid.…
dan uit het niets
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 van herfst, mijn hart wil schreien, doch
nu mijn twijfel zich ontfermt over bijbelse
vaardigheden voel ik ruimte
het hoofd vol stemmen wordt lichtelijk
gedempt door de geur van koffie
de nacht ligt nog als een waas over de beweging
van het terras, ' k zie duiven vluchten voor mijn kat
terwijl het Wad naar mij schreeuwt en ranke meerpalen
gehavend…
Bruinrot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Kracht uit zich door een natuurlijk geweld
Gaten tussen bomen
Een boomstam door natuurkracht geveld
Een zwarte specht was in je gekomen
Gehavende stammen vertellen over eeuwen
In jouw holten sliepen spreeuwen
Je hart was rot tot diep in het zicht
Een proces dat doorging totdat je was gezwicht
Verspleten tot houtige vezels
Judasoren vergelijkbaar…
Zadkine vandaag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 97 Armen vol gewrichten, gehavend
Strekken in shock, toegetakeld
Zich met deserterende hand
Uit schepen te ontwapenen.
De benen geblokt en gestapeld,
Verzetten, nog dragend de last,
Zich, op de rand van het voetstuk,
Tegen ’t explosieve transport.…
Zintuigen (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.544 de veelkleurigheid verschiet
naar zwart-wit het bont geheel
wordt genegeerd door rancune
en onwetend gevit vierendeelt
de huiswijn van de kerk proeft
naar oma’s soep met ballen
de boon uit de koek trakteert
de tong op hoog zoengehalte
de frisheid van de morgen lijkt
de graslucht uit de jeugdtijd
de kolenkachel het varkenskot
de neus gehavend…
ongeleide gedachten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 381 zocht iets van stilte om aan je te denken
misschien een gehavende vleugel te strelen
ontelbare malen gezet om te schrijven (aan jou
over jou, voor jou) maar alles blijft blanco
terwijl mijn vingers zweven boven de toetsen
zou de mooiste stukken kunnen componeren
als de muziek mij alleen maar vinden wilde
even zo vaak stelen zinnen mijn akkoorden…