Netgedichten

netgedicht (nr. 21.554):

Verduisteren

De gehavende schoenendoos
met her en der een knaaggat
verbergt een prachtig lilalint
gestrikt volgens lang geleden
maar nooit vergeten kalenderdagen

postzegels werden niet meer
gestempeld, de kartelrandjes
golfden langs wel, niet, wel
en het stapeltje groeide en groeide

het onder dagen duiken na weer
een langverwachte donkere nacht
sneed twijfel dwars door houten
banden waar alleen het genagelde
plaatje nog herinnerde aan toen