Alle inzendingen over geloog

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

als de waarheid wordt gelogen en de leugen op waarheid is gestoeld wie wat wordt er dan bedrogen wie wat wordt er dan gevoeld als de leugen wordt verkocht en de waarheid gestolen wordt de dader dan ooit gezocht of blijkt hij een immens groot gedrocht en als ze zijn teruggebracht bij wie ze werkelijk horen worden we geacht ons…

Mijn geest zweeft niet gelogen, de dampkring net voorbij, jij geeft mij onvertogen jouw mening... In dromen dacht ik veilig te zijn, voor liefde net als jij, zo heilig de pijn die ons steeds griefde...…

Wil jij dit nog voor me doen vóór je weggaat en de straat vergeet: zweren dat je toen je bij me was alleen om bestwil hebt gelogen en het verdriet dat ik heb helpen drogen zo echt was als dat wat wij hebben gedeeld, en zeg terloops dat tijd de wonden heelt en wil je wat ik vraag ook zweren op het hoofd van iemand die je dierbaar is, bijvoorbeeld…

Niets meer te zeggen Of uit te leggen Alles is al eens gezegd Soms gelogen, soms oprecht Soms in woede of verdriet Soms om anders Soms om niet Blijf bij mij En ga niet weg Laten we samen ongelukkig zijn Waar moeten we anders heen Ja, samen ongelukkig Dat is beter dan alleen…

Je spreekt me aan met je mooie bruine ogen Die pijnlijke bittere woorden Wat ik voor je voel is nooit gelogen Altijd blijf ik zoeken naar antwoorden Net als regen onvoorspelbaar Mysterieus Voor een roos is dit onmisbaar Je maakt me nerveus Jij bent de regen en ik sterf van de dorst laat me niet lijden Door me te misleiden…

gure mannen willen meisjes dwingen zich in bepaalde richtingen te wringen een keurslijf wordt hun aangepast en ze verhuizen naar een hoerenkast moeten geld verdienen voor de pooier want dat maakt zijn leven zoveel mooier meisjes, in dat milieu wordt best niet gelogen want anders… gratis een koppel blauwe ogen!…

Het waren onbenulligheidjes wat niemendalletjes Bernardientjes Zomaar uit het niets Ze hadden zelfs geen betrekking Op iets vergeetachtigs Of een slecht geheugen over een royaal gelogen iets Ze waren gewoonweg even weg waren er niet meer Pardon meneer wat niemendalletjes En Juliaantje die ging wandelen zonder hoed zij schonk hem…

Het vers boeket op tafel vulde de ochtend met kater zomaar afscheid van een nacht die toch gemeenschap had gebracht Hadden je ogen dus gelogen toen je sprak over later over dat wat buiten van binnen verwacht Een boeket een tafel vol vragen en ik rook weer de geur van verlaten die zo penetrant ver kan dragen…

Je denkt: “Dat is het, ‘k heb gelogen!” Dat is het niet. Het zijn haar ogen, die blik van haar, zo zwart en zwaar, de blik van juffrouw Adelaar.…

ik las de waarheid in het water zachtjes voer 't aan mij voorbij dat ging zeker over later al stemde dat mij niet blij en als de boodschap was gelogen was ze niet voor mij bestemd was de schrijfster allang gevlogen in haar feeërieke ochtendhemd ik las de waarheid in het water langzaam kringelde het uiteen nu is het dan toch later antwoorden…

ik heb gewikt jij jezelf gewogen er is nooit gelogen we hebben de wereld geschikt naar ons hand het is paradijs in een hemels vertoeven als verlangen in woord en in tedere daad de realilteit zal overtroeven jij woont in mijn lach ik in je dromen en ooit zal ons paddestoelhuis uit het bos tot ons komen dan zijn we eindelijk thuis…

aan zat van steeds dezelfde wegen gaan uitgeput niet uit de put te komen Leeg door het verleden van mijn bestaan amper door het verzet van m`n verdediging wordt onze liefde een overwinning op de bevrediging die door hartstocht als gelogen…

in grijs gebied zonder haken en ogen onze verbazing niet gezien en heel misschien niet gelogen zingt een oud lied door haar starre vreemde pogen telkens weer die holle maar blije lach ik mag, ik mag luisteren met een treurig oor iedere week iets minder totdat ik niets meer hoor…

wat als mensen gevallen waren niets meer dan plastic afgekoeld tot oververhit de gevallen mensen en zij staan niet op - maar zij staat op hen rechtop diagonaal zwevend wanneer waarheid abstract wordt gelogen in elkaar gehaakt met gekromde naalden lijkend op je armen- arme zwaartekracht ik neem je niet niet vandaag vandaag…

Mijn woorden nooit gelogen, hoe theatraal ze ook mogen zijn, steken mijn hart en sluiten jouw ogen... Daarom doet dit leven pijn Het één of het ander, is wat ik eigenlijk voel... Maar heb ik het één, dan wordt het ander weer het doel.. Je durft geen stap te zetten, in het doolhof van verlangen.…

Zorgeloos was ik vertrokken, met handen aan weerszijden, strijkend langs het goudgeel koren die bogen, werd ik keurend afgewogen, ik vertrouw de richting niet, alles blijft onherkenbaar, de hemel ook, die blijkt te zijn gelogen.…

als waarheid gelogen is, het leven zich tot stikkens toe verdicht te erg om te gedogen, keer ik mij tot mijn eigen kern, trachtend de zwaarte te verlichten en zo de waarheid te belichten van de omgekeerde leugens, mijn blik gericht op een eindeloze kim zoekend in een queeste om mij voltooid te voelen en bestand wens ik het allermeest…

Want daar word je met een lach alles voor gelogen. Je wordt geleerd hoe te manipuleren en je tegen kwetsbaarheid af te keren. Je wordt geleerd hoe slim en doortrapt te zijn om zo alles voor je te winnen. En wij hebben het dan zo voor elkaar, maar diep van binnen doet het pijn.…

Ik heb voor je gelogen, zelfs anderen voor jou alleen, bedrogen. Ik plaatste je op een voetstuk, zelfs hoger dan dat en nu aan het einde lig ik in mijn eentje, vreselijk op mijn gat.…

Lichaam dankjewel, Ik heb je bedrogen, Tegen je gelogen. Jij liet me de waarheid zien. Dankjewel, Voor herstellen keer op keer. Ik heb je pijn gedaan, Maar jij heelt alle wonden. Lichaam, Dankjewel. Toen liever zonder jou, Nu lief ik jou het meest.…

In elke herinnering zit een kern van waarheid, daar is geen woord van gelogen. Het kunnen mooie, maar ook verdrietige herinneringen zijn. Het is vaak mooi als je ze ophaalt en deelt met een ander. Als ze verdrietig zijn dan valt dat soms niet mee en dan is een arm om je schouders vaak heel fijn.…

zonder haast zie ik je gaan je jasje open in de wind je gaat op je tenen staan omdat je boven dromen vindt die dromen zie ik in je ogen zo helder blauw net als de lucht hoe vaak heb ik daarin gelogen om te behoeden voor de vlucht als dan de wind is weggewaaid hoor ik plotseling zijn stem, ik heb de wolkjes uitgezwaaid zeg ik hoe trots…

zou ze hebben gelogen, ze kan haar gevoelens goed genoeg uiten. Waarom hier die stilte waar ik niets aan heb. Laat mij verdwijnen uit de kilte. laat me verdwijnen. Wegzinken in dit boek, één worden met de woorden en lijnen...…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Zeespiegels die niet breken mogen Ik hoor het aan zijn luide toon Wanneer ik hem ervoor beloon Wordt iets onzekers rechtgebogen Er schuilt een dichter in mijn zoon Ik zie het aan zijn zachte ogen Hun watermerk; een doornenkroon De waarheid ook door hem gelogen Hij vindt het…

me niet met rust sinds ik thuis weg ben Hij is boos over mijn vrienden en haalt spullen bij mij weg Huisvredebreuk De politie probeert het te sussen, ik moet bedelen om hulp, bescherming Zijn eer is in het geding Hij wil mijn maagdelijkheid herstellen of me opsluiten Hij kan niet terug en niet vooruit, hij stikt liever in zijn gelogen…

op het randje van de nacht de slaap wil nog niet komen zegt hij haar goedenacht belooft van haar te dromen op het randje van zijn geest gevoel van onbehagen het stoort hem nog het meest dat het steeds komt met vlagen op het randje van de dag zijn dromen zijn vervlogen verdwijnt nu ook zijn lach weet dat hij heeft gelogen op het randje…

Ze waren allemaal gelogen, je hebt me keer op keer bedrogen. Nu vraag je me,om je te vergeven, de liefde opnieuw te beleven. Maar ik zie in jou alleen nog maar; een vuile leugenaar. En ik wil dat je gaat, me voor altijd verlaat. Nu schrijf ik jou nog een laatste brief, waarin geschreven staat: Ik heb niet meer, maar had je lief.…