inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.335):

Gebed van een vader

mijn kind, verstrikt geraakt
in het zwarte loverwoud
kale armen omklemmen haar
het hoofd leeg, de ogen koud

mooie woordenfluisteraar
hij heeft haar meegezogen
met takken haar huid gekerfd
vilein zijn zinnen gelogen

help mij Heer, het pad te vinden
waarlangs zij is verdwenen
laat mij haar tranen drogen
stervend op de koude stenen

Schrijver: Hanny, 22 januari 2010


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 668

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

kerima ellouise, 15 jaar geleden
Hoe modern kunnen 'sprookjes' zijn. Mooi gedicht.
LadyLove, 15 jaar geleden
Graag gelezen, pijnlijk mooi.
pama, 15 jaar geleden
Mooie spiegel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)