279 resultaten.
Tuin
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.194 in mijn tuin mijn droomgebied
komen sprietjes, knoppen,
kleine blaadjes,
dingen die soms schubbig doen,
driftig uit de aarde kijken.
duizend rulle aardekorrels
moeten wijken, zand rolt weg
't jonge goed dringt
woest omhoog
met gebalde vuistjes.
mensen willen niet of durven
nauwelijks iets aan.
in mijn tuin gaat alles anders,
plant en bladknop…
Tot de dood hen scheidt
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.428 Zijn bloeddoorlopen ogen
Staken rechtstreeks in haar ziel
Als een bot mes in haar hart
Hij draaide het nog een slag
"Sorry" zei hij zo vaak
Met een uitgestreken blik
Emotieloos; genadeloos
Zo leefde zij dag na dag
Haar ziel is eindelijk veilig
Nu heeft ze nooit meer pijn
Maar als iemand haar gered had
Zou ze nu nog in leven zijn…
Optelsom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 195 het licht van een lantaren schijnt
genadeloos naar binnen
er bungelt een netje aan met welgeteld
twee spinnen en een mot
de maan is omringd met nevellussen
er is zwart en er is wit
daar laveer je altijd tussen
de gemene deler noem ik god
zegt de verdoemde
en zakt terug in zijn streepjeskussen…
Humus
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 320 In de herfst van het leven
vallen de bladeren alle seizoenen,
laat de meedogenloze zwaartekracht
de schoonheid genadeloos vallen,
tot humus vergaan.
Om in een volgend leven pas weer op te staan.…
Weemoed in de herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Wanneer de blaadjes vallen
worden mensen lankmoedig
het rood-groene tapijt
wat geurt naar herfst
roept weemoed op
maakt mensen depressief
Wanneer de blaadjes
allemaal gevallen zijn,
zijn er vele mensen, die
niet meer " onder ons zijn"
door de herfst, sloeg de
weemoed en depressie toe
Genadeloos.…
een woord (1)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 659 een woord
al vaak een teveel
vermoordt
kwetsbare momenten
het grijpt mij
soms naar de keel
het gevoel sterft
dan al in de lente
een woord
vleesgeworden letters
scheppen dan
een nedergang
met tranende spetters
legt boeien aan
waarvan ik mij
niet bevrijden kan
het woord, een teveel
sluit
genadeloos mijn keel…
Drijfzand
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 133 Een hulp zoekende
Nog net levende
Lijkwitte hand steekt
Uit de modderbrij omhoog,
Reikt naar redding,
Geen houvast,
Geen, geen,
Nergens, nergens,
Met een koperen ploert
Die genadeloos alle
Vocht verdampt -
Wat blijft is
De bedding van
Deze rivier,
Die wordt gevoed
Met het bloed
Dat zinloos in een
Mens vergoten is…
Bootvluchteling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 39 Waar iedere golf zich oeverloos herhaalt
lokt het weidse uitzicht
de onfortuinlijke
broos schipperend
tussen fuik en val
De toekomst
genadeloos weerspiegeld
in het zoute nat
doet verstikkend verlangen
in zwijgende angst
weerklinken
en weer een hoop verdrinken…
De kloekmoedige moederkloek
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 181 Je hebt mensen die toch alles durven
Neem nou eens die stoutmoedige moeder
Ze was consequent haar dochters hoeder
Ze namen haar genadeloos bij de lurven
Dochterlief kon het huis niet uit
Zo ging mama voor haar zoete spruit
stel je voor, 1 keer per week rond de noen
zomaar voor 45 € boodschappen doen
Sommigen willen het echt niet snappen…
Over de wateren zweeft de twijfel
gedicht
2.0 met 28 stemmen 12.283 Over de wateren zweeft de twijfel,
ziet ons, grijpt ons,
maakt ons genadeloos tot wie we zijn.
Dat is dus alvast goed afgelopen.
Nu nog slechts van ons af te slaan
zij die aan ons vooraf
bedoeling wensen te zien.
Nog stuurlozer, nog zwalkender gaan wij.
Kijk maar. Nergens heen.
Het is de bedoeling bovendien
dat wij daar niet aankomen.…
Oude bloei
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 184 ik teken geen bloemen meer
mijn hoofd vult zich met twijfels
en mijn hart met herinneringen
ik schenk elke dag een naam
en streep haar genadeloos af
nog voor ik haar heb uitgezwaaid
jouw hand weet ik feilloos te vinden
als de avond mij iets te donker wordt
en ik schuilen moet voor mezelf
ik ben me er een,
maar ik teken geen bloemen meer…
Vlucht naar de top
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 147 Een genadeloos gebaar.
Een zin die geen zin heeft.
Een waarheid die niet gehoord wordt.
Een kind zonder vader.…
Overlever
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 190 Genetisch opgeslagen verdriet
geschreeuwde woorden
verzwegen en opgehoopt
achter een muur van pijn
Opgetrokken uit stenen
die als valse brokstukken lava
uit je mond vielen
en mij genadeloos verpletterden
Hoop en geloof stierven
verstikt onder een versteende laag
niet te ontsnappen duisternis
ik heb mij aangepast, ik ben een overlever…
Nu spiegel ik de dagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 305 scheurde gordijnen
maar de waarheid
bleef verschijnen
in glas dat
nachtelijk zwart
mijn gezicht weerkaatste
genadeloos de
lijnen plaatste waar
ik geen weet van had
heb nagedacht
zag een leven verdwijnen
in het mat van glas
nu spiegel ik de dagen
zelfs dubbelglas kan nooit
twee waarheden verdragen…
Meedogenloos
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 402 Slaap niet te vatten
door ziekte gesloopt
Licht van de wereld
en geld niet gegund
Genadeloos sloegen draken mij neder
Eigenzinnige mensen komen weder
Al zou het dan slechts
zijn voor zoete wraak
Mijn pen genade-
loos en altijd raak
Vermoord, door hun meedogenloos geweten
Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…
Onnozele rivier
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 216 Grauwe wolken en
Holle zinnen
Ze martelen mij
Alsmaar door
Oneindige vloed van
Onnozelheid
Onguurheid
Bedorven en
Bestolen
Mijn eer
Mijn ziel
Ontnomen
De blauwe knikker
Ademt door
Gelijktijdig met de seconden
Die als stekende dolken
Genadeloos mijn voertuig doorboren
En de rivier van gal
Stroomt geruisloos voorts…
Het aardse slijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 het is de slang
die ik moet volgen
maar veel liever mijd
zij glijdt
in onmogelijke bochten
door het aardse slijk
de wrede ogen
maken geen onderscheid
zij bijt altijd
het gif van hebzucht
is genadeloos
in een levenslange strijd
zij bood mij
de appel aan
symboliek voor macht
hoogmoed heeft
de eerste hap gedaan
het paradijs…
In de piste
gedicht
2.0 met 13 stemmen 6.797 Mijn hoofd is bloot, en jij,
niet eens zo groot en zonder
slurf (nou ja), toonbeeld van
schoonheid, na zoveel jaar durf jij
nog steeds genadeloos aan mij
verschijnen.
-----------------------------
uit: 'In de piste', 1984.…
Het kind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 De wolventanden van de tijd
Hebben genadeloos het kind
Uit mij weggevreten,
Het levend karkas
Dat overblijft levert
Voortdurend strijd met
De weerspannige werkelijkheid,
Waarvan niet veel meer overblijft
Dan een groot vierkant in het zwart
Dat mijn wereld verbeeldt,
En een grote zwarte zon
Waaruit licht gezonden wordt
Vanuit…
Breekbare morgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 199 Niets kon het beeld verstoren
schier onaantastbaar
leek de schijn van veiligheid
tot de dag van Murphy aanbrak
genadeloos het besef doordrong
hoe kwetsbaar het leven is
hoe dankbaar je zou moeten zijn
met het grijpbare geluk
van de onberekenbare morgen
die soms moeilijk bereikbaar is
maar toch altijd kansen biedt
voor wie open staat…
Hoe ik mijzelf ontnam
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 523 hoe ik mijzelf ontnam
daarvan droomde ik vannacht
niet dat bij geopende ogen
het bewustzijn daar aan dacht
het was meer een schok
dat ik de eigen weg afsneed
mijn handen bleken vrij
voor een laatse ademslok
de dwingende slaap
schiep dat beeld in het vizier
en toonde zich genadeloos wreed
het ontbrak mij aan gevoel
waarom de overgave…
Hitte
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 124 Temperatuur daalt
als wolken met de zon spelen
en wind, een koude douche
of een duik in zee even verkoeling geeft
wat een verademing is voor velen
maar dan, als wolken verdwijnen
gaat de zon weer uitbundig schijnen
en slaat de hitte genadeloos toe
ik zeg dit niet om te klagen
maar hitte maakt loom en moe...…
Rouwdragende
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 116 de dood
heeft niet
het laatste
woord
de verwerking
hiervan een
zeer moeilijke
weg toch
komt een
moment AKKOORD
wat was
ook alweer
de droomwens
van de
overledene het
positieve plan
bedenk zou
het mogelijk
zijn dat
ik dit
ook kan
blijf jij
hangen in
dit genadeloos
verdriet
of ga
je verder
met wat
jij NU
helder…
schaatsen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 203 ijzers krassen het ijs
de beide benen slaan
mijn gebonden geest
diep in het denken
glazig water en mist
spiegelen de omgeving
als heldere beelden
in mijn gedachten
luchtbellen kijken
doordringend strak
genadeloos zuiver
in mijn ziel
op die plaats
ontmoet ik jou
met rijpe rillingen
in winterse woorden…
Rottumeroog verlaten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 334 De vloed van de tijd
breekt genadeloos
elke weerstand.
Dit huis houdt
nauwelijks stand:
De boot voert mij
onomkeerbaar huiswaarts.
3.
Zijn de elementen
enkel ruimte en
eeuwigheid
voor vogeltrek
en stilteminnaars.…
Steun
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 928 Ik hou me sterk en verman me
En lijk veel beter dan ik me voel
Vandaag moet ik haar kunnen troosten
Ik begrijp nu wel een heleboel
Hoe het is om te verliezen
Een dierbaar mens door ziekte sterft
Geen mogelijkheid hierin te kiezen
En machteloosheid in je zwerft
Het is mijn beurt om haar te steunen
Als verdriet genadeloos slaat
Ze krijgt mijn…
…Dood spoor…
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 574 Staande bij het zelfde kruispunt
op de dode helft van het spoor
is het alsof je niets meer hoort
niets meer ziet dan leegte
Traag slepend vervolgt zich de weg
in zuigende modder zonder bodem
neemt de zwaartekracht weer toe
genadeloos als de botte realiteit
Dit is niet het goede moment
om nu hier te zijn zonder koers
niet klaar voor een…
Rue de Vivegnies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.325 Dansende kasteelprinsessen
ravotten feest’lijk door de straat
onwetend hoe een psychopaat
gruwelijk smachtte naar excessen
Gretig, genadeloos gegrepen
door handen met klauwende kracht
sleurend als beesten in de nacht
tot bevrediging van een begeren
‘Aux Armuriers’ tapt het verdriet
van een verpauperende wijk
onder een helsporende dijk…
de aard
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 382 oh heer en meester
vergeeft mij mijn zonden
ik bega
gekweld zij die kwellen
een groot schuldig geweten
ik onderga
daden mijn ondeugd
onheilsgebaren
beslecht uw paden
ik loop
genadeloos vlam ik vuur
mijn vingers tot blaren
beklemd de dag des oordeels
ik neem verantwoording
geteisterd mijn ziel
want toegestaan mijn voordeel…
Overstekend wild
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 Vermomd als weerbare held
zwaar getand en gehelmd
heeft hij nog niet te vrezen
van laagvliegende jagers
loerend op een zwakke plek
Tot ze uiteindelijk ontdekken
dat het slechts een façade is
dan slaan ze genadeloos toe
hem verscheurd achter latend
als aas voor gieren en jakhalzen
Tot die tijd vecht hij door
vanuit de ijdele hoop
die…