Alle inzendingen over geruisloos

tussen eb en vloed verdween je geruisloos in afstromend water heb nog vele dagen je naam geroepen en gezocht bij hoog en bij laag maar tevergeefs je wilde het tij niet meer keren…

tussen eb en vloed verdween je geruisloos in afstromend water heb nog vele dagen je naam geroepen en gezocht bij hoog en bij laag maar tevergeefs je wilde het tij niet meer keren…

In de laatste zonnestralen Van een late middagzon Warmen we onze lichamen Heerlijk aan elkaar Nog één moment Voordat het warme licht Geruisloos verdwijnt in de kim In het schemerdonker Van het avondlicht Laten we elkaar vinden Zoekend naar liefde Nog één moment Voordat je mijn mond kust Geruisloos zacht in liefde In de donkere nacht…

geruisloos kieteltast in mijn hoofd oeroud temperament toont deelbereide erkenning mijn beeweg naar wijsheid voldaan bomige kromtaal voelverstaanbaar geen graftak, groene spruit tot bloei aanwassen…

Er hangt wat treurnis over de stad In vreemde cadans Wandelt nu leven Van achter gesnoerde monden Liggen woorden Geruisloos opgeborgen Als in een morgue Zelfs het geritsel van de bladeren Is hier te horen.…

Knoppen openen geruisloos, de wereld krijgt een nieuw kleed. De Schepper zelf blijft onzichtbaar. Gefilterd licht door bomen, ruisen van blad. Gedragen door de wind, klinkt er een lied, Ik heb je lief.…

In je ogen lees ik de hunkering Om mij straks te mogen beminnen Je ogen zuigen de liefde op Die je aan mij zal geven Geruisloos voel ik je zacht Je handen strelend Voelend naar mij Om mij straks te mogen beminnen In je ogen zie ik je opwinding Zacht open je mijn dijen Je vingers maken mij gek In een trillend genot Geruisloos laat ik…

Met ingehoudem adem luister ik oorverdovende stilte geruisloos zuchtend en krakend statig en imposant door de tand des tijds aangetast maar onbewogen stille getuige van de geschiedenis dit huis mijn thuis…

Er kwam geen kerosine uit de slangen De storing was elektrisch zogezegd ’t Systeem werd zo geruisloos stilgelegd Wat kan een activist nog meer verlangen? Voor zijn part gaat heel Schiphol naar de kloten Geen klereherrie, niks meer uitgestoten!…

bent en blijft mijn vent Ik kus je steen en leg een roos neer Geruisloos loop ik weer in de werkelijkheid Niets dan alleen mijn herinneringen Toch blijf ik altijd jou lieve kleine meid……

Een wind ontsnapt geruisloos als een lente-ui. Twee libellen vliegen dansend boven elkaar.…

uit het open raam het valt op de harde grond tussen de oren en spreidt zich als een wolkje uit verscholen in het struikgewas toch blijft hij geloven in een soort rechtvaardigheid die niet van deze aarde is hij kromt zijn rug, schommelt komt geruisloos overeind…

Ze zullen zachtjes verdwalen en geruisloos zingen en dansen tussen geurende wolken.…

Er heerst een doodse stilte bloemen pronken op de graven stilletjes vraag ik me af Hoe ze de stilte kunnen verdragen Het gedempte geknars van het grind een blad valt zwijgend neer een traan geruisloos langs mijn wang In stilte lijden doet zo zeer rustig loop ik langs de rijen graven De stenen met namen, ze staren me aan alsof ze…

Op de grens naar nacht -tijd om te slapen- ontstaat de stilte mijn oren vrijaf mijn ogen vol beweging zien vogels geruisloos overvliegen de lucht zonder haast zwart kleuren ik zit en luister en kijk langzaam aan naar niets…

Dat flikt dat beest geruisloos als ik maar iets versaag dat beest dat wordt steeds dikker het is een ware plaag. En als ik hem voor straf in de keuken leg dan is daar even later ook van alles weg.…

de schrale oostenwind ontneemt in niet aflatend beuken het land zijn kleur schuurt velden kaal regen in kille nevel valt geruisloos op grijs niemandsland waar stilte ademt en denken wordt tot stenen beeld…

Regen op mijn raam Water en glas Vervloeien geruisloos tot een kus Traag samenrollend in hun omarming Versterken ze onbewust elkaars schittering Een doorzichtige samensmelting Nauwelijks merkbaar alleen als je er doorheen kijkt Verandert de breking…

Je hoort de natuur geruisloos ademhalen. De wind waait zacht en vertelt verhalen van de dag die voorbij is gegaan. De bomen luisteren en fluisteren terug. De verhalen verdwijnen in de donkere lucht....…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

je ademt je voelt en wacht in stilte witte schimmen in de nacht verlossing verlichting ze lacht naar je vervult jouw behoeften en is weer verdwenen net zo snel als ze was verschenen geruisloos stilte opnieuw je ademt je voelt stilte…

langzaam opent zich een hemel slordig zwellend in ’t grijzige bed aantrekkelijk gevormde motieven wijzen op zoetere diepten van de avond; honing druppelt zacht en geruisloos geeft zich het landschap over romantische overvloed breidt zich.…

Werp een kiezel in mijn vijver en geruisloos haast onzichtbaar over water trekt zijn kring slechts één merel zingt en de wind speelt zacht met wilgenbladeren maar de kleine vlinder vredig rustend aan de rand fladdert weg.…

Water ben ik, ik stroom vaak opwaarts, ondoorwaadbaar, in een droom, in wind bewogen, word ik naar een draaikolk toegezogen, als arend wil ik geruisloos zweven, kort heel vrij, al is het maar voor even, in zwaartekracht zal je roep weerklinken,om dan in gewichtsloosheid samen te verdrinken.…

Vlokken, vlokken, overal dwarrelen zachtjes neer dikker, dikker wordt de vacht en langzaam verzacht 't straatrumoer geruisloos wordt het verkeer donker zakt op de witte wereld het avondrood gloort en de sneeuw valt voort.…

ruimte, leegte vullend als het landschap van je verbeelding ruimte, geruisloos aanwezig tikt het voort in de vriendschap ruimte, plotseling verstikt gevoelloos gevuld belemmert de groei ruimte, meer ruimte voor en met elkaar de liefde blijft immers…

als ik naar mezelf kijk zie ik mij zelf kijken naar mij implosie met radiostilte geduldig wacht ik op mezelf en ik wacht op mij geruisloos zonder signaal spreekt u na de toon de boodschap in zeg ik maar ik zeg niets na de toon zonder boodschap zwaai ik me uit ik zwaai me uit dan ben ik weer alleen met mezelf…

Gevoel overheerst de stil- te in mijn hart Geruisloos, maar in golven 'n Schuimkop bovenop en -aan die gebroken spiegel met schervengezicht Gruizels van bombardement zorgverzekeraar-kwaad Toen de tering naar de nering met een fraai afgekochte schuld Hoe je het ook wendt of keert.... ...Iets geleerd?…

Gevoel overheerst de stil- te in mijn hart Geruisloos, maar in golven 'n Schuimkop bovenop en -aan die gebroken spiegel met schervengezicht Gruizels van bombardement ontstellende kwaadheid Toen de tering naar de nering met een fraai afgekochte schuld Hoe je het ook wendt of keert Iets geleerd?…

Onderschat maar onbewogen Onomstreden, onaantastbaar Veelbetekenende blikken Onmacht in een strijd van woorden Blind starend op een uitzichtloze toekomst Ogenschijnlijk wezenloos En geruisloos maar oorverdovend Schuilt daar de diepgewortelde kracht Om grenzen te doen vervagen En bergen te verzetten.…