Alle inzendingen over gesponnen geluk

Spieren die zelfs in diepe slaap Hun spanning niet laten vieren, Die kabels zijn in gedroomde Herbeleving van weer een verre nacht, Die nu plots weer actueel wordt, Nacht waarin wel geslapen Maar niet gerust wordt; Ziel, het diepste ik, Gevangen tussen scheepskabels Van gedroomde achterdocht, Brommend in de veilige omgeving Van…

Het gesponnen web houdt Krachtig stand, terwijl Jouw bescherming wordt Gebroken Een vliet van veel Liefde Vormt de bron van een Nieuw Begin…

Wanneer we pure gelukzaligheid tentoon spreiden is dat dan vanwege puur geluk, of is het maar schijn?…

Sterfdag van een huwelijk Een droom werd bezegeld in solide, schitterend goud de geboorte was geregeld van een verbintenis, van jong tot oud Wij koesterden ons in de warme cocon gesponnen in de heerlijke lente wij investeerden en zagen de zon ontvingen geluk plus rente Samen gingen wij door goede tijden genoten, maar vergaten…

schuchter licht ontvouwt de jonge dag een wakkere spin verrast een vroege vlieg ik schouw en vang mijn eigen roerselen in gesponnen woorden van papier…

gevallen naald zoeken afgehaakt garen niet gesponnen schoorvoetend wachten op de rups gerijpt moment is nu de geest naait oude stukken aan elkaar en ontrafelt wel of niet…

Geluk is een meervoudig equivalent, enerzijds gewogen in een ragfijn web gesponnen, werd ik door gevoelsspinnen verleid, achtervolgt door tegenpolen, als speelbal in een labyrint, tevens als begin - en eindpunt, raak de kern van het droomschip maar langzaam kwijt, verstrikt in de verkorte zaligheid van een fictieve zekerheid van…

Er was in ons huis een wereld van verlangen, geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun kamers waarin ze verzamelden wat ze mee zouden nemen, hun herinneringen. Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie precies dat zelfde uitzicht, precies die zelfde wereld van twintig jaar her, toen ik hier kwam wonen.…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

De pen Het hoofd De hand De sigaret al of niet De woorden van gesponnen suiker soms wrang als bijtend zuur. Nee ik hang mijn gedicht aan de wilgen. Wie leest er geen wilgen? Ja met mij kun je alle kanten op. Als het maar van Poezie.......…

ik heb een cocon van licht gesponnen uit vroege zonnestralen een zachte wind vergaarde de draden uit geurende bloemen ik wilde de zomer begrijpen reiken naar het feest dat lang geleden voor ons de tastbare hemel op aarde is geweest…

ontmoette je in kleur je regenboogde licht parelde in het web gesponnen in de morgen dagfris in zachte bries je dauwde zo lief viel en raakte de aarde met een spetterende zoen maar het rag glom nog door je lach van toen…

zij verweeft de berijpte schaduwzijde van zilvertinten belicht haar wandportret door het raamwerk van herinneringen zij verweeft de mistig blauwe ring met verbleekt verlangen ook vannacht in teer weerzien zacht gesponnen stilte want zij verweeft misschien…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Wanneer je ongelukkig bent, zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen; kijk naar het nieuws. Wanneer je voor het ongeluk geboren bent, alleen op aarde, vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws. Wanneer je door de bomen, het bos niet meer ziet: probeer het dan eens andersom. Pak de bomen, keer de zaak om en kijk…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien. Ja…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

er was eens..... een huisje in het bos een heel klein huisje met één raampje en een klein deurtje het deurtje was wat scheef en de scharnieren kraakten er liep daar een scharrelaar die het allemaal wel maakte ook was er een sprokkel vrouwtje die rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het…

Voor hem die al dees dagen, zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…

zoek mijn woorden in zilver dat ijl tot web gesponnen de morgen omvat geef ze mee aan de wind die met nachtvlinders zweeft naar het grijze vergeten van gisteren en schrijf met gouden letters een gedicht over stilte waarin ik slaap…

het in de schoenen geschovene valt haar slecht daar ze geen maat drieënveertig heeft geweldige leugens ontpoppen onophoudelijk in een smerig gesponnen web waarvan de daadkracht allang verlopen is hangt de uitgekauwde waarheid aan 'n zijden draadje…

Gouden septemberlicht Doorklieft de nevel Juist voor ze Om kan slaan In dichte mist - Zilv'ren draden Gesponnen door Een jarige spin, Gouden stralen Vervullen de wereld Met warmte en licht: Het bronst en doet Met ons, in liefde Voor altijd mijn wicht…