Alle inzendingen over gewicht OR wegen OR zweven

Ik dacht onwillekeurig aan mijn vrouw die ook vaak uiterst creatief kan wegen. Zo weegt ze zelf, zegt zij (mij lijkt het kras) nog nét zo veel als toen ze twintig was.…

Holland is tegenwoordig goed gevuld met heel veel goed gevuld uitziende mensen die zich toch graag wat slanker zouden wensen als 't lijf in hobbezakken moet gehuld. Dan worden pondjes mondjesmaat geduld -aan ieders draagvermogen komen grenzen- dus gaan ze hollen met hun dikke penzen en minder smullen, misschien slinkt de bult. Wat zou het…

Over waarheid en ook leugens even zwaar of even licht, maar komt altijd bovendrijven en dat noemt men het gewicht?!…

hij wilde het niet weten maar het sloop er sluipelings in ondanks haar lieve oogopslag woog haar gewicht er bij hem in al leek het wikken uit den boze want zeggen in haar mooi gezichtje, hoe lief haar liefde dan ook was, dat haar kwaliteiten toch per saldo niet tegen haar gewicht opwogen dat was nu net weer ongepast dus sloeg hij door…

Wat weegt een veertje in de lucht een geur in de neus een wolk langs de hemel een pluisje uit je navel meer dan een gedachte die komt en weer gaat soms wat achterlaat…

We moeten helder zijn. Er is een grens. Er komt hier veel te veel te snel naar binnen. De hoogste tijd om te gaan herbezinnen. Kom op, stop deze dreigende tendens. Die pondjes gaan eraf, het wordt een hinder. Ik vast maar mee want het moet minder minder.…

dit is een klein gedicht het heeft geen gewicht het is zelfs niet geschreven getikt vond het zijn weg misschien moet het er ingewreven woorden, want ik zeg er hoeft niets voor te staan…

na die nacht waren de sterren veranderd evenals de zon de maan en de planeten jij schiep het tomeloze zweven naar een ster achter een ster het gieten van licht verdampen van waterstof wolken van methaan waar doorheen het heden trager reist in dichtheid bijna stolt zich om massa stulpt gewicht heeft als regen in zwarte gaten valt…

je zegt gestaag aan mij te denken, of dat bij mij is aan jou is je vraag of valt het wel mee ik zeg 'ja en nee, want... dat valt niet tegen: al huis je in mijn hoofd het ging lichter wegen'…

Ze konden het nog nauwelijks geloven Daar lag dan het ontkoninklijkte kalf Al gauw een pond of negen en een half Van Lippe Biesterfeld Van Vollenhoven Zo is, en dat past prima in zijn kraam Voornamelijk zijn achternaam voornaam…

Zoekend naar mijn gewicht op schaal Lukt het niet de hoeveelheid te zien Mijn omvang is te dik mijn kin te vet Hoe ik ook vooroverbuig het is banaal Wederom overtuigd begon ik te lijnen Het schimpen en het schampen moe Blikken die ik heb moeten ondergaan In de slanke pikorde helemaal onderaan Nu vele maanden later van ziek zijn en zelfbedrog…

Ziels speleoloog was mijn spel in de ruimte zonder tijd en tijd, zonder ruimte, bracht jou uit mijn duisternis naar boven en nu, jij steigert in mijn schoot als wereld voor en na zondvloed mijn man, zei ik gisteren, ik hou van jou… maar met ochtend bedacht ik me ineens hoe heb ik jou van mijn geribde dromen gebouwd en toen jouw adem in de…

'n Omvangrijke dame uit Damme zat over d'r zwaarte te drammen. Een troostende buur zei d'r: 'Kijk niet zo zuur; je weegt véél minder kilo's dan grammen!'…

Als ik niet meer adem omzwachtel dan mijn lichaam met herinneringen en begraaf me in het vluchtige van je gedachten beitel mijn naam in de tijd die we samen liefhadden lachten en waren mocht dat niet gaan delf dan een slaapplaats in de aarde waarin ik dromen kan maar alsjeblieft… plaats geen kruis op mijn graf of een dekplaat met…

sommige mensen worstelen zó met hun gewicht dat ze liever iets opvreten dan wat uitvreten…

Heeft men u wel eens beticht Van overgewicht. U lijdt dan aan het feit Van zwaarlijvigheid, Die u is aangericht. Zorg daarom voor overwicht Op uw overgewicht.…

Te eten was er veel meer dan genoeg. Gerechten, prachtig mooi en fijn op smaak. Een keur aan wijnen vloeide iets te vaak, de maag kreeg meer dan waar zij ooit om vroeg. Daar stond ik dan, geheel en al ontkleed, alsook van morgenplas en -drol ontdaan -die tellen samen toch een kilo aan- schoon op de schaal, die kloek haar arbeid deed. Maar…

het gewicht van spijt gevuld met wit verdriet als dichte sneeuw dat reikend gras verstikt ruikt geen bloesem ziet zon noch maan het hangt daar maar lomp en zwaar onder het schaarse licht woekert een rauw verlies met het klimmen van de tijd…

Zij ligt op haar bed, een verstilde pop naast haar met glimlach half verholen, een roos die nog niet is ontloken geboren als magisch beeld als zij mijn gedachten taxeert zachte lijnen begrenzen sproeten magie om pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet…

tijdens de warme zomer had hij tóch bijna zijn complete gewicht aan transpiratie verloren goddank vond hij nog iets van houvast aan de zwaartekracht van het leven…

Ze zijn gewichtig, mannen, nee, geen jongens meer -- in te herkennen.…

Alles is Gewicht en Tegenwicht: het Lot en -- het Rad van Fortuin.…

Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht. Lichtjaren verwijderd heeft zwaartekracht geen macht. Een gevoelige ziel tussen het ruimtegruis. Een kleurenspectrum ver weg van het blauwe huis. De aarde schept verwarring in zijn nietig spel. Ruimte voldoende tussen hemel en hel. Wie lijkt hier nog te denken aan ruimte en tijd.…

Dit zweven Tussen dood en leven en deze pijn – O dat het nu genoeg mocht zijn.…

ik fantaseer gezichten in duizenden gedichten en nooit gedachte dromen ik kerf mijn gedachten in zwoele zomernachten en onbeschreven bomen ik kleur mijn witte wangen in rozerood verlangen en net gemiste kansen ik wens mijn lieve leven in hemelsblauw te zweven en eindeloos te dansen…

Jij tintelt al mijn zinnen raakt mij woordloos aan maakt mij warm van binnen laat mij tollend naast je staan neemt me mee in draaiende wielen kijkt door mijn ogen om je heen samen een gedachte, twee zielen verbrijzelen we steen voor steen al is het pad soms slingerend raken wij elkaar wel eens kwijt boven aan het duin is het end vinden…

Knokige vingers worden mollige handjes, Ingevallen wangen blozen als appeltjes plukrijp, ze zweeft als een veer gedragen door de wind, voor altijd kind…

vlinder zo kleurrijk en broos zijn vleugels voor de eerste maal gespreidt ze laat drogen in de zon, bovenop een donkerrode roos genietend van het nieuwe leven dat hij nu leidt lichtjes strelend langs een kinderwang van een klein onschuldig meisje dat met haar engelengezang een ode brengt aan een eenzaam sijsje steeds maar verder en verder zweven…

Je zweeft rond in mijn hart Je zweeft rond in gedachten Je zweeft rond in dromen.... Je zweeft rond elke nieuwe dag Je zweeft rond in herinneringen Je zweeft rond stil onzichtbaar Je zweeft rond om mijn aura Je zweeft rond steeds weer.... Je zweeft rond onuitwisbaar Je zweeft rond dicht bij mij....…

Raar eigenlijk, dat zweven. Ik kan vanuit de hoogte alles overzien, toch loop ik over de aarde als een klein wezen. Het voelt of niemand zich van mij bewust is. Tussen de mensen voel ik me nog steeds alleen. Toch kan ik wel genieten van het leven en van iedereen.…