Alle inzendingen over gordijnen;

zondagmorgen vroeg, de zon schijnt door de gordijnen. hij denkt aan haar, wild en bloot. en zij denkt aan geroosterd brood.…

Een gordijn schuift voor het nu. Mannen worden weer jongens.…

zijn maar ik stond daar lamgeslagen aan de verkeerde kant van het gordijn…

Vertoont je lijf door ouderdom ooit kuren en ook de geest begint wat weg te kwijnen, dan kan je stiekem toch de straat begluren vanuit de kamer, achter de gordijnen.…

Gordijnen open: in de zwakke morgenwind strijken narcissen wuivend langs elkaar heen. Russische voorjaarssteppe?…

Gordijnen dicht, verduistering!…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

waar zilvergrijs in wit weerkaatst als schaduwverlangen verborgen blijft wacht een vrijheid dit ijzig gordijn in haar breekbaarheid de zonneschijn…

Rustig huis, gordijn van tijd. Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

Zon schijnt tot gordijnen. Achter het groen verborgen wat gebeurde. De kamer een gesloten stal. Geen mens weet precies de reden, niemand beseft waarom. Het lijkt een kerstverhaal met een slechte afloop.…

Het was voor haar de daad tegen vergetelheid met haar onuitwisbaar strelen van huid en al haar lippen die je binnen mocht, en bij het verlaten trok zij de gordijnen dicht tegen het opzien van de dag.…

Geef me iedere dag een zonnestraal, een stukje blauwe lucht, door het gordijn, van de ziekenzaal. Het betekent nieuwe moed, voor de genezing van mijn kwaal.…

Ik wens dat je wakker wordt bij zonlicht dat door gesloten gordijnen schijnt vogelzang een warme douche vers brood Werk dat je graag doet…

de zon werpt een conifeer mijn kamer binnen en brengt duister aan het licht langzaam blindeer ik mijn hart en rol de gordijnen dicht…

In dekbed opgebold lig ik hier opgerold, alles is fijn, niets doet pijn, de maan schijnt door het gordijn. Ik wil slapen slapen slapen er even niet meer zijn.…

De zon ging erin op en maakte zijn eerste stappen … Door de gordijnen vloog de dag de wijde wereld in…

Rozegeel en rozerood als gij ziet dat zo de wolken zijn aan de westerkim grijsgrauw paarsgrauw zó gij d'avend voelt aan d'oosterkim aan de westerkim als een gestrande boot aan d'oosterkim als een gordijn van uw kantoor niet als een kanten gordijn van uw salon maar als een vuile store op uw kantoor neem dan uw voorhoofd in de linkerhand…

want ons zonnetje bleef slapen God hield de gordijnen dicht…

als het licht uitgaat als ik me verschuil en alles donker wordt Koud naar warm warm naar koud Antarctica Pretoria Niemandslandica als het gordijn valt alles opeens duidelijk wordt…

dagen van gesloten gordijnen van schemerwerelden van zijn en niet zijn van inbedding in leven en dood dagen van opgaande vliegers van serene stilte van rozenblaadjes van bonheur wat geluk is…

in de diepste stilte fluistert ergens een stem in de somberste duisternis gloort een voorzichtig licht en als het gordijn wordt weggetrokken horen en zien we hem…

Ik ga nergens heen vandaag, ik hou de gordijnen gesloten. Laat me rusten, laat me alleen, laat me even zijn wie ik ben. En de zee ruist, net als de wind, ik ben weer eventjes het kind, het kind in me dat ik had verloren. Laat me even, verboden te storen. Ik ga nergens heen vandaag, ik hou de gordijnen gesloten.…

achter het gordijn wacht je op mij blauwe ogen in schemerlicht de nacht zal ons warmen sterren zullen getuigen zijn vier treden voor jouw deur ik voel me groter dan ik ben 'n zacht driemaal-tik op het raam ritmisch als een code gordijnen golven, blauwe ogen verbinding door het venster heen de nacht sluipt mee naar binnen sterren zwijgen…

Gordijnen zijn niet nodig een boek is overbodig nu zijn ze eindelijk saam.…

Lang wachten Tot ik terugkom In ons hutje Langs onze rivier De blauwe gordijnen open Jij zit voor het raam Ik heb een rode roos Want het spijt me…

~~~ zacht open ik de gordijnen leg zo een zonnestraal naast je op het kussen als de dag zich laat zien in jouw ogen zal ik er niet zijn maar ligt mijn morgengroet warm op je lippen ~~~…

het uitzicht was nooit voor even open meestal door en door gesloten maar heel soms heel even gaat het gordijn omhoog de vlakte ligt voor je ga ja…

zacht open ik de gordijnen leg zo een zonnestraal naast je op het kussen als je ontsluimert en de dag zich laat zien in jouw ogen zal ik er niet meer zijn maar ligt mijn morgengroet nog warm op je lippen…

tussen kierende gordijnen kaatst de zon stof dwarrelt stenen in het hoofd vervloekend leven zwelt de kater nee voorlopig even geen kopjes meer…