Alle inzendingen over gouden koets

in een sprankelende waas halverwege de horizon lijken shepen slechts speelgoedbootjes nachtstilte zeilt onder een gouden maan sterren slapen glanzend in een holte boven zee mijn hart van koraal echo't de golven hartstochtelijk als een kleurboek van dromen…

kijk ze daar nu staan de een nog vuriger dan de ander debatterend tjonge het lijkt allemaal zo echt zo waar zo heel veel belovend Floor voelt zich thuis in haar nieuwe huis voor haar geen koeien met gouden hoorns ze heeft haar keuze gemaakt vrijheid schittert in haar vleugels…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Gouden gloed van verre horizonten ik heb het monster uitgespuugd rochelend gevlucht voor taal een lange weg die we samen hebben afgelegd, nog niet ten einde zilveren slingers dansen blauwe lichtjes weerspiegelt in ogen een nieuw begin…

Herinneringen (grijs maar goud) vermalen wat vandaag gebeurt. Mijn god, ben ik al echt zo oud? Maar kom toch, jongen, niet getreurd om dinkytoy en meisjesvlecht. Drink bier, wees braaf en –ja, hoor- flirt. Maar iets is in mijn hart gelegd, waartegen ik weemoedig vecht.…

De een wil nu snel geld met goud vergulden De ander wil z'n oliehandel kwijt 't Is hoe dan ook weer zeer van elke tijd 't Is immers iets met crisis en met schulden Wat is een tijdperk zónder een recessie? Maar de frequentie toont wel véél progressie…

Gouden geruchten gaan uit uw ogen; 'k hoor het breken van uw hart en uw polsslag diep-bewogen door de smart; de avond huivert wijl het kil is; aan uw wimper beeft een traan; Och, hoe de avond zwijgt en stil is en vol maan.…

Ze is er weer de winterfee uit haar hemeltroon strooide ze met witte vlokken zonder geluid een winterdeken op de aarde neer en oogt ze als een maagdelijke bruid met haar blauwe luchten en zonnestralen in glinsterend goud voelt haar aanwezigheid toch heel vertrouwd Maar haar sneeuwwitte winterkus is bitterkoud…

Wij zwieren in de winter langs de grachten Met op ons hoofd een hele Goudse kaas En bossen tulpen in een Delftse vaas Voor melkmeisjes die op ons staan te wachten En als het stormt dan steken we gelijk Uit alle macht tien vingers in een dijk.…

Terwijl de zon Met gouden vingers Bij haar opgang De aarde streelde En de lucht Van zwart naar grijs naar blauw Het gras naar groen En het water glinster Kleurde Dacht de man Terwijl dit dagelijks wonder Zich voltrok 'Waar heb ik toch mijn lief verlaten?'…

haar hoofd stroomt vol goud licht als ze zijn brief vasthoudt hij beweegt naar een andere plek als hij haar brieven leest schone breekbaarheid van twee geschreven intieme levens de tijd is daar het diepe gevoel baant zich een weg naar de tedere eerste aanraking…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Ons land won al een aardig aantal plakken Die Ligtlee lijkt een echte prijzendief Wat was die rechter vrijdag onsportief Zo’n pief zou er in Rio niks van bakken Nee, Yuri is niet meer van de partij Toch tel ik stug zijn gouden plak erbij!…

wie of wat ben jij we hebben het je toch verteld spreken is zilver zwijgen is goud maar je kunt het gewoon niet laten zoekt ruzie met alles en iedereen gelijk moet je hebben en je zult het krijgen jouw woord is het juiste en dan ook het laatste wat wil je nu… een glaasje babbelwater of een groot stuk appeltaart!…

de vrouw in mij wil voor je dansen totdat de zon opkomt in een nacht zonder einde onder een volle maan die mijn liefde weerspiegelt in een zilveren hart met goud omrand nachtvlinders weerkaatsen het licht van de sterren dansen om mij heen ik dans om jou mijn zon in mijn universum…

ik sta onder voorbehoud schuilend voor smeltwater ons uitzicht lijkt van goud ik werp mij op als erflater dit is vluchtig als een storm van voorbijgaande aard het universum is enorm maar wat is eeuwigheid waard waarheen ik ook ga er is een gedachte die niet loslaat ik jaag een fantoom na in het land dat niet bestaat…

In de VS heeft pas de grote baas Besloten om ons in het hart te treffen, Hij wil verdorie extra import heffen Op onze Goudse en Edammer kaas! Bij nader inzien, kijkend naar z’n kruin, Doet Trump me wel wat denken aan Van Duin.…

milde winterwind schoonheid van de rode bloemen en zilveren sterren rondgestrooid de blauwe hemel voor 't zonnegloren haar parels van dauw heeft uitgespreid als een vochtige wolk over dorre aarde waarin ik verschijn in een nevelgordijn wacht op de gouden zonneschijn…

Als goud het groen zacht raakt, zich plooit en vlijt, haar teder streelt en liefjes kust, daar aan de einder, de verste verte, waar je je ogen lichtjes knijpen moet, daar waar het blauw troebelt in roze avondrood, wordt de dag in slaap gesust…

spreken is zilver zwijgen is goud monden die durven worden stilzwijgend geëerd of gesnoerd door smoelen die handen doen praten handelen verkeerd spreken moet mogen boze tongen aan gebonden handen kunnen niets meer niets dan tevergeefs wachten op zwijgen de volgende keer…

ik lees over een dochter die de 100 meter zo snel zwom en ook nog eens de 50 er achteraan dat ze een gouden medaille won daar had ze alles voor gedaan vier jaar uitsluitend voor geleefd om daar te kunnen staan in het gouden licht naar een verjaardag ging ze nooit zei ze zelf want ze dacht aan dat goud dat vond ze belangrijker dan leven…

Poserend als de man van 12 miljoen, zo zit de burgemeester op zijn stoep. Een stille demonstratie vormt de groep, gezien de machtsverhoudingen van toen. Jan Steen heeft toen het beeld al neergezet van Balkenende’s rampenkabinet.…

getrokken groeven door een landschap van rimpels opgehoogde wallen onder ogen zien het zicht vervagend grijze strepen wolken gouden haren trekken draden…

Ogen als smaragden Lippen van puur goud De buitenkant is mooi Van binnen ben je koud Geen warmte te bekennen Geen liefde in je hart Maar nu…die tranen in je ogen Dat is iets wat me verwart Zijn het gemeende tranen En win ik dit duel Of doe je alsof ik je kan raken En is het voor jou alleen een spel…

Hij zei: ' 't Is mond, dat ik m'n beter houd, daar spreken zwijgen is en zilver goud.'…

wie weet waar de wortel zit onder het sterre gouden bladerdek die valt voorzichtig op zijn bek vanuit het midden van het heelal zijn die wortels niet te belopen en moet je op wat voorspoed hopen van waar je tegen het hek zit zullen een baard en grijze haren nu geen christuskindjes meer baren…

rozenhout klemt als doorn in mijn oog een zwak protest de gouden dukaat aan de afschuwelijk rode draad ik ben de eenogige piraat een stompje krijt hinkelt me naar een getekende hemel de stiekem geplakte kauwgom onderaan is het knelpunt om te sluiten wat moeilijk open kan…

Ik zie in het licht wat dwarrelend gruis op gouden koorden een dans creëren in werv’lende warmte vol wondere schijn die me lokt om samen ‘n éénheid te zijn en ik denk aan de woorden bij sterven gesproken stof zijt ge tot stof zult ge wederkeren…

En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

Als ik iets prachtigs geven kon plukte ik jou de gouden maan en ving de warme zonnestralen jij zou die hartenwens verstaan dan kijk jij diep in mijn ogen en belooft mij oprechte trouw wij kussen voorbij de horizon en zeggen "ik hou zo van jou".…