Alle inzendingen over grazen

met Pasen nam de liefde ons te grazen niet iets om je over te verbazen want zo lopen soms de hazen met Pasen gedonder in de glazen bloemen geel in vol geschonken vazen geverfde eieren en scherp gekruide kazen met…

Het delen van kauwgum schept een band tussen mensen die kauwgenoten worden, zoals een kudde koeien die dezelfde maalbewegingen maken na het grazen liggend in het gras Onder liefdesparen en kinderen komt het wel voor dat hetzelfde stukje kauwgum van mond tot mond gaat Ernaar kijkend blijft het heden een onverteerbare zaak…

zilver wilgenkatjes toeven wit en glanzen met donzig dansen uit bruine jasjes aan de kant van het roestrood waterlopen land langs de velden waar woorden over mij vertelden en diep frazelen waar mijn stemming ingetogen roert waar grote paardenhoofden gebogen grazen van gele resten tussen lentegroen waar ik…

Veel schaarste heb ik nodig Het is me goed genoeg Alles loopt, tot ‘t overbodige Op tijd is zelfs te vroeg Ik gedij goed in de droogte Crisis als verwennerij Gesmeerd dat alles nu zo gaat Ik ben echt veel te blij Ik heb niets te concluderen Geen doordenk-draverij Geen paarden die naar woorden grazen Richting een groene wei Daar in…

De momenten uit zijn jeugd die intiem waren met de natuur zoals de natuur kan fluisteren zijn nog bij hem in zijn oude hart in gedachten dromen bomen grazen koeien het gras groen fladderen vlinders fleurig fijn alsof alles opnieuw aan lente went tijdens florabloei in de nadagen van zijn inheemse droombeelden toont hij zich niet langer…

ik brand me niet aan netels draag enkel vergeet-me-liever in mijn handen loop langs klaver die zich vierendeelt ik pluk er geen maar laat ze staan -voor blijvende groei- zie klokjes volop grazen met een lila glimlach voor me ligt de weg die vrijheid ademt -zonder vallen- daar drink ik de nectar uit volle honingbloemen en slik…

biologisch genoeg zijn laten wij in alle nederigheid onze herkomst en wedergang als natuurlijke wezens van stoffelijke aard met pikken en spleten volgen geenszins vergeten om als schepselen te heten voor de blije vermenigvuldiging terug gaan tot gemeenschap geleid door de Herder om ons weids en lijdzaam als geroepenen in zijn kudden te grazen…

Stel je voor da'k een vlo zou zijn Gewoon om iemand te grazen te nemen Zou 'k springen van armen naar benen En meer van die ongein Stel je voor da'k een vlo zou wezen Zo eentje die iedereen prikken zou Wanneer er een bus aankwam met antistoffen Zou dat het einde van mijn leven zijn en dus: Gedaan met de gein…

Ik woon hier op de mooiste plek van de aarde leef hier tussen andere paarden Ik woon in Brabant met zoveel land af te grazen voor ons,paarden Ik woon tussen de paardenmeisjes die niet van me af kunnen blijven Ik voel hun zoete lijven als ze me borstelen met zorg mijn manen .....kammen Soms,heel soms verberg ik me…

Tussen de stilte lispelen golfjes onder welluidend vogelgezang fluisteren rietkragen wind over land grazen koelbloedige Belgische paarden in kwelders achter de wakerdijk waden kinderen door het slijk wandelaars kijken hun ogen uit, vormen een kleurige sliert door de polder lucht ademt nodigend Rottumeroog, de waker geleidt je indachtig…

hij kijkt me wezenloos aan over de rand van zijn afgezakte oude bril met mistige glazen de wijsvinger recht voor de neus alsof hij naar de hemel wees en wilde zeggen, mij nemen ze nog niet te grazen de plek door rook gewolkt omvat zijn denkend bestaan zoveel gezwegen zelfs dichtbij het diepste gestaan ach,zei hij…

Het melkvee staat weer terug op stal, een enkeling breekt nog uit die t grazen niet laten kan. Maar met t lengen van de kou, en korter worden van dagen, slaat genadeloos de stal-blues toe. Klaaglijk loeien zij over groene velden, en de stier van hiernaast. Hoe weemoedig hun dansant.…

Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet als zij dit krijgen voorgezet begint spontaan het gulzig schransen. Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen en fluiten doen zij op hun best; doch de natuur kan dat niets schelen zij stuurt -hoe wreed- de vogelpest.…

Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet krijgen zij dit voorgezet volgt spontaan het gulzig schransen. Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen, fluiten doen zij op hun best; de natuur kan dat niets schelen wreed stuurt zij de vogelpest.…

zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen dus ze staan vlug naderhand daar waar de winterwind hun weer te grazen…

"Laat mij mijn onschuldig gebrabbel", sprak de dwaze, "want door deze onschuldigheid gooide ik mijn zienswijze over het leven voor jullie denken te grazen." "Laat mij maar mijn filosofische overpeinzingen", sprak de nar der narren, waardoor zelfs in zijn kinderlijke onschuld de dwaze zijn denkend zijn ging verwarren.…

In mijn aren hangt hun tijd te drogen, Op kousenvoeten te vergaan van geduld, Want mijn lijf van graan en gras is oud En verschraald van zovele jaren Grazen op mijn blakende naam. --------------------------------------- uit: Meisje dat ik nog moet, 2010…

Alles wordt hier afgezet het vergezicht dempt oorverdovend stil het slijk der aarde in slenken opgehoopt waar lamsoren lopen te grazen genomen eet men zeekraal met vers is iedere naam in het zeezout omgeven hiert baart men zorgen naast geluk en paart er slik aan schor in die gedachten heel wad geboren in alle rust is dit in mist…

Het gestage grazen van de schapen, naast ons in het dal gehoed door de herder, iets verderop hun stal Maart met zijn bloeiende valeriaan, in Mei de brem. Oh, mocht ik daar nog eenmaal gaan en,oh hoorde ik nog 1 keer jouw stem. Dat is, wat deze herinneringen doen met mij.…

Hij heeft me te pakken, hij heeft me te grazen, hij kwam zag en overwon nu denk je misschien, dat mens zit te dazen, maar niks is minder waar: in mijn lijf huist de sluipmoordenaar!…

Kijkend naar de horizon ontwaakt het leven door paarden die in silhouet grazen met een groet van een hardloper als passant. Het geluid van klankschalen vanuit het dorp doet de stilte van de ochtend verbloemen om de dag te duiden voor de eerste gebeden.…

in een afgesloten groene vlakte met maar één paardenbloem in de wei zag ik vele bonte koeien grazen maar de paardenbloem… wandelden ze voorbij. de bloem groette gerust de stoere koeien mede door haar vriend de… wind want die liet haar hoofdje buigen en dat werd door de koeien sterk bemind.…

Wie schiet nou op een ooievaar ben je dan niet wat vreemd als je vanuit je autoraam zo'n dier te grazen neemt Wat gist er in jouw hersenpan of mist er, om het even als plotsklaps jij een kogel vuurt op zo'n symbool van leven Zie daar de vogel, levenloos mascotte van Den Haag zo uit het leven weggerukt door een geschifte blaag Mag lijen…

achter berken klimop en rozen grazen schotse hooglanders hun liefde uit het dorre gras ze meten hun krachten met de natuur die bollenland was koesteren hun kalveren steken de koperen zon af van de noordzeeplas ineengehurkt in de verkoeling van het meer van eigen tranen sombert de man verdord in het gras rimpelend komt de zon uit…

Er staan koetjes in de wei, In mijn boeren schilderij, Te grazen levenslang. Nog een haal dan is het klaar. En hangt mijn schilderijtje daar, heel mooi te wezen in de gang. Een ieder die dat kunstwerk ziet, vindt het mooi maar koopt het niet, al is het schilderwerk nog zo fijn. Herkend word je pas na een tijd.…

Daar lig je dan weer rollend hulpeloos op ons bed je huilt van krampende pijn die rottige zwarte migraine heeft je weer eens te grazen ik voel me zo machteloos ik kan niet veel voor je doen ‘k Wilde dat ik je kon verlossen van die smerige duivelse kwaal als ik met je hoofd kon ruilen dan deed ik het, direct, subiet al komt van ruilen vaak…

We zijn van slag, een mooi mens schrijfster van ook deze site is gestorven, veel te jong te grazen genomen door de vijand! Op de te - veel te jonge leeftijd van 56 jaar! Rust lieverd, de liefde verdwijnt niet…

In de wijdsheid van het groene gras loopt een koe te grazen, ik zou soms willen dat ik van zijn eenvoud was. Ik staar over de wei met pijn in mijn hoofd, vol van stress en drukte, voel mij van mijn eigen weide beroofd.…

achter jouw donkere glazen schijnt al even niet de zon, zo blijkt gevoelens nemen je steeds vaker te grazen het is dan de nieuwe maan die naar je kijkt en heftig roert in je bestaan van komen, blijven en gaan doch teneinde is er een kracht die niet voor de verweven werkelijkheid wijkt en ook niet echt verzacht sterven en geboorte…

je witte tanden vrij Je groengerande ogen stralen zoals een zoete zomerzon Ik volg je bergen en je dalen en wou dat ik je strelen kon Ik kan je mijn passie geven vol van tedere geborgenheid en onze liefde laten leven en stoeiend vrijen zonder tijd Oh, zoete fantasie der dwazen die ontsproot uit jouw gelijkenis het nam mijn hart te grazen…