Alle inzendingen over grijnzend

De kokospalmen buigen nu de starre wind het grijnzend hoofd opsteekt en laatste scherven zon vergruisd. In zilverdraden stortbui leegt een wolkgeworden spin het gruwelstaltig lijf. Het okeren kind zenkt het verstrikte gelaat een laatste maal naar de schokkend rivier.…

Hij steelt de dood uit de gang speelt grijnzend met goud en zilver kieren lijken mee te kijken en roestig ijzeren haken laten de laatste lus bengelen zijn handen wast hij niet die lucht beroert niemand meer de ring aan zijn rechterhand schittert maar is te ruim met zijn linkerhand sluit hij de zware deur het heeft gevroren hij denkt…

Voorwaar de begeerte naar gemak vermoordt de hartstocht der ziel en loopt dan grijnzend mee in de begrafenisstoet.…

versplintert hij de deur het raam gaat er aan weg met dat bord de vazen vliegen door de lucht scherfgekraak onder de voeten kleurenposters scheurend afgerukt de wand beschreven: de groeten het zijn de díngen die pijn lijden plaatsvervangend voor schimmen uit een slecht verwerkt verleden de uppercut voor het lompe heden dat wreed grijnzend…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Waren wakker geworden de vrouw en ik door de kou komend met het ochtendlicht Gooide droog hout en turf in de kachel, warmde kruidenwijn vulde de bekers De handen omsloten wensten een beter leven keken elkaar grijnzend aan Zij knielde op het tapijt deed mij in haar verdwijnen warm, zacht en teder Adam in het paradijs telde op de…

Je lacht mijn handen naar je toe als grijs grijnzend wordt omarmt door zacht blauw en lijntjes jaren ringen van verdriet even huiverend achterom laten kijken zwart, wit, zwart, wit, zwart,wit en toch steek ik over zonder op te kijken noch om te zien naar eens als kinderogen mij vragend aankijken en banden binden wil je met mij yahtzeeen…

Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet als zij dit krijgen voorgezet begint spontaan het gulzig schransen. Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen en fluiten doen zij op hun best; doch de natuur kan dat niets schelen zij stuurt -hoe wreed- de vogelpest.…

Grijnzend grazen grote ganzen gras is groen en lekker vet krijgen zij dit voorgezet volgt spontaan het gulzig schransen. Kwinkelerend krachtig kwelen droge dorsten zijn gelest deze dieren zijn met velen, fluiten doen zij op hun best; de natuur kan dat niets schelen wreed stuurt zij de vogelpest.…

Bas heeft dikke vochtbenen, broer Jan adviseert hem de stelten-dans van de Yukon indianen, beroemd om hun benen mager als bonenstaken Bas danst doorheen de nacht, ziet ‘s morgens blij verrast spillebenen euforisch danst hij lichtvoetig stofwolken uit de straatstenen Tot Jan grijnzend bekent dat hij de bril van bijziende…

Ik gluur nog even om het hoekje en geniet van jouw gezicht op je buik ligt nog een boekje met de tekst naar boven gericht Ik heb maar snel het boekje gepakt en ervaar jouw stilte en de rust want je ligt nog exact zoals ik je welterusten heb gekust Ik had nooit verwacht dat het zo een impact had op mij ik mompel grijnzend nog die nacht…

Duistere steegjes, grijnzende gevels. Het beest heeft in mijn hoofd gekeken. Schaduw kruipend gefluister, met hoog piepende kraken. EN NU VERDOMME SLAPEN! Schreeuwt de deur met een klap. En besprongen door het duister, zal ik nog wel even waken.…

het is een laaiend vuur met loeiend geknetter van talloze volzinnen die na de gezette punten een beangstigende en bevreemdende leegte presenteren de warmte is verdwenen het zonlicht is verbrand ook in de resten van dit illuster vuur slaat stil zijn laatste uur komt grijnzend dichterbij in dodelijke kou om ook jullie te…

ezechiël 37 doodsbeenderen leven op grijnzende koppen glimlachen skeletten worden weer mens zij trekken op uit deze vallei en marcheren over de wereld eens waren zij verdord de geraamtes van tyne cot normandië verdun de somme margraten en de grebbeberg de vermisten en beweenden ze waren over onze planeet vertellen hun eindeloos verhaal…

Kansloos word ik grijnzend vertrappeld. Ik kan sterven van schaamte, tot ik wakker schiet en de rust mijn bonzend hart kust.…

Over de toppen van de horizon vomeert een regenbouw dauw slaapt verder in het bekken van de rust Vreemde kabouter gniffelt onbezorgd over zijn terracotta kluis ziet grijnzend onweer verschijnen Ongrijpbare cupido voor geldwolven springt energiek recht uit zijn klaveren bedje voelt de eerste druppels al en vlucht naar binnen Donderwolk…

aanlokkelijker maakt of omdat het nachtelijk denken het dromen verdwazen zal en mensen in gedachten samenkomen om zich aan de mist te ontrekken ontsponnen in gedachten zonder duwen, of hekken het doet er niet toe dat het eiland zonder roeiboot ook met de fiets is te bereiken of dat de poort van het park overdag de mensen lonkt er zijn geen grijnzende…

even is hij weer verrezen School met de Bijbel uit mijn jeugd Het was voor mij een tijd vol vreugd Het rekenen, het schrijven, lezen Ik heb er altijd van genoten En las de juf een keertje voor Dan was de klas een en al oor En werd de dag fijn afgesloten Één iemand kon een schaduw leggen Over de dag op weg naar huis Hij joeg mij grijnzend…

Grijnzend ligt de bal te wachten op mijn zo vaak geroemde linkervoet, die door tachtigduizend ogen met argwaan wordt begluurd. Mijn beschadigd lijf wil hier alleen nog snel vandaan maar moet nog wel verschalken die arrogante panter in een onbegrijpelijk gekrompen doel.…

Zodat jij grijnzend elke keer Mijn hoofd weer splijt, mijn geest verkracht Totdat ik jou niet had gedacht.…

Wilgentenen tranen treurig het afschot heeft geen vlees wiegend tussen dood en leven wordt mensenvoer weer honds grijnzend met hun hagel petten de loop weer opgericht blaffen bomen horendol als de lucht weer roze kleurt kraaien pikken levend dood een oog gaapt aan en na het dek van veren los geweekt de warmte was al weg vloeiend leven…

tussen de knarsende seconden lijd en verga ik weerloos sterfzucht kruisweg dag slaaploze nacht: 650 milligram acetylasilylzuur 850 milligram paracetamol 450 milligram sumatriptan Met dank aan mijn engel De muze is broos als kristal en hard als graniet Van Thalia tot Melpomene De Waanzin sluipt heimelijk rond, ongenaakbaar en grijnzend…

Alle huichelaars die zweren Op de heilige Bijbel of Koraan Als ze voor de rechter poseren En van het nauwe pad afslaan Die jokkende koppen trekken En grijnzend zonder schroom veinzen Terwijl ze de zaak juridisch lopen rekken Voor geen gebod terugdeinzen Die zich aan geen God verplichten Maar met leugens de waarheid beroven Om jou onheus…

Verwoestend haalt hij uit kent totaal geen pardon vreet zich een weg van binnen naar waar het leven begon Raakt alle vitale delen gaat grijnzend zijn gang ontziet geen lijf nog leeftijd denkt alleen aan eigen belang Sluipt langzaam naderbij als een dief in de nacht ik ken geen ander monster dat een leven zo verkracht Het monster dat…

Dirigeert de waanzin naar verre uithoeken van gedachtenwerelden waar verborgen lijken wachten op hun kans om spokend te herleven Mist één dode hoek waardoor ze er weer zijn grijnzend in de spiegel klaar om in te halen af te snijden van de weg Steeds harder gaat het in de waan te ontsnappen aan de zin van het lot de zekerheid van eindeloos…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier....…

Ik bezorg met regelmaat volle bushokjes de zenuwen door grijnzend mijn hart omhoog te houden voordat ik het met zuigend geluid terugstop in mijn hersenpan. Af en toe lach ik met tanden van kaas.…

de intensiviteit van het verlangen het was lang geleden dat ik de zomerbloesem had geproefd zintuigen die ik had gekregen door mijn heimwee ik liep met je mee door het oorspronkelijk bos bloesemvrouwen lieten wind waaien over landerijen ik had je lief gehad toen ik op de wolken liep maar alles bleek vergankelijk in de grauwe waas van een grijnzende…

Eind oktober, stil op het terras Nu en dan de zon vanuit een wolk Schijnende voor vaderland en volk Glas geblazen urn waarin je as Wang aan wang, een allerlaatste zucht Krom gebogen treurt het najaarsriet Grijnzend de pompoen die alles ziet Makend van de dood een boerse klucht Niets dringt tot de tuinkabouter door Mos bedekt zijn muts…

Het klokje aan de wand vertelt haar grijnzend dat ze weer niet zijn gekomen. Langzaam, met door reuma aangestaste passen, loopt ze de gang door, kamer 210. Haar man. haar steun, haar rots in de branding. Ze komt de kamer binnen, went aan de muffe verdorde geur.…